SOS για μικρά ακριτικά χωριά

Στο θέμα του τέλους επιτηδεύματος σε χωριά με πληθυσμό κάτω των 500 κατοίκων, αναφέρθηκε ο αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Κιλκίς, Κώστας Σιωνίδης, στην ομιλία που εκφώνησε στη Γενική Συνέλευση της ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (Κ.Ε.Ε.Ε.), που πραγματοποιήθηκε στο “MAKEDONIA PALACE”, την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου.

Τονίζοντας ότι αν δεν λυθεί το πρόβλημα τότε στα μικρά χωριά των συνόρων θα οδηγηθούν “τα μπακάλικα και τα καφενεία σε λουκέτο”, ενώ “οι λιγοστοί κάτοικοι των περιοχών αυτών θα καταλήξουν να γίνουν θαμώνες των καφενείων στο γειτονικό κράτος των Σκοπίων”, ο κ. Σιωνίδης ανέφερα στην τοποθέτησή του τα εξής:

“Κυρίες και κύριοι σύνεδροι και προσκεκλημένοι,

Θα αναφερθώ σε ένα θέμα που αδίκως ταλαιπωρεί και βλάπτει πολλούς μικροεπαγγελματίες, μέλη μας, σε μικρούς οικισμούς και χωριά της περιφέρειας.

Το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, είναι οικονομικής φύσης, είναι ταυτόχρονα βαθύτατα κοινωνικό και κρίσιμο διότι οδηγεί στην ερήμωση της υπαίθρου που διαχρονικά ήταν η ραχοκοκαλιά της πατρίδας μας.

Με το άρθρο 31 του Ν.3986/2011 έχει επιβληθεί τέλος επιτηδεύματος σε όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα.

Η παράγρ. 3 του ίδιου άρθρου προβλέπει εξαίρεση για όσους ασκούν δραστηριότητα σε χωριά με πληθυσμό έως πεντακόσιους (500) κατοίκους και σε νησιά κάτω από τρείς χιλιάδες εκατό (3.100) κατοίκους, εκτός εάν πρόκειται για τουριστικούς τόπους.

Πρόκειται για μια λογική εξαίρεση, καθώς γίνεται αντιληπτό από το καθένα ότι σε τόσο μικρά χωριά είναι περιορισμένο το αντικείμενο της οποιασδήποτε επιχειρηματικής δραστηριότητας και δεν αντέχει ο επιτηδευματίας να επιβαρύνεται ετησίως με το επιπλέον ποσό των 650 ευρώ, που είναι το τέλος επιτηδεύματος.

Το Υπουργείο Οικονομικών με την υπ’αριθμ.1167/2-8-2011 απόφαση ,όρισε στη παραγρ.3 του άρθρ. 3 ότι για τον προσδιορισμό του πληθυσμού, προκειμένου να μην επιβληθεί το τέλος επιτηδεύματος, θα λαμβάνονταν υπόψη τα χωριά και τα νησιά όπως ήταν πριν την έναρξη ισχύος του Ν.2539/1997 (διοικητική διαίρεση σύμφωνα με το σχέδιο “ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ”).

Στη συνέχεια με τη ερμηνευτική εγκύκλιο 1149/20-6-13 της Γ.Γ.Δ.Ε. διευκρινίστηκε ότι εάν κάποιο χωριό, πριν τη εφαρμογή του σχεδίου “Καποδίστριας” δεν αποτελούσε από μόνο του κοινότητα και ανήκε διοικητικά σε άλλη κοινότητα ή σε κάποιο δήμο, να λαμβάνεται υπόψη για την απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος, ο πληθυσμός της κοινότητας (ή αντίστοιχα του δήμου) που υπαγόταν.

Ενώ δηλαδή ο νομοθέτης αναφερόταν σε χωριά, χωρίς να τον ενδιαφέρει ποια είναι η διοικητική μορφή του οικισμού στον οποίο ασκείται η επιχειρηματική δραστηριότητα, αλλά μόνο το πληθυσμιακό μέγεθος, στη συνέχεια οι υπηρεσιακοί παράγοντες έδωσαν τις παραπάνω ερμηνευτικές οδηγίες.

Οι οδηγίες αυτές , κυρίες και κύριοι, στοχεύουν σε εισπρακτικά αποτελέσματα και σίγουρα δεν είναι σύμφωνες με το πνεύμα του νομοθέτη. Επόμενο ήταν να οδηγήσουν σε στρεβλώσεις και αδικίες.

Έτσι, έχουμε το φαινόμενο να λειτουργούν μικρά καταστήματα (καφενεία, παντοπωλεία) σε χωριά των 100 – 150 κατοίκων τα οποία συνιστούσαν πριν το “Καποδίστρια”, μαζί με άλλα χωριά, μια κοινότητα που ο συνολικός πληθυσμός της κατά την απογραφή του 2011 ήταν μεγαλύτερος των 500 κατοίκων, να επιβαρύνονται με το τέλος των 650 ευρώ. Ενώ καταστήματα σε γειτονικά χωριά με πληθυσμό 490 κατοίκων, τα οποία αποτελούσαν αυτοτελείς κοινότητες πριν το “Καποδίστρια”, να απαλλάσσονται από το τέλος.

Στο Ν. Κιλκίς υπάρχουν 34 οικισμοί που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό. Σε άλλους νομούς ενδεχομένως, να είναι ακόμα περισσότεροι.

Έγιναν προσπάθειες από ορισμένους βουλευτές προκειμένου να διορθωθούν οι παραπάνω διατάξεις, αλλά εως σήμερα, από τη πλευρά του Υ.Ο. εισπράττουμε μόνο διαβεβαιώσεις.

Συγκεκριμένα στις 6/10/2016, μετά από σχετική ερώτηση που κατέθεσαν 28 βουλευτές της Ν.Δ., ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών κ. Αλεξιάδης απάντησε ότι οι όποιες προτάσεις για δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών και βελτίωση της φορολογικής νομοθεσίας θα εξεταστούν προσεκτικά.

Στις 23/02/2017 η Υφυπουργός Οικονομικών κ. Παπανάτσιου απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του Νομού Κιλκίς κ. Γεωργαντά ,για το παραπάνω θέμα, παραδέχτηκε ότι υπάρχει αδικία η οποία πρέπει να διορθωθεί. Στη απάντηση της μάλιστα επισήμανε ότι στη προσπάθεια ανεύρεσης λύσης, ενημερώθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών ότι υπάρχει πρόβλημα με τον όρο “χωριό” καθώς πριν την εφαρμογή του Ν.2753/1997 δεν είχε υπόσταση ο όρος “χωριό” γιατί δεν αποτελούσε διοικητική οντότητα, δηλαδή δήμο ή κοινότητα.

Καταλήγοντας εξέφρασε την ελπίδα ότι στις επόμενες φορολογικές δηλώσεις το θέμα θα έχει ξεκαθαριστεί και δεν θα υπάρχει τέλος επιτηδεύματος στα μικρά χωριά.

Μετά τις παραπάνω δεσμεύσεις-υποσχέσεις ήρθε η περίοδος υποβολής των φορολογικών δηλώσεων όπου διαπιστώσαμε πως το πρόβλημα δεν λύθηκε.

Λόγω του επαγγέλματος μου, παρακολουθώ το θέμα από κοντά και γίνομαι δέκτης διαμαρτυριών των πελατών μου όταν υποβάλω τις δηλώσεις τους.

Λόγω της καταγωγής μου όμως ανησυχώ περισσότερο.

Είμαι κάτοικος ακριτικής περιοχής και το χωριό μου είναι ένα από τα 34 του νομού Κιλκίς που πλήττονται από το νόμο.

Κυρίες και κύριοι, άν στους Ευζώνους , στην Ειδομένη, στη Δοϊράνη και στα υπόλοιπα μικρά χωριά των συνόρων οδηγήσουμε τα μπακάλικα και τα καφενεία σε λουκέτο, τότε οι λιγοστοί κάτοικοι των περιοχών αυτών θα καταλήξουν να γίνουν θαμώνες των καφενείων στο γειτονικό κράτος των Σκοπίων, οξύνοντας το ήδη υπάρχoν πρόβλημα με τις επισκέψεις Ελλήνων καταναλωτών στην αγορά της γείτονος χώρας.

Η περιφέρεια χρειάζεται δράσεις που να βοηθούν την επιχειρηματικότητα και όχι νόμους που να την καταργούν.”