Novartis και Σαμαράς
Του Γιώργου Λακόπουλου.
Το σκάνδαλο Novartis απασχολούσε την κοινή γνώμη, την πολιτική και τη δημοσιογραφία πολύ πριν την κορύφωση που επέφερε η εμπλοκή της Βουλής -με την τριτοκοσμική νομοθεσία περί μη- «ευθύνης υπουργών».
Αυτή η εμπλοκή υπονόμευσε τη δικαστική έρευνα. Αν η Εισαγγελία Διαφθοράς δεν ήταν υποχρεωμένη να στείλει στη Βουλή -και συνεπώς να κοινοποιήσει -τα ονόματα των δέκα πολιτικών που ερευνούσε, τώρα το θέμα θα είχε λήξει.
Για όσους δεν προέκυπταν στοιχεία ενοχής δεν θα μαθαίναμε τίποτε. Οι υπόλοιποι θα είχαν καθίσει ήδη στο σκαμνί για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ενώπιον τους φυσικού δικαστή τους. Όπως συμβαίνει με τους εμπλεκόμενους που δεν είναι πολιτικοί.
Τα ονόματα των δέκα δεν προέκυψαν τυχαία. Γι’ αυτούς είχαν φτάσει στους εισαγγελείς επώνυμες καταθέσεις μαρτύρων, πληροφορίες από τις αμερικανικές αρχές που ερευνούν το ίδιο σκάνδαλο, ευρήματα στα γραφεία της εταιρίας και έρευνες σε χώρους των εμπλεκομένων.
Όπως είναι λογικό οι δέκα πολιτικοί αντέδρασαν και διέψευσαν την εμπλοκή τους. Ορισμένοι με ευπρέπεια. Άλλοι με κουτοπονηριά, γιατί υπήρχε εμπλοκή και συγγενικών τους προσώπων. Και ορισμένοι με ένταση που υποδήλωσε πανικό.
Αντί να τεθούν στη διάθεση της Δικαιοσύνης- «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται» -της επιτέθηκαν, την απείλησαν, την μήνυσαν και τη συνέδεσαν με την κυβέρνηση και τον τότε Πρωθυπουργό προσωπικά, μιλώντας για «συμμορία» και «σκευωρία».
Σε άλλη χώρα θα είχαν οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη για αυτά που έλεγαν στα κανάλια. Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια. Ερευνώμενοι από την Πολιτεία, αντί να δώσουν εξηγήσεις και να περιμένουν τη δικαστική κρίση εξέδωσαν… καταδικαστικές αποφάσεις κατά των δικαστικών λειτουργών και κυβερνητικών παραγόντων.
Οι δεύτεροι αν βαρύνονται με κάτι είναι η απέραντη βλακεία, η αμετροέπεια και η παραβίαση απλών κανόνων πολιτικής συμπεριφοράς. Αλλά αυτό δεν απαλλάσσει τους εμπλεκόμενους.
Τι τους απαλλάσσει; Η ίδια η Δικαιοσύνη. Η οποία προχώρησε την έρευνά της με ανυπέρβλητες δυσκολίες και σε ζοφερό κλίμα πλέον για τους λειτουργούς της.
Με αίσθημα ευθύνης και δικαίου, στις περιπτώσεις που δεν κατάφερε να βρει αδιάσειστα στοιχεία που θα δικαιολογούσαν διατύπωση συγκεκριμένων κατηγοριών για συγκεκριμένες πράξεις συγκεκριμένων προσώπων, έβαλε τις υποθέσεις τους στο αρχείο.
Προσοχή: Δεν αθώωσε κανένα, γιατί δεν είχε δικάσει και δεν είχε καταδικάσει κανέναν. Έρευνα έκανε, ως όφειλε από τη στιγμή που υπήρχαν απτές ενδείξεις. Δεν βρήκε τις αποδείξεις, αρχειοθέτησε τις καταγγελίες. Δεν τις εξαφάνισε. Είναι εκεί, στο αρχείο. Αν προκύψουν νεα στοιχεία θα ανασυρθούν.
Όσο για το πονηρό επιχείρημα για διασυρμό προσώπων από την … κυβέρνηση και τα κουραφέξαλα για «δολοφονίες χαρακτήρων», μόνο οι εισαγγελείς δεν φταίνε. Μόνοι τους οι πολιτικοί αποφάσισαν να γίνουν βούκινο τα ονόματα τους με την εμπλοκή της Βουλής. Εκτός αν νομίζουν ότι δεν πρέπει να ερευνηθούν. Αλλά στη Δημοκρατία κανείς δεν εχει ακαταδίωκτο. Κανείς δεν εξαιρείται του νόμου. Η έρευνα είναι υποχρέωση των αρχών και από μόνη της δεν ενοχοποιεί κανέναν.
Σ’ αυτή την υπόθεση έδειξαν τον χειρότερο εαυτό τους και πολλά μέσα ενημέρωσης. Αντί, όπως οφείλουν από τη φύση της Δημοσιογραφίας, να συμβάλουν στην αναζήτηση της αλήθειας στρατεύθηκαν στη συγκάλυψή της. Απάλλαξαν από την πρώτη στιγμή του εμπλεκόμενους και υιοθέτησαν όχι μόνο τις θέσεις, αλλά και τις αθλιότητες τους.
Σε μια τουλάχιστον περίπτωση αυτό έμελε να εξελιχθεί σε πληγή για τη δημοκρατική τάξη. Στην περίπτωση Σαμαρά.
Με παραστάτες τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Ανδρέα Λοβέρδο – παρότι ο τελευταίος παίρνει το δρόμο για το Δικαστήριο και άρα η εισαγγελική έρευνα δικαιώνεται. Αλλά με τη θεωρητικό υποστηρικτή τον Βαγγέλη Βενιζέλο, εισήγε το δόγμα της… τιμωρίας των δικαστικών λειτουργών που τόλμησαν να τον ερευνήσουν.
Σα να επιτίθεται στον τροχονόμο που τον έγραψε, στον εφοριακό που τον φορολόγησε ή σε όποιο όργανο της Πολιτείας δεν τον θεώρησε υπεράνω πάσης υποψίας.
Για να πάρει το σενάριο τα στοιχεία της «σκευωρίας» δίπλα στους εισαγγελείς ο Σαμαράς και οι άλλοι έβαλαν στην εικόνα και κάποια κυβερνητικά στελέχη , αλλά και τον τότε Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Ο Μεσσήνιος πολιτικός υποσχέθηκε να τους «πάει ως το τέλος».
Είναι απίστευτο. Όσοι κινδύνευαν να πάνε φυλακή έλεγαν ότι θα βάλουν φυλακή όσους απλώς εφάρμοζαν το νόμο και στη περίπτωσή τους και τη μισή κυβέρνηση!
Το σχέδιο Σαμαρά υλοποιείται με περιγραφή των νόμων και του Συντάγματος. Ανέφερε το όνομα του Τσίπρα στην ανακριτική διαδικασία για να πάει στη Βουλή κατ’ εφαρμογή του νόμου που υποτίθεται ότι θα καταργηθεί σύντομα με τη συνταγματική αναθεώρηση.
Είναι πρωτοφανές. Πολιτικοί ερευνώνται νομίμως και απολύτως δικαιολογημένα από τις αρμόδιες αρχές και τη Δικαιοσύνη και αντί να υπερασπιστούν την αθωότητά τους, προσπαθούν να ενοχοποιήσουν όσους λειτουργούς κάνουν τη δουλειά τους αλλά και τους πολιτικούς αντίπαλους τους.
Αν πιστέψουμε τον Σαμαρά, τον Λοβέρδο και τ’ άλλα τα παιδιά, αυτό που συνέβη ήταν το εξής: Μια μέρα ο Τσίπρας έχοντας δίπλα του τον Παπαγγελόπουλο, φώναξε την επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη και της… παρήγγειλε διώξεις από τον Σαμαρά ως τον Σαλμά και τον Λυκουρέτζο. Και αυτό το έκανε για να … καλύψει την «προδοσία» του στο Μακεδονικό με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Δεν ξέρουν αν της προμήθευσε ο ίδιος «κουκουλοφόρους» ή τους βρήκε μόνη της, αλλά κάποιοι «ψευδομάρτυρες» είπαν ψέματα σε βάρος έντιμων ανθρώπων και ακέραιων πολιτικών. Δεν πρέπει να τιμωρηθούν και η Τουλουπάκη και ο Τσίπρας;
Εδώ τελειώνει το καλαμπούρι και έρχεται η ώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από πολιτική άποψη χειρίσθηκε την υπόθεση όπως έκρινε όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Αλλά τώρα είναι στην κυβέρνηση.
Είναι ο άνθρωπος από τον οποίο εξαρτάται αν η βουλή θα γίνει θα γίνει ζούγκλα. Αν ο δημόσιος βίος θα αναταραχθεί και αν θα προστατευθεί η λειτουργία των θεσμών από τις μεθοδεύσεις ενός παθιασμένου ιντριγκαδότου Σαμαρά που κατ’ ουσίαν στρέφονται εναντίον του Μητσοτάκη για λόγους που όλοι γνωρίζουν.
Ο πρωθυπουργός από την πλευρά του και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασ. Πλιώτας από τη δική του, αλλά και ο πρόεδρος της Βουλής πρέπει να βάλουν τέλος στην ανατριχιαστική φάρσα που σκαρώνει ο Σαμαράς και η λοιπή κομπανία σε βάρος της δημοκρατικής ομαλότητας.
Αλλιώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πληρώσει όπως πλήρωσε ο πατέρας του δυο φορές για όσα έκανε ο ίδιος το 1989 και για όσα του έκανε ο Σαμαράς το 1993.
Η απόφαση είναι δική του. Τώρα θα δείξει πόσο μεγάλος πολιτικός είναι και πόσο ξέρει να προστατεύει το αξίωμά του και τους θεσμούς από υπονομεύσεις.
Αλλά ο λόγος πέφτει και σε πολλούς άλλους μέσα στο κόμμα του. Θα σιωπήσουν μπροστά στο ανοσιούργημα που μεταφέρει στο κοινοβούλιο ο γνωστός τους από πολλά Μεσσήνιος πολιτικός; Ο πρόεδρος της Βουλής θα δεχθεί να τον περιπαίζει ο Σαμαράς περιγράφοντας τον Κανονισμό;
Ο Καραμανλής, η Ντόρα, ο Κακλαμάνης, ο Μεϊμαράκης, ο Χατζηδάκης, οι νουνεχείς βουλευτές του κόμματος, θα μείνουν βουβά πρόσωπα; Ο πνευματικός κόσμος της χώρας, οι αδέσμευτοι δημοσιογράφοι, οι σώφρονες πολίτες θα παρακολουθούν ως θεατές την επιστροφή στη πολιτική ανωμαλία;
ΥΓ: Η πληροφορία ότι ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε ήδη λουλούδια στον Σαμαρά δεν επιβεβαιώνεται.
Άρθρο στο ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
