H φθινοπωρινή σύναξις των…
…δημοσιογράφων.
Του Κώστα Βαξεβάνη.
Συνηθίζεται, μετά τη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ (μοναδική φορά που δεν δόθηκε συνέντευξη Τύπου ήταν επί Σαμαρά) όσοι γράφουν γι’ αυτή, να κάνουν μια αποτίμηση των εξαγγελιών του πρωθυπουργού και προφανώς και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Θα μου επιτρέψετε να μη μείνω σε μια τέτοια αξιολόγηση, αν και θέλω να σημειώσω, πως ο Αλέξης Τσίπρας, είχε από την εποχή των πρώτων μνημονιακών χρόνων να δώσει συνέντευξη Τύπου στην οποία δεν στάθηκε σε εγκυκλοπαιδικές πολιτικές και κυρίως αμυντικές αναφορές, αλλά αναφέρθηκε σε πράγματα για τα οποία είχε βαθιά γνώση.
Με την άνεση που ο πρωθυπουργός ανέλυε το 2012 το μνημονιακό και συντηρητικό σύστημα διακυβέρνησης, με την ίδια άνεση ανέλυσε την Κυριακή στη ΔΕΘ, όσα πρέπει να γίνουν στην επιχειρηματικότητα, την ανάπτυξη και τη διακυβέρνηση, δείχνοντας πως εκφράζει πλέον μια συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία.
Σημαντική πλευρά η οποία δεν έτυχε ιδιαίτερης προβολής, ήταν η τοποθέτηση πως πρέπει να δούμε πλέον τι θα γίνει με τους νέους και όχι να κλαίμε μόνο για τους συνταξιούχους οι οποίοι έχουν απωλέσει όσα έχουν απωλέσει. Η ευθύνη των κυβερνήσεων δεν είναι μόνο να αποκαταστήσουν χαμένα εισοδήματα, αλλά να δημιουργήσουν Οικονομία. Οι νέοι λοιπόν, το πιο μορφωμένο κομμάτι της Ελλάδας είναι το ζητούμενο και η κινητήρια δύναμη.
Ας αφήσουμε όμως τον πρωθυπουργό και ας πάμε στους δημοσιογράφους. Τα social media είναι γεμάτα από το βράδυ της Κυριακής με σχόλια πως έγλειφαν τον Τσίπρα. Πως δεν ήταν επιθετικοί με τις ερωτήσεις. Πως του χαρίστηκαν. Είναι αλήθεια;
Η βασική αλήθεια είναι πως το επίπεδο είναι αυτό που όλοι διέκριναν. Το δημοσιογραφικό προσωπικό, εγκλωβισμένο σε αυτό που είναι η δημοσιογραφία στην Ελλάδα, ένα σύνολο μέσων όρων, συμψηφισμών, επιφανειακών αναλύσεων και Ελλαδοκεντρισμού, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον εαυτό του.
Όμως -και αυτό είναι το βασικό- οι δημοσιογράφοι έκαναν τη δουλειά τους με ευπρέπεια απέναντι στον πρωθυπουργό, χωρίς εξυπνακισμούς και επιδείξεις κενής επιθετικότητας. Αυτό ακριβώς είναι που χαρακτηρίζεται ως «γλείψιμο στον Τσίπρα».
Κοινό αλλά και δημοσιογράφοι, εκπαιδευμένοι και συνηθισμένοι στα πρωτοσέλιδα της βρώμικης δημοσιογραφίας, στο πόσο «ψεύτης, επικίνδυνος και δράκος είναι ο Τσίπρας», βρέθηκαν ξαφνικά με ευθύνη κυρίως του Τσίπρα, σε ένα περιβάλλον που δεν είχε περιθώρια κραυγών και κανιβαλισμών. Έτσι έκαναν τις ερωτήσεις τους, άκουσαν τις απαντήσεις και κυρίως ξαναθυμήθηκαν πώς είναι η δημοσιογραφία και πόσο καλό της κάνει να γίνεται ενώπιον όλων και κυρίως των καμερών.
Η εικόνα που δημιουργήθηκε, ο τρόπος που οι δημοσιογράφοι αντιμετώπισαν τον πρωθυπουργό, ήταν σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο που τον αντιμετωπίζει η «δημοσιογραφία» των μιντιαρχών και του δόλου.
Δεν πρόκειται λοιπόν για γλείψιμο αλλά για επαναφορά της αξιοπρέπειας. Θα μπορούσαν οι δημοσιογράφοι να παγιδευτούν και να δώσουν σόου σαρκοφαγίας και εντυπώσεων μπροστά στις κάμερες μαζί με τα πιστοποιητικά αφεντικοφροσύνης. Δεν το έκαναν και σίγουρα είναι μια ελπίδα για το μέλλον της δημοσιογραφίας. Όσο πολιτικοποιούνται τα προβλήματα της χώρας από την κυβέρνηση, η ΝΔ θα Μαδουροξιφουλκεί και θα Αδωνονίζεται, δηλαδή θα αποκαλύπτεται. Και δύσκολα θα μπορέσουν ακόμη και κονδυλοφόροι υπηρεσίας να αλλάξουν την ατζέντα.
Άρθρο στο koutipandoras.gr
