“Eνθύμιον Εξορίας”

Tου Βλάση Αγτζίδη.

Με αφορμή την επέτειο της Πρωτομαγιάς (που ιστορικά είναι φορτισμένη με τις μνήμες του εργατικού κινήματος και συνδέεται με τον αγώνα για την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής) ας δούμε μια φωτογραφία που πρόσφατα εντόπισα στο αρχείο του πατέρα μου.

Ο Δημήτρης ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ -αδελφός της γιαγιάς μου- εξορισμένος στον Άη Στράτη το 1947, με την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου. Η φωτογραφία αποστέλλεται στην ανεψιά του και αδελφή του πατέρα μου Δέσποινα Αγτζίδου στις 10-10-1947.

O Δημήτρης και η Αφροδίτη γεννημένοι στην Ταρσό της Αργυρούπολης του Πόντου, έχασαν τους γονείς τους κατά την προσφυγιά μετά την υπογραφή της επονείδιστης για τους λαούς Συνθήκης Μπρεστ Λιτόφσκ (Μάρτιος 1918, μεταξύ του Λένιν από τη μια και των Γερμανοαυστριακών+Νεότουρκων από την άλλη). Τότε ο ρωσικός στρατός εγκατέλειψε την περιοχή ακολουθούμενος από δεκάδες χιλιάδες αλλόφρονες Έλληνες και Αρμένιους…

Τα ορφανά εντόπισε στο Βατούμι ένας θείος τους και μετά το τέλος του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου τα έφερε στην Τραπεζούντα, όπου ο μεγαλύτερος ο Δημήτρης φοίτησε στο ομώνυμο Φροντιστήριο… Με την Ανταλλαγή των Πληθυσμών ήρθαν στην Ελλάδα με την οικογένεια του θείου τους και εγκαταστάθηκαν στο Σταυροχώρι του Κιλκίς….

Ο θείος Δημήτρης (όπως τον φωνάζαμε πάντα) πολλές φορές κατέβηκε από τη Μακεδονία στην Αθήνα, όπου δούλεψε ως εργάτης. Η προσχώρησή του στην Αριστερά του επέφερε πολλές πολιτικές διώξεις, αλλά την υποστήριξε με συνέπεια έως το τέλος της ζωής του. Υπήρξε κομματικό μέλος και υπεύθυνος των οργανώσεων του ΕΑΜ στην περιοχή του Σταυροχωρίου….