Α, όχι έτσι, κυρ-Σταύρο μας

Του Θανάση Καρτερού

Α, όχι έτσι, κυρ-Σταύρο μας. Είναι εικόνα αυτή, όσο το δικό σας άστρο τρεμοσβήνει, να ασχολείστε με τα άστρα των άλλων στο “Βήμα”; Και να εξακολουθείτε, όπως εκείνοι οι τσαρικοί στρατηγοί που ποτέ δεν συνειδητοποίησαν πώς κατάντησαν θυρωροί με λιλιά, να ανεβοκατεβάζετε πρόσωπα στον πολιτικό γαλαξία που πιστεύετε -ακόμα!- ότι είναι στην ιδιοκτησία σας; Στην κοσμάρα σας, εν ολίγοις. Την ίδια στιγμή που στον πραγματικό κόσμο ανοίγετε τις πόρτες, για να περάσουν οι αξιωματούχοι των θεσμών και οι εγχώριοι στυλοβάται.

Ώστε -έτσι γράφετε- ένα πρωί ο Λαφαζάνης “βρέθηκε συνεργάτης του Χαρίλαου Φλωράκη, εκφράζοντας μια γενιά που έδωσε πολλές μάχες αόπλως και αναιμάκτως”. Βρέθηκε! Δεν συμμετείχε στην αντιδικτατορική αντίσταση, δεν ήταν στην επιτροπή κατάληψης της Νομικής, δεν δοκίμασε ασφαλίτικες περιποιήσεις. Δεν εντάχθηκε στην ΚΝΕ όταν αυτό σήμαινε κινδύνους και σφαγείο. Δεν ήταν από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και της ανάδειξης της ΚΝΕ σε μεγάλη δύναμη στη νεολαία. Βρέθηκε.

Λέτε παρακάτω ότι “δεν υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο κ. Λαφαζάνης έλαμψε ιδιαιτέρως ως στέλεχος του ΚΚΕ”. Ούτε αν ήταν από κείνους “που στήριξαν το δημοκρατικό πολίτευμα”. Ε, αφού “βρέθηκε” πώς να λάμψει ο έρμος; Απλώς ήταν για χρόνια το πρόσωπο του κόμματος στα ΜΜΕ και ένα από τα τρία, τέσσερα πρόσωπα -μάλιστα, από τα τρία, τέσσερα- που καλλιέργησαν στο τότε ΚΚΕ τις ιδέες του σοσιαλισμού με Δημοκρατία, της απόσπασης από τον δογματισμό, της σύνδεσης της θεωρίας με την πολιτική πράξη με όρους Δημοκρατίας.

Αδιάβαστο σας πιάνουμε, κυρ-Σταύρο, επί του προκειμένου. Εκτός πια κι αν είστε καλά διαβασμένος και θέλετε να στείλετε αδιάβαστο κάποιον που θεωρείτε εχθρό. Τότε όμως είστε λιγάκι κακοποιός με λάπτοπ, ε; Σφετερίζεστε τα μέσα που η Δημοκρατία σάς παραχώρησε, για να εκτελέσετε ηθικά έναν πολιτικό, έναν αντίπαλο, έναν άνθρωπο τελικά. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν υπερασπίζεστε κανένα δημοκρατικό πολίτευμα. Την πάρτη σας υπερασπίζεστε με όλα τα μέσα, μεταξύ των οποίων προσφορότερο η συκοφαντία.

Αλλά οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς εχθρούς. Ούτε αυτό δεν μάθατε τόσα χρόνια στην πιάτσα εκδοτών και εκδιδομένων. Ακόμα πιστεύετε ότι φτάνει η σταυρική εμπάθεια, η πολιτική καπατσοσύνη και τα δόλια Μέσα για να “δύσεις” κάποιον. Δύει πράγματι, αλλά για ποιον; Καληνύχτα σας…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ