Πεμπτο το ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονικη!
Δημοσκόπηση-σοκ για το ΠΑΣΟΚ, που αφορά την Α΄Εκλογική Περιφέρεια Θεσσαλονίκης, δημοσιεύεται στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Το κυβερνών κόμμα πέφτει αισίως στην 5η θέση!
Σύμφωνα με τηλεφωνική έρευνα,που διενήργησε η Palmos Analysis με δείγμα 861 άτομα, είχαμε τα εξής αποτελέσματα στη πρόθεση ψήφου:
ΝΔ 13,6% – ΚΚΕ 9,1% – ΔΗΜΑΡ 7,1% – ΛΑΟΣ 5,3% – ΠΑΣΟΚ 4,5% – Οικολόγοι/Πράσινοι 4,1% – ΣΥΡΙΖΑ 3,4% -ΔΗΣΥ 2,1% – Άλλο 8,8% -Αδιευκρίνιστη ψήφος 41,9%.
Με βάση αυτά τ` αποτελέσματα, η εταιρεία προβαίνει και σ` εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος σε περίπτωση, βέβαια, που οι εκλογές γίνονταν σήμερα:
ΝΔ 22-26%, ΚΚΕ 12-16%, ΔΗΜΑΡ 10-13%, ΠΑΣΟΚ 10-15%, ΛΑΟΣ 7-10%, Οικολόγοι 6-8%, ΣΥΡΙΖΑ 5-7%, ΔΗΜΑΡ 3-4%, Άλλο 11-15%. (Εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι στην εκτίμηση ψήφου το ΠΑΣΟΚ …ανεβαίνει στην 4η θέση(!) επειδή το μεγαλύτερο μέρος της αδιευκρίνιστης ψήφου προέρχεται από πρώην ψηφοφόρους του).
Στην ανάλυση του ΠΑΣΧΑΛΗ ΤΕΜΕΚΕΝΙΔΗ, Διευθυντή Ερευνών της Palmos Analysis, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα, αναφέρονται τα εξής:
“Το είδαμε κι αυτό σε δημοσκόπηση: το κυβερνών κόμμα από τη σαρωτική νίκη το 2009 στην πέμπτη θέση της πρόθεσης ψήφου σήμερα! Και θα δούμε κι άλλα πρωτόγνωρα για τους Νεοέλληνες, άλλωστε πρωτόγνωρη είναι και η γενικότερη κατάσταση στη χώρα μας.
Καταρχήν, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η τσέπη είναι ο βασικός εκλογικός παράγοντας: τι Siemens, τι Βατοπέδια, τι δομημένα ομόλογα, ό,τι κι αν πέρασε από την πολιτική επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια στάθηκε αδύνατο να πληγώσει καίρια το πολιτικό σύστημα. Ενώ μια έκτακτη εισφορά, ένα χαράτσι στα ακίνητα και μερικές μειώσεις μισθών και συντάξεων αρκούν ώστε το πολιτικό σκηνικό να γκρεμιστεί συθέμελα.
Το βασικό πολιτικό θύμα της κοινωνικής οργής είναι αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ. Και λέω αυτή τη στιγμή, γιατί είναι άγνωστο τι ξημερώνει αύριο και για τους άλλους. Δεν υπάρχει πλέον καμιά σχεδόν σταθερά, κανένα σημείο αναφοράς για να προσανατολιστεί κανείς για το μέλλον. Η μεγάλη κυβερνητική κεντροαριστερή παράταξη του ΠΑΣΟΚ έχει αποψιλωθεί σε σημείο που αμφισβητείται η ίδια της η ύπαρξη. Το αμάρτημα άλλωστε μεγάλο: ενάντια στο ίδιο το πολιτικό του DNA, εφάρμοσε τα σκληρότερα μέτρα λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί από τη μεταπολίτευση και μετά, βρέθηκε απέναντι σε όλες τις κοινωνικές ομάδες που το στήριξαν διαχρονικά και αθέτησε κάθε προεκλογική του δέσμευση (αυτό το «λεφτά υπάρχουν» στοιχειώνει ήδη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ).
«Και πού να πάω;», αναρωτιέται ο μέσος ψηφοφόρος που τόσα χρόνια στήριξε το ΠΑΣΟΚ, από την εποχή της «αλλαγής», στην περίοδο του εκσυγχρονισμού και μετά στη νεο-παπανδρεϊκή σεζόν.
Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είναι άνθρωποι της κυβερνητικής σταθερότητας, άνθρωποι που έχουν εθιστεί εκλογικά να ψηφίζουν κυβέρνηση. Η βίαιη ανατροπή των επαγγελματικών και οικονομικών τους δεδομένων τα δύο τελευταία χρόνια τους οδηγεί σοκαρισμένους στο να γυρίσουν την πλάτη τους στον κομματικό φορέα που στέγασε επί δεκαετίες τις πολιτικές τους επιλογές. Η προφανής και συγγενική επιλογή των μικρότερων κομμάτων της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και Οικολόγοι Πράσινοι και Αρμα Πολιτών) είναι μεν διαθέσιμη, στερείται όμως των κυβερνητικών εκείνων χαρακτηριστικών τα οποία τους κρατούσαν τόσα χρόνια στην αυλή του ΠΑΣΟΚ. Δεν πείθουν ως «βιώσιμες» κυβερνητικές εναλλακτικές λύσεις, με αποτέλεσμα να κατευθύνεται προς τα εκεί λιγότερο από 1 στους 5 (17%) των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ το 2009. Η εμφάνιση της Δημοκρατικής Αριστεράς, με τις πιο ήπιες και συμβιβαστικές θέσεις σε σχέση με τις παραδοσιακές δυνάμεις της Αριστεράς, δείχνει να αποτελεί μια -προσωρινή;- στέγη για τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, εξού και η δημοσκοπική εκτόξευση του νεότευκτου κόμματος του Φώτη Κουβέλη. Παρ’ όλα αυτά, το 50% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2009 δεν έχουν ακόμα πάρει μεταγραφή για κάποιο άλλο κόμμα αλλά παραμένουν μετέωροι (αναποφάσιστοι, άκυρο-λευκό, αποχή), περιμένοντας είτε τις εσωκομματικές εξελίξεις και τις ενδεχόμενες αλλαγές σε επίπεδο ηγεσίας ή/και πολιτικής γραμμής στο ΠΑΣΟΚ, είτε την ενδεχόμενη ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς.
Η Νέα Δημοκρατία δείχνει να κρατάει τη θέση της και συντηρεί σαφές προβάδισμα, μακριά ωστόσο από το στόχο της αυτοδυναμίας. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου δείχνει να έχει ανακόψει την ανοδική της πορεία και είναι φανερό ότι όσο παρατείνεται ο βίος της κυβέρνησης συνεργασίας, τόσο θα δυσκολεύει και η προσπάθειά της να διαφοροποιηθεί από τις μνημονιακές πολιτικές που τόσο πολέμησε τα τελευταία δύο χρόνια. Στάσιμος και ο ΛΑΟΣ, η συμμετοχή του οποίου στην κυβέρνηση από τη μία πλευρά του στέρησε την εισροή διαμαρτυρόμενων ψηφοφόρων, από την άλλη όμως δημιουργεί ένα πιο «αποδεκτό» προφίλ συστημικού φορέα για το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη: είναι χαρακτηριστικό ότι καταγράφονται διαρροές ακροδεξιών ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ προς τη Χρυσή Αυγή.
Κερδισμένη η παραδοσιακή Αριστερά, όχι όμως στο επίπεδο που θα περίμενε κανείς εν μέσω της αδυσώπητης οικονομικής κρίσης και της συνεπακόλουθης ύφεσης. Εξαίρεση η Δημοκρατική Αριστερά που «πετάει», μένει όμως να αποδειχθεί κατά πόσο η δημοσκοπική καταγραφή θα αποτελέσει και εκλογική πραγματικότητα, κάτι που θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ.
Στα αξιοσημείωτα της δημοσκόπησης, η μικρή ικανοποίηση από την κυβέρνηση Παπαδήμου, καθώς η αρχική ευφορία από το σχηματισμό της αντικαθίσταται σταδιακά από προβληματισμό αλλά και συνειδητοποίηση ότι αφενός «ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη», αφετέρου η πραγματικότητα των σκληρών μέτρων δεν αλλάζει… Μάλιστα, για έναν στους τρεις περίπου ερωτηθέντες το ευρώ δεν είναι πλέον επιθυμητό με κάθε θυσία, καθώς οι αντοχές του πληθυσμού εξαντλούνται ταχύτατα…”
