My Twitter Feed

29 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Όταν η φαντασία αδυνατεί…

…να σκαρφιστεί το μέλλον.

Του Τάσου Παππά.


Ξέρουμε ότι στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται (η δημαγωγία και ο λαϊκισμός είναι πολύ δημοφιλή σπορ), πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται (μερικά είναι αθώα, τα περισσότερα όμως είναι βρόμικα), υπάρχουν όμως και πράγματα που έγιναν ενώ είχαν αποκλειστεί γιατί κινούνταν στη σφαίρα του απίθανου, όπως διαβεβαίωναν οι… δράστες.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τη φαντασία μας ελεύθερη, διαφορετικά μπορεί να εκπλαγούμε από τα γεγονότα, που ως γνωστόν είναι αδυσώπητα πεισματάρικα και χλευάζουν τις βεβαιότητές μας. Στη συνέντευξή του στο tvxs.gr ο πανεπιστημιακός Νίκος Μαραντζίδης αναφέρθηκε στο θέμα της προοδευτικής κυβέρνησης, όπως το έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Αλέξης Τσίπρας στη συνδιάσκεψη του κόμματός του. Με δεδομένο ότι οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής και η αυτοδυναμία είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, ρωτήθηκε αν υπάρχουν πιθανότητες να προκύψει συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα, όπως το περιέγραψε έστω με μισόλογα ο Α. Τσίπρας.

Απάντησε ως εξής: «Δεν βγαίνουν και οι αριθμοί. Ακόμη κι αν τα αποτελέσματα είναι καλύτερα από αυτό που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μια προοδευτική συμμαχική κυβέρνηση θα χρειαστεί σίγουρα κι ένα τρίτο κόμμα. Φαντάζεστε μια κυβέρνηση για παράδειγμα ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝ.ΑΛΛ. – ΜέΡΑ 25; Εγώ σε αυτή τη φάση αδυνατώ». Αδυνατεί να το φανταστεί, προφανώς, γιατί παίρνει τοις μετρητοίς τις ανακοινώσεις των δύο κομμάτων (ΚΙΝ.ΑΛΛ., ΜέΡΑ 25), τις δηλώσεις των επικεφαλής τους, τις σκληρές επιθέσεις στελεχών τους στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οντως, τα συγκεκριμένα κόμματα κάνουν διμέτωπο αγώνα. Πολεμούν την κυβέρνηση, αλλά δεν χαρίζονται στην αξιωματική αντιπολίτευση και απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τις προτάσεις του Α. Τσίπρα. Λογικό. Θέλουν να επιβιώσουν, θέλουν να κόψουν τις διαρροές τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλουν να προσελκύσουν τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΜέΡΑ 25 δεν έχει ακόμη σταθεροποιηθεί στο πολιτικό σύστημα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις πότε πιάνει το 3% πότε υπολείπεται, οπότε δίνει μια μάχη ζωής και θανάτου. Ξέρει ότι, αν μείνει εκτός Βουλής, θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, ενδεχομένως θα απειληθεί και η ύπαρξή του. Αν, πάντως, η κοινοβουλευτική δύναμή του είναι καθοριστικός παράγοντας για τον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης, δύσκολα θα απορρίψει προτάσεις συνεργασίας. Το πρόβλημα με το ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι πιο σύνθετο.

Δεν έχει συμφιλιωθεί με τον ρόλο που του έχει δώσει ο σκηνοθέτης λαός (τρίτο κόμμα και σε μεγάλη απόσταση από το δεύτερο) και γι’ αυτό συμπεριφέρεται αλαζονικά, λες και είναι το κόμμα – κορμός της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης, νοσταλγεί τις εποχές που ήταν κυρίαρχο στην πολιτική ζωή και προσπαθεί να πείσει τα στελέχη, τα μέλη και τους οπαδούς του ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι εμείς θα κάνουμε κουμάντο και στη χώρα και στην ευρύτερη παράταξη».

Αυτό το σύνδρομο μικρομεγαλισμού που το ταλαιπωρεί σε συνδυασμό με το υπολογίσιμο ρεύμα στο εσωτερικό του, που πιέζει για συνεργασία με τη Δεξιά, παράγουν σύγχυση που αποτυπώνεται και στον δημόσιο λόγο του. Παρά τα όσα λένε οι εκπρόσωποι των ανταγωνιστικών απόψεων, ότι η ενότητα του κόμματος είναι διασφαλισμένη, δεν πρέπει να αποκλειστεί η ρήξη, όταν η ηγεσία του κληθεί να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.

Σχετικά με τα κάποτε απίθανα που πήραν σάρκα και οστά, υπάρχουν αρκετά παραδείγματα. Φανταζόταν κανείς ότι οι νικητές του εμφυλίου θα συνέπρατταν με τους ηττημένους και θα σχημάτιζαν κυβέρνηση συνεργασίας; Δημιουργήθηκε η κυβέρνηση Τζαννετάκη. Συνέτρεξαν οι προϋποθέσεις, συνέκλιναν οι επιδιώξεις: Η Δεξιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήθελε να βγάλει από τη μέση τον Ανδρέα Παπανδρέου, η Αριστερά των Φλωράκη – Κύρκου ήθελε να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ από την άποψη του μεγέθους και έτσι προέκυψε το βραχύβιο σχήμα. Αμέσως μετά, είχαμε άλλη μια κυβέρνηση, που κι αυτή ήταν έκπληξη.

Ο λόγος για την οικουμενική Ζολώτα, όπου οι κατήγοροι συστεγάστηκαν με τους κατηγορούμενους, έστω για λίγους μήνες. Φανταζόταν κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα συγκυβερνούσαν; Το έκαναν την εποχή των μνημονίων και άφησαν πίσω τους τις βαριές κατηγορίες που είχαν ανταλλάξει. Μ’ άλλα λόγια, συνέπραξαν το φως με το σκοτάδι, η δημοκρατία με τον αυταρχισμό, το λαϊκό κίνημα με την πλουτοκρατία, οι οπαδοί της τάξης και της ασφάλειας με τους φίλους των τρομοκρατών, οι κλέφτες με τους ενάρετους, για να θυμηθούμε μερικές από τις πιο… κομψές καταγγελίες που εκτόξευαν τα δύο κόμματα.

Και στα πιο πρόσφατα. Φανταζόταν κανείς ότι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα συνεργαζόταν και μάλιστα αρμονικά για μεγάλο διάστημα μ’ ένα εθνικιστικό κόμμα; Κι όμως το είδαμε, γιατί τους ένωσε η αντίθεση στα μνημόνια και γιατί δεν υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις. Συνεπώς, ας μην είμαστε απόλυτοι. Ο,τι φαντάζει αδύνατο στην παρούσα φάση, μπορεί να γίνει στο μέλλον. Αυτό πάντως που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί είναι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση συνεργασίας. Στην παρούσα φάση. Στο μέλλον; Ποιος ξέρει.

Ανάγωγα

Πόσες φορές ο πρωθυπουργός έχει ανακοινώσει ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από το τέλος της πανδημίας; Ξεκινώντας από πέρσι το καλοκαίρι, πέντε. Σαν προφήτης απέτυχε παταγωδώς. Ευτυχώς γι’ αυτόν, δυστυχώς για την αλήθεια, τέτοιου τύπου ερωτήματα δεν μπαίνουν στις δημοσκοπήσεις.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε