Όπως κι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ…

Του Θανάση Καρτερού.

Μην τυχόν και παρεξηγηθεί ότι τα βάζει μόνο με τη Ν.Δ. που κυβερνά κι αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι στην αντιπολίτευση στο απυρόβλητο. Και το επιχείρημα είναι απλό και σπάει κόκκαλα – της λογικής: Και οι δύο ακολουθούν την πολιτική της Ε.Ε. και δέχονται τη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας. Όπερ έδει δείξαι: είναι ίδιοι και έχουν την ίδια πολιτική.

Δεν έχει νόημα να αντιπαραβάλει κανείς στην άποψη αυτή οποιαδήποτε επιχειρήματα. Ούτε να συγκρίνει την πραγματικότητα σήμερα με την πραγματικότητα χθες. Έτσι είναι αν έτσι νομίζουν. Αφού εμείς και οι Σαλβίνι είμαστε στην Ευρώπη, είμαστε ίδιοι.

Ίσως έχει όμως κάποιο νόημα να θυμίσουμε ότι αυτό το στερεότυπο «όπως και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ» επαναλαμβάνεται στις δημόσιες τοποθετήσεις του ΚΚΕ σε όλες τις περιπτώσεις. Πενήντα – πενήντα μας παίζουν από τον Περισσό, μερικές φορές και εξήντα σαράντα. Δεν υπάρχει ανακοίνωση που να αφορά την κυβέρνηση της Ν.Δ. και να μην θυμίζει πόσο ίδια είναι η πολιτική της με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ίδιοι στο κοινωνικό κράτος – ο καπιταλισμός βλέπετε. Ίδιοι στην εξωτερική πολιτική – η εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Ίδιοι στο εργασιακό καθεστώς – πάλι ο καπιταλισμός. Ίδιοι στην Παιδεία, την Υγεία, στο περιβάλλον, στα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα.

Μπορεί σε μερικά να επιφυλάσσουν πιο ντροπαλή κριτική και σε άλλα να ξεφωνίζουν α λα Κανέλλη, αλλά το μόνο που δεν κάνουν είναι να αναγνωρίσουν ότι κάτι προοδευτικό, έστω ελάχιστο, έστω μισό, έστω ως απόπειρα, βρε αδελφέ, προσπάθησαν να κάνουν οι προηγούμενοι. Ακόμα και για τις Πρέσπες, ακόμα και τώρα, η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται στο στόχαστρο γιατί δέχεται τη συμφωνία της χθεσινής.

Δεν καταλαβαίνουν, δεν βλέπουν όντως καμιά διαφορά; Ή και καταλαβαίνουν, και βλέπουν, αλλά για λόγους αυτοσυντήρησης, ψυχολογίας, επαναστατικής υπεροψίας, προσχωρούν στη γνωστή αρχή;

Ότι αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις απόψεις μου, τόσο το χειρότερο γι’ αυτή; Διαλέγετε και παίρνετε. Σε κάθε περίπτωση, αν δεν θέλεις στείρους καυγάδες, μια λέξη μόνο μπορείς να πεις: Κρίμα!

Άρθρο στην ΑΥΓΗ