Ψάρεμα σε θολά νερά

Του Τάσου Παππά.

Τι καταλαβαίνω και τι δεν καταλαβαίνω από τη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται για το Μακεδονικό.

– Καταλαβαίνω την αγωνία του Πάνου Καμμένου να διεισδύσει στο λεγόμενο πατριωτικό ακροατήριο. Το κόμμα του ύστερα από τη μνημονιακή στροφή δυσκολεύεται να κρατήσει πολλούς απ’ αυτούς που το ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. Παίζει το «πατριωτικό χαρτί», λίγο άγαρμπα, αλλά δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς.

– Δεν καταλαβαίνω ωστόσο την επιχειρηματολογία του. Λέει ότι εμπιστεύεται απολύτως τους χειρισμούς του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, ο οποίος όμως έχει δηλώσει ότι διαπραγματευόμαστε σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις. Σύνθετη ονομασία χωρίς παράγωγο της λέξης Μακεδονία δεν υπάρχει ή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την κυβέρνηση της FYROM. Αρα;

– Δεν καταλαβαίνω επίσης το σκεπτικό του κ. Κοτζιά. Είπε ότι ο Πάνος Καμμένος δεν δέχεται παράγωγο του όρου Μακεδονία στα ελληνικά. Δικαιούμαι να υποθέσω ότι το δέχεται στα αγγλικά ή σε όποια άλλη γλώσσα. Πού είναι η διαφορά;

– Καταλαβαίνω την προσπάθεια της ηγεσίας της Ν.Δ. να εκμεταλλευτεί τη διαφωνία που υπάρχει στο επίπεδο της συγκυβέρνησης. Ο,τι προκαλεί πρόβλημα στον αντίπαλο λειτουργεί θετικά για την ίδια, χώρια που κατευνάζει τις αντιρρήσεις της εθνικιστικής φράξιας στο κόμμα, η οποία έχει ισχυρά ερείσματα και οι εκπρόσωποί της παρελαύνουν καθημερινώς από τα κανάλια πουλώντας εθνικοφροσύνη.

– Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αποφεύγει να δείξει στην πράξη αυτό που συνεχώς διατυμπανίζει, ότι δηλαδή με τη νέα διοίκηση η Ν.Δ. έχει γίνει κόμμα σοβαρό, υπεύθυνο και αντιλαϊκιστικό. Προτιμά να χαθεί ακόμη μία ευκαιρία για να λυθεί ένα ζήτημα που ταλανίζει τη χώρα από το 1992;

– Καταλαβαίνω τις αντιδράσεις της ιεραρχίας της εκκλησίας και των διαφόρων συλλογικοτήτων που οργανώνονται γύρω από το επίμαχο θέμα. Με αφορμή το Μακεδονικό, όπως και με αφορμή το Κυπριακό, έχουν χτιστεί πολιτικές καριέρες, πελατειακά δίκτυα και κόμματα. Από την πλευρά της η ιεραρχία της Εκκλησίας υπηρετεί το ιδεολόγημα της αδιάσπαστης συνέχειας του ελληνισμού (αρχαία Ελλάδα + Ορθοδοξία = σύγχρονη Ελλάδα).

– Δεν καταλαβαίνω όμως (αναφέρομαι στους ανιδιοτελείς και όχι σ’ αυτούς που υποδύονται με το αζημίωτο τους πατριώτες) γιατί δεν βλέπουν ότι και στη σημερινή ονομασία της γειτονικής χώρας υπάρχει η λέξη Μακεδονία καθαρά, ολογράφως και χωρίς επιθετικό ή γεωγραφικό προσδιορισμό, αφού το «πρώην» πηγαίνει στη γιουγκοσλαβική Δημοκρατία, και γιατί υποτιμούν το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες αποκαλούν τη FYROM σκέτα Μακεδονία; Εχει σημασία πώς θα τη λέμε εμείς και οι άλλοι ας κάνουν ό,τι γουστάρουν;

Εξωτερική πολιτική με τέτοιου είδους λογικές ταιριάζει σε χώρες που έχουν επιλέξει τον απομονωτισμό. Και «μένουμε Ευρώπη πάση θυσία» και «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» δεν κολλάνε. Τα περί δημοψηφίσματος στην Ελλάδα για το όνομα που θα φέρουν οι γείτονες δεν αντέχουν στην κριτική, δεν θα βρουν πουθενά στον κόσμο ανταπόκριση και καλό είναι να μην τα διακινούν τα στελέχη των ΑΝ.ΕΛΛ. γιατί βλάπτουν την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν. Εκτός αν φλερτάρουν με την ιδέα της ρήξης, εκδοχή πάντως που δεν προκύπτει από τα συμφραζόμενα…

Ανάγωγα

«Εχετε υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας τουλάχιστον για μια πενταετία» είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απευθυνόμενος στην κυβέρνηση. Ας πούμε ότι είναι έτσι. Θα περίμενε κάποιος από τον πρόεδρο της Ν.Δ. να πει τι θα κάνει για να σταματήσει αυτό το κακό αν έρθει στα πράγματα. Θα ακυρώσει τις συμφωνίες;

Δεν το είπε. Θα προσπαθήσει να πείσει τους δανειστές κι αν χρειαστεί θα συγκρουστεί μαζί τους; Δεν το είπε. Θα συνεχίσει να εφαρμόζει τη συμφωνία γιατί το κράτος έχει συνέχεια; Δεν το είπε, αλλά αυτό θα κάνει για να μπορεί να λέει ότι «δεν φταίμε εμείς, κληρονομήσαμε καμένη γη». Ολα για την καρέκλα…

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ