Χρόνια πολλά …ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Με συγκίνησε σφόδρα ο καλός φίλος και συνάδελφος ( τι κρίμα που κατάντησε κλισέ η έκφραση, αλλά στη περίπτωσή μας ανακτά το αληθινό της περιεχόμενο) Θεόφιλος (μ` αυτό το όνομα τον γνώρισα και τον έκανα φίλο, το Θεοφύλακτος δεν το ήξερα) Παγλαρίδης! Με το άρθρο του για τα 20 χρόνια των ΕΙΔΗΣΕΩΝ (το αναρτήσαμε και στο ΚΙΛΚΙΣ24), γύρισε και μένα 20 χρόνια πίσω, σ` εκείνα τα όμορφα χρόνια των νέων αναζητήσεων, που συνδυάζονταν με όνειρα και αγώνα για επιβίωση.

Με συγκίνησε που αναφέρθηκε στην ελάχιστη συνεισφορά μου στη γέννηση των ΕΙΔΗΣΕΩΝ, που έμελλαν να σφραγίσουν την ιστορία του τοπικού τύπου, με τον φρέσκο αέρα που έφερναν, την επαγγελματική επάρκεια που καθιέρωναν, μα πάνω απ` όλα με το νέο ήθος και ύφος (να άλλη μια κλισέ έκφραση, που επίσης αποκαθίσταται νοητικά στη περίπτωσή μας) που έμπασαν στη δημόσια γραφή.

Είναι απ` τις ελάχιστες φορές που γράφω ένα σημείωμα σε προσωπικό τόνο, αλλά θα μ` έπνιγε αυτό το συναίσθημα αν δεν το μοιραζόμουν: Η περηφάνια για το γεγονός ότι συμμετείχα μαζί με τον Θεόφιλο, τον Κώστα τον Τερζενίδη και τον Χρήστο τον Δραγανίδη σ` όλες τις προκαταρκτικές συζητήσεις για τη δημιουργία των ΕΙΔΗΣΕΩΝ και για την εργασία μου στην εφημερίδα τον πρώτο καιρό της κυκλοφορίας της.

Την περίοδο εκείνη, ωστόσο, ο οίστρος της αναζήτησης που λέγαμε, έγερνε όσον αφορά την πάρτη μου υπέρ του ραδιοφώνου, προς το οποίο είχα στρέψει τότε το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς μου. Παρ` όλα αυτά, η μικρή θητεία μου στις ΕΙΔΗΣΕΙΣ ήταν καθοριστική για την μετέπειτα πορεία μου στον γραπτό δημοσιογραφικό λόγο. Είχα, θυμάμαι, κυρίως τ` αθλητικά τότε, και με ικανοποίηση βλέπω ότι ο τίτλος για τα “παρα-αθλητικά” σχολιάκια παραμένει όπως τον είχε εμπνευστεί η αφεντομουτσουνάρα μου, “ΣΠΟΡάκια για το ημίχρονο”!

Εύχομαι, λοιπόν, ολόψυχα σ` όλους τους συναδέλφους του συγκροτήματος πια, μακροημέρευση και νέες επιτυχίες για το καλό του μικρού μα ς τόπου, που από τότε που ξεκινούσαμε μεγάλωσε πια, για να γίνει ήδη, “αυτός ο τόπος ο μικρός, ο μέγας” του Ελύτη. Είτε με, είτε χωρίς κρίση. Γιατί,  όπως έλεγε πάλι ο ποιητής,   “τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της”.

                                                                                                                                                     Γιάννης Καραγιαννίδης