Φλωρίδης: Παράρτημα του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ!
Μεταφέρουμε απ` τον γνωστό ΒΗΜΑτοδότη του “Βήματος” (14/07/2012):
Σε πλήρη ρήξη οδηγούνται οι σχέσεις του κ. Γ. Φλωρίδη, με την ηγεσία του πρώην κόμματος στο οποίο χρημάτισε και πρωτοκλασάτο στέλεχος. Ο πρώην υπουργός, οποίος βρίσκεται σε συνεχείς διαβουλεύσεις αυτή την περίοδο για τη δημιουργία ενός νέου κεντρώου πολιτικού σχηματισμού, εξαπολύει σφοδρότατη επίθεση εναντίον των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση (και κυρίως του ΠαΣοΚ), φτάνοντας στο σημείο να το χαρακτηρίσει ως… «παράρτημα του ΣΥΡΙΖΑ».
***
Αν και πολλά είχαν ακουστεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ότι ο κ. Φλωρίδης δήθεν θα επέστρεφε στο ΠαΣοΚ, υπό τη νέα ηγεσία του, ωστόσο ο ίδιος έλεγε ότι δεν του έγινε καμία πρόταση και ότι ούτε καν έδειξε οποιοδήποτε ενδιαφέρον για επάνοδο. Ήδη είχε κάνει τις επιλογές του. Κατηγορεί ωστόσο σήμερα τη νέα αυτή ηγεσία ως ανακόλουθη: «Έως τις εκλογές της 6ης Μαΐου η προεκλογική εκστρατεία του ΠαΣοΚ είχε στηριχθεί στο νέο μνημόνιο και στη δανειακή σύμβαση, ως αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης του κ. Βενιζέλου. Μετά τις εκλογές και την συντριβή του ΠαΣοΚ, ακολουθήθηκε η διαδικασία της επαναδιαπραγμάτευσης και τα τρία κυβερνητικά κόμματα μετατράπηκαν σε παράρτημα του ΣΥΡΙΖΑ», δηλώνει ο κ. Φλωρίδης.
***
Παράρτημα του ΣΥΡΙΖΑ; το ΠαΣοΚ; Κατά τον κ. Φλωρίδη «ναι», αφού, όπως είπε σε ραδιοφωνική εκπομπή, θα μπορούσε να ενταχθεί η αναδιαπραγμάτευση μέσα σ΄ ένα εθνικά αυτόνομο σχέδιο διαρθρωτικών αλλαγών. Επειδή όμως τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει, ο κ. Φλωρίδης εξαπολύει νέα βολή κατά του ΠαΣοΚ λέγοντας ότι τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση μετατρέπονται «σε ουρά της εθνικά αυτοκτονικής συνδικαλιστικής ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ».
Μου κάνει εντύπωση η τελευταία διατύπωση του κ. Φλωρίδη περι της “… αυτοκτονικής συνδικαλιστικής ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ” που περισσότερο σαν εμμονή κατα του κόμματος αυτού φαντάζει, χειρότερη απο αυτήν της τριμερούς κυβέρνησης και στην καλύτερη περίπτωση να την αποδεχτούμε ως μία προσωπική άποψη. Αυτή την στιγμή όμως το μόνο ΣΙΓΟΥΡΟ και αδιαπραγμάτευτο που μπορεί κάποιος να διαπιστώσει, είναι η αυτοκτονική τάση που διαμορφώθηκε στην κοινωνία (περι τους 3000 αυτόχειρες και συνεχώς αυξάνονται), απο τα πρωτοφανή και δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα προκειμένου, λένε οι κυβερνώντες, πάση θυσία να μην οδηγηθεί η χώρα εκτός ευρώ. Μόνο που η χώρα δεν είναι μιά αφηρημένη έννοια, αλλά την απαρτίζουν ζωές ανθρώπων που της δίνουν συγκεκριμένη υπόσταση. Αφού λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι έπαψαν εδώ και 2 τουλάχιστον χρόνια όχι μόνον να προστατεύονται απο το κράτος, αλλά να βομβαρδίζονται με σκληρή φορολογία μεγατόνων ως απο μία εχθρική δύναμη και μέρα με τη μέρα η ζωή τους να κατρακυλά στην ανέχεια, τί νόημα έχει η εμμονή της παραμονής μας στο ευρώ; Ποιό το όφελος μακροπρόθεσμα αφού οι στόχοι των εσόδων δεν επιτυγχάνονται, όπως λένε οι ίδιοι οι θιασώτες των μνημονίων που δεν διάβασαν και υπόγραψαν ατιμωρητί; Αν ένας λαός αυτοκτονεί ήδη, ποιό μπορεί να είναι το μέλλον του; Αν σήμερα παίρνουμε δάνεια με το περίστροφο στον κρόταφο για να μην τα ξοφλήσουμε ποτέ, μεταθέτοντας και όχι λύνοντας το πρόβλημα της κρίσης, ποιό είναι το νόημα ενός αργού θανάτου; Να κερδίσουμε χρόνο ζωής θα πούνε κάποιοι. Εμείς ή καταρρέουσα υπο γερμανική οικονομική κατοχή Ευρώπη ; Εμείς ή το χρηματοπιστωτικό ευρωπα’ι’κό σύστημα; Εμείς ή παγκόσμια συσσώρευση κεφαλαίων απο τράπεζες και χρηματιστές; Αφού όλοι παραδέχονται οτι δεν βλέπουν φώς στο τούνελ, γιατί πρέπει να συνεχίζουν να πορεύονται στο ίδιο τούνελ; Ας απαντήσουν επιτέλους με συγκεκριμένα οικονομικά και όχι με κατα το δοκούν μετέωρα πολιτικά επιχειρήματα και πρώτοι αυτοί, όπως ο κ. Φλωρίδης, που υπερθεματίζουν με παπικού τύπου αντιλήψεις περί του αλάθητου της σκέψεώς τους, οτι αυτός είναι ο μόνος δρόμος και οτι όλοι οι άλλοι είναι λάθος.