Υπάρχουν και οι απεργοί…

…πείνας.

Του Τάσου Παππά.

Χαμός μεγάλος έγινε με την «εισβολή» ομάδας αντιεξουσιαστών στο προαύλιο της Βουλής. Για μεγάλη πρόκληση μίλησαν τα τηλεοπτικά δίκτυα και οι γνωστοί σχολιαστές που έχουν ανοιχτό μέτωπο με όποιον διαμαρτύρεται, κινητοποιείται και αντιστέκεται, ασχέτως με το περιεχόμενο των αιτημάτων του, βγήκαν από τα ρούχα τους, ενώ δεν έλειψαν και οι καταγγελίες για χάιδεμα των αντιεξουσιαστών επειδή, η ριζοσπαστική Αριστερά, τους θεωρεί «συντρόφους που έχουν πάρει λάθος δρόμο».

Στον χορό των αντιδράσεων φυσικά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Οι πρώην υπουργοί Δημόσιας Τάξης είχαν την τιμητική τους. Ο Β. Κικίλιας έκανε λόγο για «ξέφραγο αμπέλι» και ο Ν. Δένδιας υποστήριξε ότι «επιστρέφουμε στο καθεστώς ανομίας». Ο εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Καραγκούνης αναρωτήθηκε: «υπάρχει κράτος ή έχει καταργηθεί;».

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Φώφη Γεννηματά, η δήλωση-ερώτηση της οποίας « υπάρχει κυβέρνηση και ειδικότερα υπάρχει ή έχει καταργηθεί το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη;» δείχνει ότι τα δύο κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ) λόγω της αρμονικής συγκατοίκησης τους στην εξουσία και του φλογερού έρωτα που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα τους, είναι πια τόσο κοντά, στα όρια της ταύτισης, που μας κάνει να υποψιαζόμαστε πως το ίδιο χέρι γράφει τις ανακοινώσεις τους.

Έως εδώ καμία έκπληξη. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Όμως προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα που αφορούν τους αντιεξουσιαστές που κινητοποιούνται με διάφορες μορφές το τελευταίο διάστημα. Ξέρουν τι θέλουν; Θέλουν, όπως δηλώνεται στις προκηρύξεις τους, την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ και την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού; Έχουν συνειδητοποιήσει ότι με τις πράξεις τους ενεργοποιούν τα συντηρητικά ανακλαστικά μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού και δυσκολεύουν αντικειμενικά την κυβέρνηση να προχωρήσει σ’ αυτό που έχει εξαγγείλει και το οποίο ικανοποιεί σεβαστό μέρος των αιτημάτων τους;

Μήπως το μόνο που τους απασχολεί είναι να εμφανιστούν αυτοί ως οι κεντρικοί πρωταγωνιστές στην όλη ιστορία για να δείξουν στο ακροατήριο τους ότι η δράση τους έφερε τις αλλαγές και όχι η πρωτοβουλία του κράτους, το οποίο εξ ορισμού είναι αυταρχικό;

Εκτός αν τους βολεύει η εκδοχή του ναυαγίου: Δηλαδή, να αναδιπλωθεί το υπουργείο, να πάρει πίσω τις δεσμεύσεις του και έτσι να δικαιωθεί η θεωρία τους και να αποστομωθούν όσοι πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν βήματα προόδου στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μια κυβέρνηση που έχει διαφορετική αντίληψη;

Καλό πάντως είναι να σκεφτούν ότι υπάρχουν κρατούμενοι που κάνουν εδώ και μέρες απεργία πείνας. Και η απεργία πείνας δεν είναι περίπατος στο πάρκο ούτε διαξιφισμοί με τους μπάτσους. Έχει βαρύ κόστος.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ