My Twitter Feed

28 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Τσεχία – Μεταλλικό – Θεσσαλονίκη με τα πόδια!

Χριστίνα και η Άννα Smutny-Αλμετίδου*Το `καναν δυο Κιλκισιώτισες αδελφές, η Χριστίνα και η Άννα.

Δυό αδελφές με καταγωγή απ` το Μεταλλικό, η Χριστίνα και η Άννα Smutny-Αλμετίδου, ξεκίνησαν με τα πόδια απ` το Μπρνο της Τσεχίας και κάνοντας μια στάση στο τόπο καταγωγής τους, όπου συγγενείς και φίλοι τις υποδέχθηκαν και τις συνεχάρησαν για το τόλμημά τους, έφτασαν μέχρι τη Θεσσαλονίκη.

Διαβάστε πως περιγράφει το απίστευτο αυτό τόλμημα, η  Μαριάνα Ε. Παπαδάκη στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

«Την ώρα που αρκετοί Έλληνες φεύγουν λόγω της άσχημης κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στη χώρα, εγώ είχα την έμπνευση ότι μπορείς να ζήσεις διαφορετικά και να κάνεις πράγματα στη ζωή σου που είναι πάρα πολύ όμορφα κι ας μην έχεις πολλά λεφτά», λέει στη «Μ» η ελληνοτσεχίδα δασκάλα της γιόγκα Χριστίνα Smutny-Αλμετίδου.

Η Χριστίνα μαζί με την αδελφή της Άννα ξεκίνησαν την 1η Αυγούστου από το Μπρνο της Τσεχίας το εγχείρημα να έρθουν περπατώντας στη Θεσσαλονίκη, διασχίζοντας την Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Όπως αποκαλύπτει η 35χρονη δασκάλα της γιόγκα σε άπταιστα ελληνικά, «ήμουν στην Τσεχία και περίμενα να συμβεί κάτι, κι έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα να έρθουμε στην Ελλάδα με τα πόδια. Ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε αυτή τη συμβολική κίνηση είναι ότι είμαστε Ελληνίδες τρίτης γενιάς. Γεννηθήκαμε στην Τσεχία και μεγαλώσαμε στον Καναδά. Επειδή στην Ελλάδα τα πράγματα αυτόν τον καιρό είναι άσχημα και δύσκολα, θέλαμε να δείξουμε μια άλλη πλευρά, ότι δεν φοβόμαστε. Θέλαμε να δείξουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πράγματα και είναι χαρούμενοι που προσπαθούν. Είναι μια άλλη εικόνα από αυτήν που βγαίνει προς τα έξω. Θέλουμε επίσης να δώσουμε το μήνυμα ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα όταν είμαστε ενωμένοι».

Οι δυσκολίες
Πολλές ήταν οι αντιξοότητες και οι δυσκολίες που συνάντησαν οι δύο κοπέλες με την ομάδα των υποστηρικτών τους κατά τη διάρκεια του εγχειρήματος. Παρ’ όλα αυτά δεν το έβαλαν κάτω. Χαμογελώντας η Χριστίνα λέει ότι «πολλές φορές οι περισσότερες δυσκολίες είναι μέσα στο μυαλό σου. Υπήρχε βέβαια μεγάλη κούραση, ο ήλιος και η ζέστη. Όμως η υποστήριξη και το καλωσόρισμα που είχαμε όπου πηγαίναμε μας αποζημίωνε για την ταλαιπωρία. Για παράδειγμα, υπήρχε μέρα που όταν τελείωνε η πεζοπορία, από την κούραση και τις δυσκολίες ήθελες να… σφάξεις τον άλλον, αλλά ταυτόχρονα ήσουν τόσο χαρούμενη που το ξεχνούσες! Για κάθε άνθρωπο που διανύει τόσα χιλιόμετρα η δυσκολία είναι διαφορετική κάθε μέρα. Ο καθένας περνούσε από άλλη φάση. Το νερό ήταν πολύ σημαντικό στη διαδρομή μας. Περπατούσαμε χιλιόμετρα κάποιες φορές και δεν βρίσκαμε άνθρωπο ή κάποια πηγή για να μπορέσουμε να ξεδιψάσουμε. Και επειδή από όλες τις χώρες που περάσαμε είχε καύσωνα με 40 και 45 βαθμούς Κελσίου, η διαδρομή τότε γινόταν ιδιαίτερα δύσκολη».
Το περπάτημα χωρίς διάλειμμα δυσκόλεψε στην αρχή την Άννα Smutny-Αλμετίδου. «Η δυσκολία ήταν να περπατάς κάθε μέρα χωρίς διάλειμμα. Όμως όλες τις δυσκολίες τις ξεπερνάς όταν εμμένεις σταθερός στην απόφασή σου, με υποστηρικτή την ομάδα που σε ακολουθεί. Κάθε μέρα ξεκινούσαμε στις εννιά το πρωί και θέλαμε να έχουμε διανύσει μια απόσταση 40 χιλιομέτρων μέχρι τις πέντε με έξι το απόγευμα. Στην αρχή περπατούσαμε περισσότερες ώρες, από τις εννιά το πρωί ως τις εννιά το βράδυ. Και τώρα καταφέραμε να διανύουμε την απόσταση σε πιο μικρό χρόνο. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι συνηθίσαμε και περπατάμε πιο γρήγορα, αλλά γενικά κάθε μέρα περπατούσαμε έξι ώρες», αποκαλύπτει περήφανη, καθώς σήμερα πια έχει επιτευχθεί ο στόχος τους.
Υποδοχή από Ουνέσκο
Ανοιχτή εκδήλωση για την υποδοχή των δύο γυναικών και της ομάδας τους διοργάνωσε η εθελοντική οργάνωση της Ουνέσκο στη Θεσσαλονίκη.
Όπως επισημαίνει ο Μπάμπης Παπαϊωάννου από την εθελοντική ομάδα της Ουνέσκο, «εμείς έχουμε το κομμάτι της υποστήριξης για την υποδοχή τους. Λόγω της δικτύωσής μας στην Ευρώπη οργανώναμε την υποδοχή τους και σε διάφορες πόλεις. Στο πλαίσιο του εγχειρήματός τους επισκέφθηκαν 50 πόλεις σε Τσεχία, Ουγγαρία, Σερβία, Σκόπια και Ελλάδα, που είναι και ο τελικός τους προορισμός. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν σε κάθε στάση τους είναι να μιλήσουν για την Ελλάδα, με το σκεπτικό ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο μιας διεθνούς κριτικής. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να μεταφέρουν ένα μήνυμα ειρήνης και συνεργασίας. Στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι περνάνε δύσκολα αυτή την εποχή αλλά έχουν την ανάγκη της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας με όλους τους λαούς της Ευρώπης».
Οι δύο κοπέλες λίγο πριν μπουν στην πόλη περπάτησαν μέχρι το χωριό της καταγωγής τους, το Μεταλλικό Κιλκίς. Συγγενείς και φίλοι τις υποδέχθηκαν και τις συνεχάρησαν για το τόλμημά τους. Συγκινημένες συνέχισαν τη διαδρομή τους για τη Θεσσαλονίκη, όπου διοργάνωσαν μαθήματα γιόγκα. Θα μείνουν δύο εβδομάδες στην Ελλάδα. Στη συνέχεια η 35χρονη δασκάλα της γιόγκα θα επιστρέψει στην Τσεχία και η αδελφή της, Άννα, θα πάει στον Καναδά.
Σχολιάστε