Το όνειρο του προαστιακού

Του Γρηγόρη Κυριακού*

Η μέρα κλείνει με ένα όνειρο. Λίγο μεγάλο αλλά πιθανόν και να αξίζει να το ονειρευτούμε. Γιατί για να το ζήσουμε, με τους ρυθμούς που μας διακρίνουν, δύσκολα.

Υπάρχει καθημερινό δρομολόγιο προαστιακού από την Θεσσαλονίκη στο Κιλκίς και αντίστροφα.

Το Κιλκίς είναι πλέον τόπος κατοικίας καθώς προσφέρει επιλογές για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου με ποιοτικές δραστηριότητες πολιτισμού και αθλητισμού. Παράλληλα οι αναπλάσεις στο κέντρο αλλά και στην επέκταση δημιουργούν ένα όμορφο αστικό περιβάλλον.

Οι κάτοικοι της πόλης μετακινούνται με τον προαστιακό για τη δουλειά στη Θεσσαλονίκη και επιστρέφουν σε ένα τοπίο ηρεμίας, χαλάρωσης και απόλαυσης καθώς εδώ βρίσκει εφαρμογή η έννοια των αργών ρυθμών ζωής που μας δίδαξε η πανδημία.

Το Σαββατοκύριακο όμως συμβαίνει το αντίστροφο.

Οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης κατευθύνονται στην περιοχή του Κιλκίς.

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία σταματούν στην Πικρολίμνη για να απολαύσουν την πηλοθεραπεία.

Οι νεότεροι συνεχίζουν μέχρι τη Δοϊράνη. Εκεί έχουν άλλες επιλογές. Κανο και παρατήρηση πουλιών στη λίμνη. Πεζοπορία στο Μπέλες. Ξενάγηση στη γραμμή του Μακεδονικού Μετώπου του Α παγκοσμίου πολέμου. Ενώ από την άνοιξη μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου στο ανοιχτό Θέατρο του Δροσατου, παραστάσεις και συναυλίες συμπληρωνουν ένα μοναδικό σκηνικό. Στη συνέχεια ο κόσμος συζητά για την απόδοση και την ενέργεια των καλλιτεχνών όσο απολαμβάνει το ποτό ή το φαγητό στα μαγαζιά του οικισμού.

Και κάπου εδώ το όνειρο τελειώνει. Το ξυπνητήρι χτυπά και μας επαναφέρει στην πραγματικότητα.

*Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ