Το τραμ και το μετρό

Του Kλέαρχου Τσαουσίδη.

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε (παρά τα περί του αντιθέτου λεχθέντα από το οικογενειακό περιβάλλον) στην πολιτική ζωή, η άποψη για το «παιδί» ήταν τότε απογοητευτική. Η επιλογή, όμως, της καθόδου πλειάδας ακροδεξιών στην εσωκομματική εκλογή εκμηδένισε στον δεύτερο γύρο το 40% του κ. Μεϊμαράκη και ανέδειξε πρόεδρο τον κ. Μητσοτάκη με τη στήριξη των ακροδεξιών Γεωργιάδη και Τζιτζικώστα και όλων των ιδιωτικών ΜΜΕ.

Ο σκληρός κορμός της παραδοσιακής Δεξιάς ανακάλυψε το πρότυπό της, τον άσχετο της διπλανής πόρτας, δεδομένου ότι ο πολυσπούδαστος πολιτικός επιστήμονας δεν γνωρίζει ποιος ήταν ο Ρουσό και ποιος ο Μοντεσκιέ ή παρουσιάζει τον εαυτό του σαν τον μικρότερο πολιτικό κρατούμενο. Ακόμη και πολιτικοί που τον χαρακτήριζαν «λίγο», βλέποντάς τον «να τραβάει», τον στήριξαν και έτσι αφέθηκε για μετά τις εκλογές η απάντηση στο ερώτημα αν θεωρεί ανόητους -όπως συνήθως συμβαίνει με άτομα αυτού του είδους- όλους τους άλλους αλλά ποτέ τον εαυτό του.

Το 40% των ψηφοφόρων, λοιπόν, αποτέλεσε ένα σπουδαίο όπλο για τον κ. Μητσοτάκη έπειτα από τα απογοητευτικά ποσοστά των κ. Σαμαρά και Μεϊμαράκη στις εκλογές του 2015. Ως εκ τούτου, κάθε ελάττωμα, ολίσθημα ή ψέμα, παράπτωμα ή ανοησία, περνάει «ντούκου» μπροστά στο μείζον: τη μεγιστοποίηση των κερδών των κρατικοδίαιτων ολιγαρχών.

Με το θράσος του νικητή, τώρα, ο ψεύτης κ. Μητσοτάκης πυροβολεί τη νοημοσύνη όσων ακόμη σκέφτονται. Και στη δήλωση για τα αρχαία στον σταθμό Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης αυτοπροσδιορίστηκε: υιοθέτησε την άποψη πολιτικών μηχανικών – εργολάβων για το μέλλον των αρχαιοτήτων και αποφάσισε τη… μεταφορά του βυζαντινού δρόμου! Ελπίζουμε, κατ’ αναλογίαν, να μην βάλει αρχαιολόγους να ελέγχουν εφεξής τη στατική επάρκεια των κτηρίων.

Αλλά πονηρά σκεπτόμενος έβαλε έναν άλλο γόνο να απορρίψει πρώτος τη συνύπαρξη αρχαίων με μετρό. Τι σύμπτωση: έναν Καραμανλή. Ένας Καραμανλής κατέστρεψε τη Θεσσαλονίκη ξηλώνοντας το τραμ, δημιουργώντας τον σκανδαλώδη ιδιωτικό ΟΑΣΘ, δίνοντας ύψος στα κτήρια για την επαίσχυντη αντιπαροχή και αφήνοντας να παραχωθούν τεράστια τμήματα της ρωμαϊκής και πρωτοβυζαντινής πόλης, για να γίνουν οκταώροφες πολυκατοικίες. Και ο απερίγραπτα ανεπαρκής γόνος ξεκίνησε, μαζί με τους μηχανικούς Ταχιάο και Ζέρβα (τον ουρανοκατέβατο δήμαρχο), επίθεση στους αρχαιολόγους. Θέλει να μείνει στην Ιστορία κι αυτός. Αυτός!

Δεν υπάρχουν γενετικοί κανόνες για τους γόνους. Αλλά τους διεκδικούν οι ίδιοι όταν π.χ., όντες εμμονικά ατζέντηδες των εργολάβων, εξαγγέλλουν ιπτάμενη λεωφόρο με κόστος τεράστιο σε σχέση με τη μελετημένη εξωτερική περιφερειακή.

Προηγουμένως, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι «η κατάσταση που παραλάβαμε στα δημόσια οικονομικά δεν ήταν τόσο ρόδινη όσο παρουσιαζόταν». Ε, με ποια λεφτά θα πετάμε πάνω από την πόλη και θα ανεβάσουμε το κόστος του μετρό;

Εκτός από θράσος, ο κ. Μητσοτάκης έχει και ακροατήριο, πολυάριθμο μάλιστα. Είναι οι φοροφυγάδες που τους χτυπούσε προεκλογικά στην πλάτη, είναι οι μίζεροι, που επιτέλους βλέπουν τους ημιμαθείς ή σκέτους αγράμματους να καταλαμβάνουν κορυφαίες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό ή χειροκροτούν την κυρία με το γεμάτο μίσος βλέμμα που θέλει να μάθει στα παιδιά μας -αν και ανιστόρητη- τη δική της Ιστορία. Για καβάντζα έχει και μια κυράτσα που έδειξε τον δρόμο για το ψυχιατρείο (ιδιωτικό;) σ’ όσους αντιστάθηκαν στη δικτατορία.

Φανατικοί οπαδοί είναι, επίσης, οι επαγγελματίες μακεδονομάχοι, οι ακροδεξιοί ιεράρχες, οι κρατικοδίαιτοι τραμπούκοι που όταν κόπηκε το τσιμπούσι αποχαλινώθηκαν κ.λπ. Τώρα που ακούν τους χουντολάγνους (π.χ. Άδ. Γεωργιάδη) να αναφέρονται στη Βόρεια Μακεδονία, κάτι παθαίνουν, αλλά όσο σιτίζονται θα σιωπούν.

Είναι άσκοπο να μιλήσει κανείς για τα αντεργατικά και οικονομικά μέτρα που εξήγγειλε ο αμετροεπής γόνος.

Ένα δεν θα μπορέσει να αλλάξει, όσο κι αν πασχίζει: να τον αποκαλεί ο λαός με το μικρό του όνομα, όπως τον Αντρέα, τον Αλέξη ή, πολύ παλιότερα, τον Λευτέρη. Και όχι με το υποκοριστικό: Κωστάκης έμεινε ο ανιψιός, Γιωργάκης ο κληρονόμος, έτσι κι αυτός: Κούλης θα μείνει, Κούλης.

Άρθρο στην ΑΥΓΗ