Το μποϊκοτάζ στην Coca Cola…

…και τα γερμανικά συνδικάτα.

Του Όμηρου Ταχμαζίδη*

Οι απεργοί της Coca Cola ανάρτησαν στη διεύθυνση τους στο twitter @cocacolastrike ένα ψήφισμα του παλαιότερου γερμανικού συνδικάτου, του NGG, δηλαδή του Συνδικάτου Τροφίμων και Γαστρονομίας. Η συγκεκριμένη συνδικαλιστική οργάνωση αριθμεί περί τις διακόσιες χιλιάδες μέλη και εκφράζει την συμπαράστασή της προς τους απεργούς της Coca Cola Θεσσαλονίκης και του αγώνα που διεξάγουν ενάντια στην πολιτική της Coca Cola, ζητώντας την επαναλειτουργία του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης.

Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της μετάφρασης, το οποίο είναι αναρτημένο μαζί με το πρωτότυπο γερμανικό στην ηλεκτρονική διεύθυνση των απεργών: “Η κεντρική διοίκηση του Συνδικάτου Τροφίμων και Γαστρονομίας υποστηρίζει τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους της ελληνικής Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ) στον αγώνα τους που διαρκεί πλέον περισσότερο από 900 ημέρες ενάντια στην πολιτική των περικοπών της Coca Cola.

Η Coca Cola χρησιμοποίησε τις νομικές αλλαγές της ελληνικής κυβέρνησης ως συνέχεια της χρηματοδοτικής κρίσης για μια ριζική αποδόμηση των θέσεων εργασίας των ελληνικών παραγωγικών μονάδων προ παντός στην Θεσσαλονίκη και στην Ελλάδα και κατήργησε χωρίς αντικατάσταση 2.500 θέσεις εργασίας.

Ενάντια σε αυτή την αντικοινωνική πολιτική αντιστέκονται οι απολυμένες συναδέλφισσες και συνάδελφοι με έναν άνευ προηγουμένου αγώνα και με μια έκκληση προς τον ελληνικό πληθυσμό για μποϊκοτάζ στα προϊόντα της Κόκα Κόλα. Το NGG ως το παλαιότερο συνδικάτο στην Γερμανία γνωρίζει καταστάσεις σαν και αυτές τώρα στην Ελλάδα από τις αρχές της δικής του ιστορίας στον 19ο αιώνα.

Η ανεργία, η φτώχεια και η έλλειψη προοπτικής ως άμεσες συνέπειες των μέτρων λιτότητας που έχουν επιβληθεί κάτω από τις εντολές της ευρωπαϊκής πολιτικής λιτότητας στις ελληνικές κυβερνήσεις δείχνουν πόσο απαξιωτικά και κοινωνικά ανεύθυνα λειτουργεί η πολιτική της τρόικας, δηλαδή του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και με αυτά τα μέτρα απειλεί την Ευρώπη ως μεγάλο ειρηνικό πρότζεκτ.

Το NGG απαιτεί από την Κόκα Κόλα, να ανακαλέσει το κλείσιμο των εργοστασίων στην Ελλάδα και να επανατοποθετήσει τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που πλήττονται από την ανεργία στη θέση εργασίας τους. Το NGG απαιτεί από τους θεσμούς ΔΝΤ, Ε.Κ.Τ. και Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να ξεκινήσουν ένα σχέδιο επενδύσεων για την [ενίσχυση] της ελληνικής οικονομίας και για την κοινωνική ασφάλεια των ανθρώπων που ζουν στην Ελλάδα, και έτσι να καταστήσουν δυνατή στη χώρα, όπου βρίσκεται το λίκνο της δημοκρατίας, και στους ανθρώπους της μια αξιοπρεπή προοπτική.

Oberjosbach, 16 Μαρτίου 2016”

Δε θα ασχοληθώ με τον αγώνα των απεργών και την εντατικοποίησή του, όπως τον παρακολουθούμε μέσα από τα social media, αλλά θέλω να επισημάνω τρία σημεία του ψηφίσματος του γερμανικού συνδικάτου.

Το πρώτο είναι εκείνο που συσχετίζει τη συμπεριφορά της Coca Cola και της κατάστασης στην Ελλάδα με τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι εργαζόμενοι του συγκεκριμένου κλάδου στην Γερμανία, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Ούτε λίγο, ούτε πολύ οι Γερμανοί συνδικαλιστές περιγράφουν και συγκρίνουν την κατάσταση στον ελλαδικό χώρο και, πάντοτε, σε συνάρτηση με τις πρακτικές της Coca Cola, με εκείνη του 19ου αιώνα στην Γερμανία!

Όσο και αν φαίνεται αυτή η περιγραφή παρατραβηγμένη, δε μπορεί να μην μπει κάποιος στον πειρασμό να συγκρίνει τις καταστάσεις στην ελληνική αγορά εργασίας και τη σκαιά συμπεριφορά των πολυεθνικών με συνθήκες που ταιριάζουν στο παλαιότερο παρελθόν των εργασιακών σχέσεων σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Το δεύτερο σημείο αφορά ένα γενικότερο ζήτημα, το οποίο δεν προβάλλεται καθόλου στην Ελλάδα ως επιχείρημα σε σχέση με τις αντιπαραθέσεις της χώρας με τους εκπροσώπους των δανειστών. Ακόμη και ένα εργατικό συνδικαλιστικό όργανο ευρωπαϊκής χώρας, στην προκειμένη περίπτωση της Γερμανίας, επικαλείται τη σημασία της Ελλάδος για όλη την Ευρώπη και τον σύγχρονο πολιτισμό. Η Ελλάς γίνεται αντιληπτή και από τους Γερμανούς συνδικαλιστές ως “λίκνο της δημοκρατίας”: αυτό το πλεονέκτημα αποσιωπάται συστηματικώς εντός Ελλάδος ή προβάλλεται ασκόπως με ακραίες επιθετικές μορφές και στο πλαίσιο εντελώς άσχετων συμφραζόμενων από θιασώτες διαφόρων μορφών εθνικισμού.

Το τρίτο σημείο αφορά στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και συνδέεται με ένα σχέδιο επενδύσεων, το οποίο οφείλουν να εκπονήσουν οι θεσμοί που επιτηρούν τη χώρα: αυτό είναι μια προοπτική διαφορετικού τύπου, η οποία έρχεται σε αντίθεση με εκείνη την πολιτική, η οποία πριμοδοτείται από τη γερμανική κυβέρνηση. Δυστυχώς τα γερμανικά συνδικάτα και όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί και πολιτικοί φορείς στην Γερμανία που θα μπορούσαν να στηρίξουν ευνοϊκές για τον ελληνικό λαό θέσεις βρίσκονται έξω από τον πολιτικό και κοινωνικό ορίζοντα της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οπότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συγκρότησης των όποιων πιθανών συμμαχιών.

*Μέλος του Ε.Γ. της “Σοσιαλιστικής Προοπτικής”