Το Μέτωπο, για την Γιορτή Λίμνης
Με ανακοίνωσή του, το Μέτωπο Αγώνα Ενάντια στα Μεταλλεία σε Κρούσια – Πάικο αναφέρεται στην πρόσφατη Γιορτή Λίμνης Δοιράνης, τονίζοντας τα εξής:
“Την 6η ,7ηκαι 8η Ιουλίου στη Δοϊράνη και στην περιοχή του Μουσείου λίμνης, πραγματοποιήθηκε η 1η γιορτή λίμνης με θέματα: τη μεταλλεία χρυσού, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.
Η γιορτή είχε σαν στόχο να υπερβεί το «εγώ» και να δώσει έμφαση στο «εμείς». Το «Εμείς» αλληλέγγυα, χωρίς τους «άλλους από πάνω», πιστεύουμε ότι μπορεί να δώσει απάντηση στα αδιέξοδα που βιώνουμε σήμερα.
Τη γιορτή οργάνωσαν η Οικοκοινωνική Δράση, το Μέτωπο Αγώνα Ενάντια στα Μεταλλεία σε Κρούσια και Πάικο, ο Όμιλος Φίλων Λίμνης «Δόβηρος», ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δροσάτου και η Κινηματογραφική Λέσχη Κιλκίς.
Η γιορτή στέφτηκε με επιτυχία τόσο από πλευράς οργάνωσης όσο και από συμμετοχή κόσμου. Τα έσοδα της γιορτής διατέθηκαν στον αγώνα του Μετώπου κατά των μεταλλείων.
Ευχαριστούμε τους ομιλητές Δάνο Σεργκελίδη, Κολέμπα Γεώργιο, Γιάννη Μπίλλα, τα μουσικά σχήματα Blue Flames, Zoao Afrozo and the music Oxygen, Parana UE, το Ρεμπέτικο Σχήμα, και τους Γρηγόρη Κολεσιώτη (ποντιακή λύρα) και Βασίλη Αντωνιάδη, που συμμετείχαν αφιλοκερδώς, καθώς όλους όσους επίσης αφιλοκερδώς συνέβαλλαν με τον τρόπο τους στην επιτυχία της γιορτής, από απλούς πολίτες μέχρι τους: Δήμο Κιλκίς, ΝΗΡΕΑ, Μουσικοκινητικό Εργαστήρι, Πολιτιστικό Σύλλογο Γερακαριού, Ποδηλατικό Σύλλογο Κιλκίς, ΟΠΟΝΓΑ, Σύλλογο Δρομέων Κιλκίς, Πολιτιστικό Σύλλογο Π. Γυναικοκάστρου.
Ραντεβού το καλοκαίρι του 2013…”
Το σημείο των εκδηλώσεων ήταν μακράν των νερών της λίμνης και το μόνο που σου υπενθύμιζε οτι βρισκόσουν στο χώρο αυτό ήταν …τα ντόπια κίτρινα κουνούπια. Οταν τα νερά της λίμνης θα φτάσουν στη νοητή γραμμή των συνόρων με τα Σκόπια, δηλαδή όταν δεν θα υπάρχει ελληνική λίμνη, τότε θα κάνουμε εκδηλώσεις εις μνήμην της λίμνης, κανονικό μνημόσυνο δηλαδή (στην περίπτωση αυτή να καλέσουμε και τους παπαροκάδες, επιμνημόσυνη δέηση + συναυλία για να βγεί και πιό οικονομικά) ή θα πάμε στην μεριά της σκοπιανής λίμνης να συνεχίσουμε την διοργάνωση των εκδηλώσεων προς δόξαν του υπολοίπου των υδάτων. Εκείνο που σίγουρα έχει ανάγκη μνημοσύνου είναι οι πάλαι ποτέ πομφολυγώδεις δηλώσεις των εξοχότατων βουλευτών, υφυπουργών και υπουργών όλων των κυβερνήσεων που μεταξύ τυρού, αχλαδίου και γριβαδίου βεβαίως, υπόσχονταν γάργαρα νερά εκ του όρους Μπέλλες δια την τόνωσιν του υδατίνου όγκου της λίμνης και δια την σωτηρίαν αυτής(βρε μανία αυτοί οι άρχοντες να θέλουν να σώζουν οτιδήποτε…μόνον λεκτικά !). Θεός σχωρέστες(τις υποσχέσεις)… εκείνους πάλι…ΟΧΙ.