Το σχέδιο Μοσκοβισί και το σχέδιο Ντάισελμπλουμ (δηλαδή Σόιμπλε). Μπροστά σ’ αυτά τα δύο σχέδιο βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση. Το πρώτο, ανεπίσημο, το αποδέχεται, το δεύτερο, επίσημο, το απορρίπτει. Μπορεί να έχουμε το γνωστό παιχνίδι με τον καλό και τον κακό μπάτσο. Ο πρώτος εμφανίζεται διαλλακτικός και επιεικής, ο δεύτερος αυστηρός και βλοσυρός, αλλά στο τέλος η συμφωνία με τον κρατούμενο- ύποπτο θα κλείσει στη βάση της πρότασης που κατέθεσε ο καλός μπάτσος.

Είναι έτσι τα πράγματα; Στην κυβέρνηση επιθυμούν να είναι έτσι και για αυτό δέχτηκαν να υπογράψουν το κείμενο Μοσκοβισί που είναι, κατά την εκτίμησή τους, ένας αξιοπρεπής συμβιβασμός. Ωστόσο εκφράζουν ισχυρές αμφιβολίες για τις προθέσεις του κακού μπάτσου, του ταραξία της Ευρώπης (λέγε με Γερμανία).

Δεν ξέρουν αν έχουν να κάνουν με σκληρούς διαπραγματευτές που πιέζουν για να πετύχουν περισσότερες υποχωρήσεις από την ελληνική κυβέρνηση ή με «ηλίθιους», όπως πιστεύει ο Κρούγκμαν, και «τρελούς ιδεολόγους», σύμφωνα με τον Κον Μπεντίτ, που υπηρετούν με φανατισμό «τα οικονομικά της βλακείας» (Στίγκλιτς) και υποτιμούν τις συνέπειες που θα έχει για όλη την Ευρώπη ένα Grexit, «ρισκάροντας να βρεθούμε μπροστά στη μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων» όπως γράφει ο Μινχάου.

Την ίδια στιγμή η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και διάφοροι θλιβεροί τύποι που δηλώνουν ευρωπαϊστές και κεντροαριστεροί έχουν αναλάβει συνήγοροι του Σόιμπλε. Κατηγορούν την κυβέρνηση για έλλειμμα υπευθυνότητας, της ζητούν να μην επιλέξει την οδό της σύγκρουσης, να βάλει την ουρά στα σκέλια, όπως έκαναν μέχρι τώρα τα κόμματα που κυβερνούσαν, και επρόκειτο να συνεχίσουν να κάνουν αν ο λαός είχε μιλήσει διαφορετικά στις εκλογές, και να υπογράψει όποια συμφωνία προσφέρουν οι εταίροι (;) μας για να μην απειληθεί η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.

Μάλιστα ο υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, που υπερηφανευόταν ότι ήταν ο πιο συνεπής μνημονιακός υπουργός, ο Αδωνης Γεωργιάδης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., αναρωτήθηκε: «Εχει εντολή ο κ. Τσίπρας να μας βγάλει από το ευρώ;» Η απάντηση είναι ότι πράγματι δεν έχει τέτοια εντολή ο κ. Τσίπρας. Ομως δεν έχει και την εντολή να εφαρμόσει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως φαίνεται να απαιτεί ο ταραξίας της Ευρώπης. Τι γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Είναι απλό. Ρωτάμε τον ελληνικό λαό.

Ανάγωγα

Θλίψη σε πιάνει βλέποντας διάφορους προοδευτικούς να προτρέπουν την κυβέρνηση να δεχτεί το τελεσίγραφο Σόιμπλε. Ποιου; Αυτού που λυπάται τον ελληνικό λαό επειδή εξέλεξε μια ανεύθυνη κυβέρνηση. Σε λίγο θα μας πουν να ζητήσουμε και συγγνώμη για την αποκοτιά μας. Το δυστύχημα γι’ αυτούς είναι ότι δεν βγαίνουν τα κουκιά στη Βουλή για να επιχειρήσουν ένα βελούδινο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Πρόθυμοι υπάρχουν. Δεν φτάνουν όμως.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ