Τι έπαθε η Φώφη;

Του Θανάση Καρτερού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζει, δήλωσε η Φώφη Γεννηματά στο “Πρώτο Θέμα”. «Με έντονα τα σημάδια κόπωσης από τον βυζαντινισμό στο εσωτερικό του, εγκλωβισμένος στις αντιφάσεις του, πορεύεται χωρίς πυξίδα.

Επιχειρεί να καλύψει την πρόσφατη ιστορία του με την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης, την αμηχανία του από την απουσία πολιτικής πρότασης με νέα Ζάππεια, εμπόριο ελπίδας και κακέκτυπες μαρκίζες της σοσιαλδημοκρατίας». Αυτά τα πολύ σκληρά.

Που ενθουσίασαν τα δεξιά ΜΜΕ, έβγαλαν τον Πρετεντέρη από το κομμωτήριο και προκάλεσαν απογοήτευση και ερωτηματικά σε πολύ κόσμο.

Αν βάλετε στη θέση της λέξης ΣΥΡΙΖΑ τη λέξη ΚΙΝ.ΑΛΛ., θα δείτε ότι μια χαρά ταιριάζει η περιγραφή και στον βυζαντινισμό και στις μαρκίζες και στην πρόσφατη ιστορία αφαίμαξης της μεσαίας τάξης χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη και τη Ν.Δ. Και σε όλα όσα η κληρονόμος του ΠΑΣΟΚ φορτώνει στην Αριστερά.

Αλλά των οικιών ημών εμπιπραμένων δεν έχει νόημα να άδουμε. Και εκείνο που πρέπει να καταλογίσει κανείς στη Φώφη είναι ότι, σε μια στιγμή που ο Μητσοτάκης ρημάζει τον τόπο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μεγάλη δύναμη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, εκείνη επιλέγει τον δημοκρατικό εμφύλιο.

Απλό είναι το ζήτημα στο οποίο το ΚΙΝ.ΑΛΛ. καλείται να απαντήσει. Είναι δυνατόν να απαλλαγεί ο τόπος από το καθεστώς Μητσοτάκη, που κάθε μέρα παράγει ζημιές για την κοινωνική πλειοψηφία και τη χώρα, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ;

Πόσο αφελής πρέπει να είναι κανείς για να μην το καταλαβαίνει; Πόσο κουτοπόνηρος για να κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει; Και πόσο πολιτικά αυτοκτονικός για να μη βλέπει ότι σε μια κατάσταση κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, όποιος επιχειρεί να πατήσει σε δυο βάρκες, με βεβαρυμένο μάλιστα παρελθόν επί της δεξιάς βάρκας, θα πέσει και θα πνιγεί;

Τι έπαθε λοιπόν η Φώφη; Κι εκεί που φαινόταν ότι επιχειρούσε να ανελκύσει το κόμμα της από τον βάλτο της Ν.Δ., και να το απαλλάξει από τις αντι-ΣΥΡΙΖΑ βδέλλες, πέφτει στα ίδια;

Αυτοσυντήρηση, γράφουν οι σοφοί. Φοβάται μήπως την αποψιλώσει κι άλλο ο Τσίπρας. Εσωτερικές ισορροπίες, διατείνονται οι γνωρίζοντες.

Όλα αυτά μικρή σημασία έχουν. Κανένας προοδευτικός άνθρωπος δεν συγχωρεί διμέτωπους σε μια στιγμή που χρειάζονται καθαρά μέτωπα. Δημοκρατικός συναγωνισμός κατά της Δεξιάς; Ουδείς ψόγος. Αλλά δημοκρατικός εμφύλιος; Δεν θα πάρουμε…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ