Την αλήθεια και μόνο

Του Τάσου Παππά.

Η αναμέτρηση θα είναι πολύ δύσκολη. Η κυβέρνηση θα παίξει εκτός έδρας, οι εξέδρες θα είναι γεμάτες με οπαδούς των αντιπάλων και ο διαιτητής, όπως συμβαίνει παντού, είναι βέβαιο ότι θα μεροληπτήσει υπέρ της μεγάλης ομάδας.

Στο κόλπο έχουν μπει και διάφοροι εξωτερικοί παράγοντες, όπως μέσα, δήθεν, ενημέρωσης που διατηρούν αιμομικτικές σχέσεις με τις κυρίαρχες ελίτ, λειτουργούν σαν βαποράκια και διαμορφώνουν αρνητικό κλίμα. Τι έχει να αντιτάξει απέναντι σ’ αυτό το συμπαγές μέτωπο η κυβέρνηση;

► Τη νωπή λαϊκή ετυμηγορία την οποία δεν μπορεί να προδώσει γιατί θα καταρρεύσει παρέα με τα κόμματα που τη συγκροτούν.

► Την πρόθεσή της να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που θα αντιμετωπίζει τις πιο βαριές συνέπειες της ανθρωπιστικής κρίσης και τις κακοδαιμονίες του ελληνικού κράτους, χωρίς όμως να επιστρέψει η χώρα στο δυσώνυμο παρελθόν της.

► Και, κυρίως, έχει τους πολίτες, όχι μόνον αυτούς που την εμπιστεύτηκαν, αλλά και πολλούς άλλους που δεν την ψήφισαν, ωστόσο της αναγνωρίζουν ότι το παλεύει και δείχνουν πρόθυμοι να τη στηρίξουν στη μάχη που δίνει για να πείσει τους εταίρους (;) πως με το σχέδιό της θα βγει η Ελλάδα από το τούνελ της καταστροφικής ύφεσης.

Το τελευταίο μέγεθος -ο λαϊκός παράγοντας- είναι ίσως το πιο σημαντικό. Για να παραμείνει όμως ένας σταθερός σύμμαχος πρέπει να γνωρίζει την πλήρη αλήθεια. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν διπλή γλώσσα. Ηταν γατούλες όταν συζητούσαν με τους δανειστές και υποδύονταν τα λιοντάρια στο εσωτερικό.

Αν και διαψεύδονταν συνεχώς από την πραγματικότητα, δεν άλλαζαν τακτική, πιστεύοντας ότι θα καταφέρουν στο τέλος να ξεγελάσουν το εθνικό ακροατήριο. Η συντριβή τους στις κάλπες ήταν η αποστομωτική απάντηση των ιθαγενών. Η σημερινή κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει το λάθος που διέπραξαν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Αλλες έδιωχναν τις βάσεις, που έμεναν μέχρι να φύγουν, και άλλες επανίδρυαν το κράτος διορίζοντας μαζικά τα δικά τους παιδιά.

Οφείλει να λέει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι, χωρίς φιοριτούρες, ευφημισμούς και ρητορικές ντρίμπλες. Οι πολίτες δεν είναι αφελείς. Εχουν δει πολλά τα ματάκια τους και έχουν ακούσει πολλά τα αυτάκια τους στη διαδρομή του χρόνου. Δικαίως είναι καχύποπτοι απέναντι στις μεγαλοστομίες και τις ηρωικές πόζες.

Αν τους πεις ότι «αυτός ήταν ο στόχος μου, αυτό όμως μπόρεσα να πετύχω γιατί οι συσχετισμοί ήταν εχθρικοί και οι συνθήκες αρνητικές» θα καταλάβουν. Αν όμως τους πεις ότι θριαμβεύεις ενώ υποχωρείς και επελαύνεις ενώ αναδιπλώνεσαι, θα έχεις σύντομα την τύχη που είχαν οι προηγούμενοι.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ