My Twitter Feed

28 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Τα ζόμπι ενός δόγματος

Του Γιάννη Καραγιαννίδη (ΚΙΛΚΙΣ24)

———————————————————————————————————————————————————————————————Αφορμή για το σημερινό μας σημείωμα αποτέλεσε ένα σχόλιο του εξαιρετικού μας φίλου, εδώ στο ΚΙΛΚΙΣ24, του πάντα εύστοχου Λούκυ Λουκ. Μ` αφορμή ανάρτησή μας για τις εξωπραγματικές αυξήσεις που έρχονται στα διόδια της Εγνατίας Οδού, αφού καταθέτει μια ακριβέστατη περιγραφή της Ελλάδας του σήμερα, καταλήγει:

“Απ` την μιά πλευρά ο μεγαλύτερος διώκτης του πολίτη αποδεικνύεται πως είναι η κυβερνητική τρόικα, που σε συνεργασία με την εκ του εξωτερικού εκπορευόμενη λειτουργούν ως κρατική μαφία η μία και ως διεθνής μαφία η έτερη και απο την άλλη πλευρά οι πολίτες θαρρείς από άλλο πλανήτη να χάσκουν υπνωτισμένοι μπροστά στα ολοήμερα … τουρκικά σήριαλ! Η πνευματική ηγεσία της χώρας απούσα, διότι προφανώς είναι βολεμένη ή εκφυλισμένη ή δειλή και καμμία πρωτοβουλία αντίδρασης-αντίστασης δεν αναλαμβάνεται απο πουθενά.

Νομίζω πως αν υπήρχε μία εποχή όπου η ελληνική κοινωνία φαίνεται να είναι πολιτιστικά και πολιτικά αποκομμένη απο το ένδοξο παρελθόν της, τότε αυτή είναι η σημερινή. Οι Έλληνες έγιναν κιοτήδες, σύγχρονοι ραγιάδες, επαναστάτες του καφενείου, κουτσαβάκηδες και άβουλα όντα δίχως αξιοπρέπεια. Ναι, δυστυχώς αυτό γίναμε. Ετσι καταντήσαμε να αποτελούμε ένα ατομικιστικό συνοθύλλευμα πολιτών χωρίς κοινωνική συνείδηση αλληλεγγύης, δίχως ιδανικά, δίχως όραμα και τελικά δίχως μέλλον. Οι εξαιρέσεις που σποραδικά υπάρχουν μήν σας ξεγελούν…απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.”

Διαβάζοντας το σχόλιο, σε μια σκέψη πάει το μυαλό του ψυλλιασμένου αναγνώστη. Όχι, βέβαια, στους …ψεκασμούς! Τόσο …προχωρημένη αντίληψη για τα συμβαίνοντα, νομίζουμε ότι οι περισσότεροι δεν διαθέτουμε. Γιατί, απλούστατα, αν προσπαθείς να ερνηνεύσεις την πραγματικότητα με φανταστικά δεδομένα, ακυρώνεις και κάθε διάθεση αντίδρασης και την ίδια την πραγματικότητα.

Εκτός κι αν εκλάβουμε τον “ψεκασμό” μεταφορικά. Δηλαδή, σαν μια εφαρμογή πάνω μας, μεθόδων αναισθητοποίησης του συμπαθητικού και θυμικού μας συστήματος, κάτι σαν το περίφημο πια στις μέρες μας, δόγμα του σοκ.

Όσοι έχουν δει το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ, που στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Καναδού συγγραφέως, Ναόμι Κλάιν, δεν μπορεί να μην το χαρακτηρίσουν ως προφητικό για την Ελλάδα του 2012. Ξεκινώντας απ` τα ψυχιατρικά πειράματα της δεκαετίας του `50 για την …ζομποποίηση των ασθενών μετά από μια θεραπεία-σοκ, μεσ` την ταινία υπάρχουν όλες οι απόπειρες μεταφοράς της εν λόγω “θεραπείας” στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο, που εφαρμόστηκαν απ` τη Χιλή της δεκαετίας του `70 μέχρι τις μέρες μας.

Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη περιγραφή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών-αμόκ, όπως τις εμπνεύστηκε ο θεωρητικός της Μίλτον Φρίντμαν, για να περιπέσουν οι κοινωνίες εφαρμογής τους σε κατάσταση-σοκ.

Η ταινία τελειώνει με την κ. Κλάιν να λέει: “Το 1937, μια κρίσιμη χρονιά για το new deal είχαμε στις ΗΠΑ 4.740 απεργίες που κρατούσαν κατά μέσο όρο 20 μέρες. Ξέρετε πόσες είχαμε το 2007; Ακριβώς 21! Αν θέλουμε απαντήσεις σ` αυτήν την οικονομική κρίση, που θα οδηγήσουν σ` έναν κόσμο πιο υγιή, πιο ειρηνικό και πιο δίκαιο, πρέπει να βγούμε στους δρόμους και να τους αναγκάσουμε”.

Αρχίσαμε το σημείωμα με Λούκυ Λουκ, συνεχίσαμε με Ναόμι Κλάιν και κλείνουμε με Παναγιώτη Πασπαλιάρη (συγγραφέας, ιστορικός):

“Οι Έλληνες (και όχι μόνο) μετατραπήκαμε σε ζόμπι. Γυαλίζουν τα μάτια μας, βγαίνουμε από τους πανάκριβους τάφους μας, αυτούς με την tv και το a/c, και περπατάμε σα μπουλούκια προς το στόχο μας. Αν βρούμε κάτι ζωντανό στο διάβα μας το σκοτώνουμε κι αυτό. Ιδιαίτερα τα νέα παιδιά που βγαίνουν από την εφηβεία. Και τους ανθρώπους που ονειροπερπατούν ακόμα.

Στο βιβλίο του Richard Matheson “I am legend” (δεν αναφέρομαι στην κακή μεταφορά του στην οθόνη), ένας ιός έχει μετατρέψει όλους τους ανθρώπους σε βρικόλακες. Όλους εκτός από έναν. Καλείσαι ως αναγνώστης να βιώσεις τον τρόμο του τελευταίου αυτού επιζώντα, που αντιμετωπίζει τις επιθέσεις τους με στόχο να τον κάνουν όμοιό τους με ένα δάγκωμα. Μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις στο τέλος του βιβλίου ότι πολύ μεγαλύτερος ήταν ο τρόμος ο δικός τους, μήπως μολυνθούν τα ίδια από τον τελευταίο επιζώντα. Μήπως μολυνθούν από τη ζωή.

Καλούμαστε, αν έχουμε λίγη ζωή μέσα μας, αυτή που έρχεται με την πλήρη συνείδηση του εαυτού μας και του περιβάλλοντος που ζει, να μολύνουμε τους γύρω μας με αυτή.”

Δείτε το ντοκιμαντέρ “Το δόγμα του σοκ”:

Σχόλια
3 Σχόλια to “Τα ζόμπι ενός δόγματος”
  1. Ο/Η Λούκυ Λούκ λέει:

    Ευχαριστώ πολύ αγαπητέ Γιάννη, για τα καλά σου λόγια, καθώς γνωρίζω οτι αποτελούν μία ειλικρινή έκφραση τιμής προς το πρόσωπό μου μέσα απο την εφημερίδα σου. Ευχαριστώ όμως πάνω απο όλα για το ντοκιμαντέρ που ανάρτησες, καθώς συνιστά μία προσφορά στην διαφώτιση της ιστορικής αλήθειας και ποιοί τελικά εργάζονται μεθοδικά εδώ και 60 χρόνια για να την διαστρεβλώσουν, να την συσκοτίσουν και να την βιάσουν με “επιστημονικό” τρόπο, προκειμένου να διαπράξουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ο κάθε αναγνώστης βεβαίως θα βγάλει τα συμπεράσματά του, αλλά στο τέλος αυτό που προσωπικά επιβεβαίωσα βλέποντάς το, είναι κυρίως δύο πράγματα. Πρώτο, οτι όταν ακούω απο επίσημα χείλη την φράση: “αυτός θα είναι ο πόλεμος του καλού ενάντια στο κακό”, να βλέπω ξεκάθαρα μπροστά μου το πρόσωπο του κακού και δεύτερο, οτι η γνώση της ιστορίας είναι το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια των απλών πολιτών εναντίον κάθε λογής υπανθρώπων-ζόμπι, που επιβουλεύονται την ζωή τους.

  2. Ο/Η nitro λέει:

    Ένα ακόμη αξιόλογο ντοκιμαντέρ που δίνει τροφή για σκέψη.
    Ο αιώνας του εαυτού (ατομικισμού)
    http://www.kilkisorama.gr/epikairotita-stiles/politismos/sinema-documentary/1452-the-century-of-the-self.html

  3. Ο/Η Ανώνυμος λέει:

    ΄Εχω την εντύπωση ότι είναι λάθος να βαφτίζουμε τους κατοίκους της ελλάδας ως έλληνες. Από την λίγη ιστορία που έχω διαβάσει -και συμφωνώ απόλυτα με τον Λούκυ Λουκ ότι μπορεί να αποτελέσει όπλο στα χέρια ενός ανθρώπου- έχω καταλάβει πως σε αύτό τον τόπο είμαστε μια μικρή πανσπερμία κάτι σαν τις ΗΠΑ χωρίς κοινό πολιτισμικό υπόβαθρο και χωρίς κοινό προσανατολισμό. Φυσικά η ιστορία σαν επιστήμη ενισχύθηκε από τα κράτη ώστε να προσανατολίσουν όπως αυτά θέλουν τους λαούς τους, άρα αποτελεί και ένα όπλο της εξουσίας και όχι μόνο των λαών. Έίμαι απόλυτα πεπεισμένος πως οι κάτοικοι αυτής της χώρας δεν υπήρξαν ποτέ κατά το παρελθόν επαναστάτες και το κράτος χρησιμοποιεί την ιστορία για να μας πείσει για το αντίθετο. Ότι δηλαδή διώξαμε στον πόλεμο κάποτε τους Τούρκους αργότερα τους Ιταλούς και τους Γερμανούς και πιο πρόσφατα ρίξαμε την χούντα. Να νομίζουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα γιατί αυτό διδάσκει η ιστορία. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Άλλοι διώξανε τους κατά καιρούς κατακτητές αυτής της χώρας ενώ η χούντα ζει και βασιλεύει εδώ και δεκαετίες με διαφορετικά πρόσωπα. Και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει μέχρι να μπολιαστούμε και να αποκτήσουμε- αν ποτέ συμβεί αυτό που δεν το πιστεύω- αυτό το πολύ σημαντικό για την πορεία ενός λαού, κοινό πολιτισμικό υποβαθρο. Για να μπορούμε να έχουμε στην συνέχεια κοινό προσανατολισμό και κοινωνική συνείδηση. Μέχρι να συμβεί αυτό θα πορευόμαστε σαν ακυβέρνητο καράβι. κάτι που μας ταιριάζει απόλυτα σαν λαό ,είναι όμως και άκρως επικίνδυνο. Αν δεν αλλάξει ο παγκόσμιος ‘ανεμος’ ,που μας κατευθύνει πάνω στα βράχια και από αυτόν και μόνο εξαρτώμαστε, θα τσακιστούμε και μετά… ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Σχολιάστε