Σκάνδαλα ήταν και… πέρασαν

Του Τάσου Τσακίρογλου.

Εδώ και δεκαετίες οι παρατάξεις που λεηλάτησαν την Ελλάδα και επέβαλαν ένα μοντέλο μιζαδόρικου (και αρπακτικού) καπιταλισμού είναι γνωστές. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., εναλλάξ και διαδοχικά, απομύζησαν τα δημόσια ταμεία, ξόδεψαν, σπατάλησαν και συντήρησαν μια κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, εκπρόσωποι της οποίας σε μεγάλο βαθμό αποτελούν σήμερα την αστική τάξη της χώρας.

Μέχρι σήμερα το κοινό που ενώνει τα δύο κόμματα του παλαιού δικομματισμού είναι η συγκάλυψη αυτού του αμαρτωλού παρελθόντος με τη συχνή συνδρομή και της «ανεξάρτητης» Δικαιοσύνης.

Αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά και έχουν καταγραφεί στην οικονομική και πολιτική ιστορία της χώρας, ενώ έχουν κωδικοποιηθεί ως «διαπλοκή». Στις μέρες μας αυτή η αγαστή συνεργασία επανέρχεται στο προσκήνιο με αφορμή την υπόθεση της Novartis.

Ιστορικά τρεις ήταν οι τομείς στους οποίους έγινε το μεγάλο φαγοπότι: τα δημόσια έργα, η Υγεία και οι προμήθειες από κρατικές παραγγελίες. «Οικογένειες» και «τζάκια» χτίστηκαν και ξαναχτίστηκαν μέσα από τις μπίζνες με το κράτος και την τελική λεηλασία του δημόσιου χρήματος. «Εθνικοί» εργολάβοι και προμηθευτές από τη μια, επίορκοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί από την άλλη. Αλλωστε το τανγκό θέλει δύο.

Βατοπέδι (με τη συνέργεια «αγίων» ανθρώπων), δομημένα ομόλογα, σκάνδαλο χρηματιστηρίου, «κουμπάροι», καρτέλ γάλακτος, Κοσκωτάς, ψηφιοποίηση ΟΤΕ, Ολυμπιακοί Αγώνες, υποβρύχια που γέρνουν, μίζες εξοπλισμών, ξεπούλημα Ολυμπιακής, ξεπούλημα ΟΤΕ, «παραχώρηση» Ελληνικού, Λαυρεντιάδης, σκάνδαλο εμβολίων της γρίπης επί υπουργίας Αβραμόπουλου, Siemens, Novartis και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Ποιοι πρωταγωνίστησαν σ’ αυτά; Μα οι δύο παρατάξεις που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι το σκάνδαλο Novartis είναι μια σκευωρία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αθώες περιστερές που συκοφαντούνται αδίκως και διασύρεται η υπόληψή τους!

Προφανώς η διαφθορά δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αλλά παγκόσμιο. Για να παραλλάξουμε τη γνωστή ρήση, «τη γεννάει ο καπιταλισμός όπως το σύννεφο τη βροχή». Σε διεθνές επίπεδο σήμερα τα σκάνδαλα ξεσπούν και στις καλύτερες οικογένειες, ή μάλλον κυρίως σε αυτές. Τα σκάνδαλα της Siemens ή του diesel gate αφορούν τη μητρόπολη της χριστιανικής (προτεσταντικής) ηθικής, τη Γερμανία!

Στις ΗΠΑ είναι γνωστό ότι η τεράστια χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας των υποψηφίων από κροίσους του χρήματος γίνεται έναντι συγκεκριμένων νομοθετικών ανταλλαγμάτων που τους ευνοούν. Και φυσικά να μη μιλήσουμε για τους χαριστικούς νόμους προς τους πετρελαιάδες, την πολεμική βιομηχανία ή τη διάσωση της Wall Street στην πρόσφατη κρίση και τη μεταφορά του λογαριασμού στους φορολογούμενους.

Ολοι στη χώρα μας γνωρίζουν το πάρτι στον χώρο της Υγείας και τα μεγάλα τζάκια που χτίστηκαν ή συντηρήθηκαν απ’ αυτό. Ξέρουμε ή μαθαίνουμε για τις υπουργικές αποφάσεις ή παρεμβάσεις υπέρ κολοσσών του χώρου του φαρμάκου ή του ιατρικού υλικού εν γένει. Στο σκάνδαλο Novartis η κοινή γνώμη γνωρίζει ότι υπάρχει πολλή βρομιά και από πολλούς που αποφάσιζαν στο αρμόδιο υπουργείο.

Η σύμπνοια Ν.Δ.-ΚΙΝ.ΑΛΛ. στο κουκούλωμα της υπόθεσης και στο θόλωμα των νερών με τη θεωρία της «σκευωρίας» που επινόησαν οι Σαμαράς-Λοβέρδος-Γεωργιάδης είναι απολύτως ενδεικτική του πώς παίζεται για δεκαετίες το παιχνίδι στην Ελλάδα: μηχανισμοί – λεηλασία δημόσιου χρήματος – συμπαιγνία – συγκάλυψη.

Οι ψηφοφόροι των δύο κομμάτων έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για τα όσα συμβαίνουν διαχρονικά στο πεδίο αυτό. Εκτός εάν το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το όποιο ρουσφετολογικό «αντίδωρο», που αναμένουν από το σύστημα της διαφθοράς.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ