Ροές και άνθρωποι

Του Θανάση Καρτερού.

Αλήθεια, εσείς δεν έχετε πρόβλημα όταν ακούτε για… ροές και ξέρετε ότι η λέξη κουκουλώνει μετανάστες, πρόσφυγες, κυνηγημένους, παιδιά, γυναίκες, ανθρώπους; Δεν σας ενοχλεί όταν και η κυβέρνησή μας έχει υιοθετήσει αυτή τη δήθεν ουδέτερη έκφραση που λανσάρισε η ειδική στους εξωραϊσμούς Ευρώπη; Δεν νομίζετε ότι είναι καιρός να πούμε, στους δικούς μας τουλάχιστον, να το κόψουν; Τουλάχιστον για την άλλη -απαίσια- έκφραση, τα hotspots, έχουν καταγραφεί οι ενστάσεις διά στόματος Μουζάλα.

Έλα, μωρέ, λέξεις είναι, δεν σημαίνουν τίποτε. Ε, αν δεν σημαίνουν τίποτε, γράψτε ή πείτε ότι το 1922 είχαμε ροές από τη Μικρασία προς την Ελλάδα. Μεγάλες ροές. Συνωστισμό. Α, όχι; Επειδή θυμάστε τι έγινε με τον συνωστισμό της Ρεπούση. Μια λέξη ήταν κι αυτή. Ξέρετε επίσης την τεράστια διαφορά ανάμεσα στον λαθρομετανάστη και τον παράτυπο μετανάστη. Λέξεις κι αυτές. Που περιγράφουν όμως τη στάση του καθενός. Res για τους μεν – ταιριάζει και με τις ροές. Άνθρωποι για τους δε.

Τέλος πάντων. Ούτε με τις λέξεις μπορεί να είναι κανείς ευτυχής, αλλά δυστυχώς ούτε με τις πράξεις. Γιατί η Ελλαδίτσα ασχολείται με τους ανθρώπους -να σώσει, να στεγάσει, να θρέψει, να καταγράψει- και οι δύο Ευρώπες ασχολούνται με τις ροές. Η μία να τις αποτρέψει, να τις εκτρέψει, να τις στρέψει μακριά από τον ακριβό της κώλο. Και η άλλη να τις μειώσει, να μας τις χρεώσει, να τις εξορκίσει με λίγα ευρώ και πολλά καλά λόγια. Η μία επικίνδυνη στην ιδιοτέλειά της. Η άλλη επικίνδυνη στην αμηχανία της.

Κι εμείς στη μέση. Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει. Όχι μόνο γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της. Αλλά γιατί οι φιλενάδες της, άλλες με μοχθηρία, άλλες με δειλία και πονηριά, της φορτώνουν τα ασήκωτα. Της δίνουν κάθε τόσο κι ένα χαστούκι γιατί δεν σηκώνει με ευρωπαϊκή τελειότητα τα ασήκωτα. Οι μισοί τη θέλουν Ιφιγένεια – να θυσιαστεί η Ελλάδα, είπε ο ανεκδιήγητος Σλοβάκος, για να σωθεί η Ευρώπη. Και οι άλλοι μισοί τη θέλουν καλή υπηρέτρια. Αλλά το κουλό τους να βοηθήσουν δεν το σηκώνουν.

Απαισιοδοξία; Μπα. Απλώς, να είμαστε έτοιμοι όλοι, για όλα. Έστω και χωρίς τη διαβόητη αλληλεγγύη τους. Αποφασισμένοι να μην παζαρέψουμε την εθνική μας ανθρωπιά…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ