Πρώτος στόχος: σοβαρότητα

Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)

————————————————————————————————————————————————————————————————-Η πλατεία ήταν γεμάτη. Πιο γεμάτη από κάθε άλλη φορά. Εδώ και λίγα χρόνια η επιλογή του απογεύματος της Κυριακής, και η ενωτική ομπρέλα της Αντιπεριφέρειας (π.νομαρχία) έδωσε μια άλλη διάσταση σοβαρότητας στην εκδήλωση Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

Η ευφορία και η αισιοδοξία όμως κράτησε λίγο. Μέχρι την εκφώνηση της καθιερωμένης ομιλίας. Μιας ομιλίας  κατώτερης των περιστάσεων, άσχετης με το πνεύμα της εκδήλωσης, και εμφανώς διχαστικής για τους ποντιακούς φορείς, συλλόγους και πρόσωπα. Ο νεαρός ομιλητής αναλώθηκε σε μια πρωτοφανή απόπειρα ανάδειξης του ποντιακού συλλόγου στον οποίο ανήκει, ως πρωταγωνιστή στην αναγνώριση της Γενοκτονίας απ’ το Σουηδικό Κοινοβούλιο. Του ενός απ’ τους τρεις (!) συλλόγους ποντίων που δραστηριοποιούνται στη Σουηδία. Σιγά που θα ήταν ένας ο Σύλλογος!

Η ομιλία δεν χρειάζεται ιδιαίτερη κριτική, αφού οι πολλοί παρευρισκόμενοι ένοιωσαν την ίδια πικρή γεύση. Μια γεύση που μεταφέρθηκε στη συνέχεια σε άλλες ομηγύρεις απόντων από την εκδήλωση. Το ζήτημα δηλαδή δεν είναι αυτή καθαυτή η ομιλία και το περιεχόμενό  της. Ο ομιλητής, εν τέλει, δεν έφταιγε ο ίδιος. Ετσι έμαθε, σε πνεύμα διάστασης των ποντιακών Σωματείων «γαλουχήθηκε» τόσα χρόνια, και, μοιραία, έτσι έπραξε.

Η ευθύνη ανήκει σε όσους διοργανώνουν τέτοιας εμβέλειας και σημασίας εκδηλώσεις και δεν λαμβάνουν τις απαραίτητες μέριμνες. Για άλλη μια φορά σε κεντρική εκδήλωση κλήθηκε ως ομιλητής ένας μη «ειδικός». Κάποιος δηλαδή που δεν έχει σπουδάσει Ιστορία, δεν διαθέτει τα απαραίτητα επιστημονικά εφόδια, δεν έχει σαφή και ολοκληρωμένη αντίληψη και εικόνα των ιστορικογεωπολιτικών  ανακατατάξεων της ευαίσθητης περιοχής των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Οπότε, μοιραίο και προβλέψιμο το αποτέλεσμα.

Το πρόβλημα με την προβολή και υποστήριξη των Δικαίων του Ποντιακού και εν γένει του Ελληνισμού, δεν είναι στενά Κιλκισιώτικο. Το ίδιο αλαλούμ ισχύει παντού. Η ύπαρξη και μόνο δύο Ομοσπονδιών Ποντιακών Σωματείων (ΠΟΕ και ΠΟΠΣ) μαρτυρεί τη στρεβλότητα της κατάστασης. Δύο Ομοσπονδίες για λόγους που δεν άπτονται καν κομματικών επιλογών η γεωγραφικών διαχωρισμών. Μόνο συμφερόντων. Το «Ποντιακό Ζήτημα» πουλάει γενικώς και άρα είναι μοιραίο να ανθίζουν διάφορα «λουλούδια» στο χώρο. Με στόχο πάντα το κέρδος, όχι μόνο οικονομικό.

Για τη γενικότερη κακή εικόνα του «Ζητήματος» θα πρέπει άμεσα οι εμπλεκόμενοι στη σοβαρή αυτή υπόθεση, να προχωρήσουν σε δύο αποφασιστικές ενέργειες.

Πρώτον: Στη σύσταση μιας ομάδας έγκυρων ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ επιστημόνων, οι οποίοι θα γράψουν εξ’ αρχής και με λόγο καταληπτό την ιστορία του Πόντου από την εποχή της αποίκισής του από Έλληνες της Μητρόπολης (7ο π.χ. αιώνας) μέχρι τις κρίσιμες δεκαετίες του 20ου αι. Χωρίς προκαταλήψεις και άσκοπους εθνικισμούς.

Και, Δεύτερον: Τη σύσταση μια ομάδας έγκυρων ΝΟΜΙΚΩΝ οι οποίοι θα ασχοληθούν αποφασιστικά κι επίμονα, με το μέγα ζήτημα του χρυσοφόρου Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά». Μια δαιδαλώδη υπόθεση, για την οποία όλοι ξέρουν, όλοι υπολογίζουν, όλοι καταλογίζουν, αλλά κανείς δεν δίνει λύση. Μια υπόθεση που προσβάλλει όχι μόνο τον Ποντιακό, αλλά όλον τον Ελληνισμό και πρωτίστως της Ελληνική Πολιτεία.

Οσον αφορά  τα τοπικά «καθ’ υμάς», το 2013 είναι μια χρυσή ευκαιρία. Το Κιλκίς γιορτάζει τα 100 χρόνια του και οι σχετικές εκδηλώσεις αναμένονται σοβαρές και υψηλού κύρους. Θα πρέπει από τώρα να ληφθεί μέριμνα ώστε η 19η Μαϊου 2013 να είναι μια ημερομηνία πραγματικό ορόσημο στον αγώνα για την Τελική Δικαίωση.