Πρόταση δυσπιστίας και…

…ευήκοα ώτα.

Του Χρήστου Σπίγκου.

Η πρόταση δυσπιστίας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατά της σημερινής κυβέρνησης προκάλεσε μια σειρά από σχόλια και ερμηνείες.

Το πλέον χαρακτηριστικό ερώτημα, τι νόημα έχει μια πρόταση δυσπιστίας στις περιπτώσεις που η κυβέρνηση διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία των βουλευτών. Παρά το γεγονός λοιπόν ότι η κομματική πειθαρχία προκαθορίζει το αποτέλεσμα, ο συνταγματικός νομοθέτης φρόντισε με το άρθρο 84 να περιγράψει επακριβώς τη διαδικασία υποβολής πρότασης μομφής τόσο κατά κυβέρνησης όσο και μεμονωμένα κατά μέλους αυτής, γιατί παράγονται πολιτικά αποτελέσματα.

Το σημαντικότερο αποτέλεσμα είναι η ανάδειξη της σημαντικότητας ενός ζητήματος, που έχει προκύψει με κυβερνητική υπαιτιότητα. Η αναστολή κάθε άλλης κοινοβουλευτικής λειτουργίας και η τριήμερη συζήτηση που προηγείται της τελικής ψηφοφορίας προκαλούν το ενδιαφέρον του λαού προκειμένου να αντιληφθεί όσο γίνεται καλύτερα τις διαστάσεις ενός συγκεκριμένου προβλήματος της δημόσιας σφαίρας, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί σε μια κοινή κοινοβουλευτική συζήτηση. Στο πλαίσιο αυτό όλα τα κόμματα παρουσιάζουν την θετική ή αρνητική τους επιχειρηματολογία αναφορικά με το ανακύψαν ζήτημα, και ο Πολίτης καλείται να αντιληφθεί πλήρως απόψεις, θέσεις και προθέσεις. Είναι δηλαδή μια οιονεί κοινοβουλευτική «υπογράμμιση» κάποιων θεμάτων με σημαντικό αποτύπωμα στην πολιτική ζωή του τόπου.

Στην προκειμένη περίπτωση, η κατατεθείσα πρόταση δυσπιστίας από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δεν κρίνεται μόνο από το αν θα ανατραπεί ή όχι η Κυβέρνηση, γιατί κυρίως στοχεύει στην εστίαση του ενδιαφέροντος των πολιτών στην αβελτηρία του Πρωθυπουργού και μεγάλου αριθμού συνεργατών του, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται επικίνδυνα η αδυναμία των τελευταίων να διαχειριστούν με επιτυχία κρίσεις, επειδή επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη και επιδεικνύουντην ίδια ολιγωρία. Γεγονός που εντείνει το συναίσθημα της ανασφάλειας και καταστρέφει την εικόνα της χώρας διεθνώς. Τα κόμματα θα κληθούν να λάβουν θέση επ’ αυτού και όλοι θα κριθούν όταν έλθει η ώρα από τον Έλληνα εκλογέα που παρακολουθεί επιχειρηματολογία, στάσεις και συμπεριφορές.

Η διαχείριση της πρόσφατης κακοκαιρίας ΕΛΠΙΔΑ στην Αττική, σε συνέχεια με τα όσα συνέβησαν στην κακοκαιρία ΜΗΔΕΙΑ και στις πυρκαγιές του καλοκαιριού στην Εύβοια, ακόμα και ο τρόπος αντιμετώπισης της πανδημίας δημιουργούν εύλογη ανησυχία. Και είναι επιεικώς απαράδεκτο τα σημερινά να συγκρίνονται με διάφορα περιστατικά του πρόσφατου παρελθόντος στη βάση του αριθμού των νεκρών, χωρίς να εξετάζεται, αν για τους νεκρούς αυτούς θα πρέπει να απολογηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, και όχι μόνον αυτές που διαχειρίστηκαν τη θανατηφόρα κατάληξη εγκληματικών λαθών και παραλείψεων «αρμοδίων» του βαθέως κράτους που συνδιαμόρφωσαν κυβερνήσεις και κόμματα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Κραυγαλέο παράδειγμα η άναρχη δόμηση που έφραζε δρόμους και καταργούσε ρέματα υπό τα «ανεκτικά» όμματα πανίσχυρων αυτοδύναμων κυβερνήσεων επί τρεις δεκαετίες και πλέον.

Οι προσδοκίες από την πρωθυπουργική αυτοπεποίθηση σταδιακά μετατρέπονται σε φόβο για το τι μένει να υποστούμε από την αλαζονική ανεπάρκεια του επιτελικού κράτους.

Τα ευήκοα ώτα θα βοηθήσουν ν’ αλλάξουμε ρώτα πριν είναι αργά;

Ανάρτηση στο facebook