Περί όπλων και «όπλων»

Του Πέτρου Κατσάκου.

Όποιος πιστεύει πως ένα κουμπούρι στην κωλότσεπη είναι το μοναδικό όπλο που έχει στην κατοχή του ένας ισχυρός άνδρας του ποδοσφαίρου είναι γελασμένος. Όποιος πιστεύει πως μόνο ο Ιβάν Σαββίδης “οπλοφορεί” στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι βαθιά νυχτωμένος.

Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία είναι τα “όπλα” που διαθέτουν σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας και οικονομικών συμφερόντων που παίζεται κάθε Κυριακή εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.

Ένα παιχνίδι εξουσίας και οικονομικών συμφερόντων που ξεπερνά κατά πολύ τους ετήσιους ισολογισμούς των εισιτηρίων, των χορηγιών και των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Ένα παιχνίδι εξουσίας όπου συγκρούονται “ισχυροί άνδρες” οπλισμένοι με ΜΜΕ, εργαζόμενους σε επιχειρήσεις και φυσικά την απαραίτητη πολιτική στήριξη σε επίπεδο εκλογικών περιφερειών.

Όσοι επέστρεψαν σήμερα στον θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν χάσει πολλά επεισόδια, πολλά ημίχρονα και πολλά ματς. Έχουν χάσει τις απειλές προέδρων να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους αφήνοντας 10.000 άνεργους σε περίπτωση που τιμωρηθεί η ομάδα τους.

Έχουν χάσει την ασπίδα προστασίας των ιδιόκτητων ΜΜΕ προς τα συμφέροντα των ισχυρών ανδρών που μεταφράζεται αυτομάτως σε πολιτική πολεμική κατά όσων τους στάθηκαν εμπόδιο.

Έχουν χάσει φυσικά την αγνή και υπερκομματική συστράτευση βουλευτών της τάδε ή της δείνα εκλογικής περιφέρειας που τρέχουν κάθε φορά να ενώσουν τη φωνή τους με τη φωνή του προέδρου ή του παρατρεχάμενου του προέδρου. Έχουν χάσει τους στρατούς των χαρτζιλικωμένων οπαδών που σπεύδουν να υπερασπιστούν ακόμη και τα εκτός ποδοσφαίρου συμφέροντα των ισχυρών στρατών.

Γι’ αυτό και μάθαμε να τους λέμε “ισχυρούς άνδρες”. Γιατί η εξουσία και η δύναμή τους είναι πολλαπλάσια των μετοχών τους στις ΠΑΕ.

Γιατί εκτός από κουμπούρια έχουν πολλά ακόμη όπλα στις τσέπες και στις κωλότσεπες. Έχουν εφημερίδες, έχουν κανάλια, έχουν εργοστάσια, έχουν καράβια, έχουν στρατούς πληρωμένων οπαδών, έχουν και βουλευτές αν χρειαστεί να κινητοποιήσουν.

Αυτά ήταν και είναι τα όπλα τους και αυτός ήταν και είναι ο κόσμος των ισχυρών ανδρών του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τους οποίους κανείς δεν τόλμησε να τα βάλει υπό τον φόβο των “όπλων” και του πολιτικού κόστους είτε σε τοπικό είτε σε εθνικό επίπεδο.

Και όπως λένε και τα πανό που κατά καιρούς αναρτώνται στα γήπεδα, “κράτος είναι ο…” τάδε ή ο δείνα ποδοσφαιρικός σύλλογος και ο ισχυρός του άνδρας. Και όσο υπάρχει πρόσφορο έδαφος να ευδοκιμούν οι ισχυροί άνδρες τόσο θα φυτρώνουν κουμπούρια και πάσης φύσεως “όπλα”.

Άρθρο στην ΑΥΓΗ