Ο νόμος γονατίζει μπροστά…
…στην πολιτική εξουσία.
Της Άντας Ψαρρά.
Απορρίφθηκε για άλλη μια φορά το αίτημα χορήγησης άδειας στον Δημήτρη Κουφοντίνα. Το δικαίωμα αυτό, παρά το γεγονός ότι ειδικά στον συγκεκριμένο κρατούμενο χορηγήθηκε πολύ αργότερα από τον προβλεπόμενο χρόνο, κόπηκε ξαφνικά μετά τις πρώτες άδειες αναιτιολόγητα και χωρίς να έχει υποπέσει ο κρατούμενος σε κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα ή πραγματικό περιστατικό παραβίασης των όρων της άδειας.
Από τότε μέχρι τώρα έχουν διαδραματιστεί απίστευτες «καινοτομίες» στον τρόπο εφαρμογής του νόμου στην περίπτωση του Κουφοντίνα όπως και άλλων καταδικασμένων για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη» που παραμένουν στη φυλακή.
Η συγκεκριμένη στέρηση του ευεργετικού μέτρου αποτυπώνει πέραν όλων των άλλων την τεράστια επιρροή που προκύπτει ότι έχει στη Δικαιοσύνη μια ισχυρή πολιτική οικογένεια, σε σημείο που τελικά να μπορεί να επιβάλλει έναν δικό της νόμο. Τον νόμο που εύλογα θα ήθελαν να επιβάλουν σε δράστες δολοφονίας όλες οι οικογένειες και οι συγγενείς που έκλαψαν έναν δικό τους άνθρωπο: «Να σαπίσει στη φυλακή!».
Κι όμως, μία και μόνο οικογένεια μέχρι σήμερα φαίνεται να διαθέτει αυτό το προνόμιο και σε πείσμα του κράτους δικαίου να επηρεάζει τόσο καθοριστικά τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης και τους υπεύθυνους της φυλακής.
Αποτέλεσμα, με απολύτως αβάσιμα και έωλα νομικά επιχειρήματα, οι συγκεκριμένοι αγνοούν όχι μόνο τα δικαιώματα ενός κρατουμένου αλλά και τον Αρειο Πάγο και όλους τους ανώτατους δικαστικούς, εισαγγελείς, νομικούς και επιστήμονες εγκληματολόγους, που ζητούν πολύ απλά να εφαρμόζεται η κατά το Σύνταγμα ισονομία και ισοπολιτεία.
Κι άλλες «καινοτομίες»
Τη φορά αυτή υπήρξαν και άλλες «καινοτομίες» σχετικά με την απόρριψη: Πρώτον, η κοινωνική λειτουργός που είχε συντάξει την προβλεπόμενη έκθεση για τη συμπεριφορά του κρατούμενου αντικαταστάθηκε την τελευταία στιγμή από κάποιον που ούτε είχε συναντήσει ούτε είχε μιλήσει με τον κρατούμενο.
Δεύτερον, η διευθύντρια των φυλακών που είχε πέντε φορές στο πρόσφατο παρελθόν εκφραστεί με την ψήφο της θετικά για την άδεια για πρώτη φορά ψήφισε αρνητικά.
Τρίτον, και πάλι ο εισαγγελέας αγνόησε απολύτως τη γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου. Το επιθυμητό αποτέλεσμα ήταν φυσικά να υπάρξει ομοφωνία στο τριμελές όργανο ούτως ώστε να μην έχει δικαίωμα ο κατηγορούμενος να προσφύγει στο Δικαστικό Συμβούλιο. Ω του θαύματος λοιπόν, υπήρξε!
Μετά την απόρριψη του αιτήματος, υπήρξε αρχικά άρνηση να παραλάβουν, όπως έχουν δικαίωμα σύμφωνα με τον νόμο, ο κρατούμενος και ο δικηγόρος του την έκθεση και τα πρακτικά. Δεδομένου δε ότι «συμπτωματικά» πρακτικά δεν κρατήθηκαν, μετά τις διαμαρτυρίες δόθηκαν η έκθεση και το «σκεπτικό» που, αν μη τι άλλο, θα έκαναν έναν πρωτοετή φοιτητή της Νομικής να τρίβει τα μάτια του.
«Απορρίπτει ομόφωνα διότι από τη συμπεριφορά του συγκεκριμένου κρατουμένου κατά τη διάρκεια της κράτησής του ΔΕΝ δημιουργείται προσδοκία ότι ο κρατούμενος ΔΕΝ θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του, καθώς και ότι κατά τη διάρκεια της άδειας ΔΕΝ θα τελέσει και νέα εγκλήματα» (βλ. και τα υπ’ αρ. 37 και 134/2019 βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου).
Με τρία υπογραμμισμένα ΔΕΝ για άλλη μια φορά το αίτημα βασίστηκε σε δίκη προθέσεων χωρίς κανένα πραγματικό περιστατικό (όπως επιβάλλει ο νόμος) που να δικαιολογεί την εμφανώς προειλημμένη απόφαση της απόρριψης.
Ευρώπη ή Ανατολή;
Την ίδια μέρα στο συνέδριο των δικηγόρων στον Βόλο, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δημήτρης Βερβεσός, ρωτήθηκε για το ζήτημα αυτό και απάντησε: «Οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται ανεξαρτήτως του αν ο κρατούμενος είναι κάποιος που έχει επιδράσει αρνητικά ή θετικά στο κοινωνικό γίγνεσθαι». Θύμισε μάλιστα δύο υποθέσεις, εκείνη του Μπρέιβικ στη Νορβηγία (80 δολοφονίες), ο οποίος μετά από 17 χρόνια μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος, και την υπόθεση του γιατρού στη Γαλλία που μετά από 22 χρόνια είναι επίσης ελεύθερος. «Ή θα πάμε στην Ευρώπη ή θα γυρίσουμε στην Ανατολή. Οποιος θέλει να πάει στην Ανατολή καλώς να πάει, αλλά αυτοί που θέλουν να πάνε στην Ευρώπη θα πρέπει να την αποδεχτούν και με τα αρνητικά της και με τα θετικά της. Α λα καρτ Ευρώπη δεν υπάρχει» τόνισε.
Ο ίδιος υπενθύμισε ότι «η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν υπεράσπισε την Ελληνική Δημοκρατία, όταν η ίδια αναιρέθηκε από τους συνταγματάρχες του ’67» (πηγή: Magnesianews.gr). Δυστυχώς αυτό που προκύπτει -και όχι μόνο από τη συγκεκριμένη περίπτωση- είναι ότι σήμερα το μαχαίρι όπως και το… πεπόνι της Δικαιοσύνης το κρατάει η εκτελεστική εξουσία.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
