Ο Κύριος Πρύτανης και…

…ο κύριος πρύτανης.

Του Τάσου Παππά.

Είχα την τύχη, την περίοδο που ήμουν φοιτητής, να είναι πρύτανης στη σχολή ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος. Κορυφαίος στην επιστήμη του (φιλοσοφία), με πλούσια αγωνιστική δράση σε δύσκολες εποχές, δάσκαλος πολλών γνωστών διανοουμένων, πράος, ανοιχτός στον διάλογο και στη διαφορετική άποψη, χωρίς παράπλευρες επικερδείς δραστηριότητες, δεν διανοήθηκε ποτέ να χρησιμοποιήσει το αδιαμφισβήτητο κύρος του στις τάξεις του φοιτητικού κινήματος για να επιβάλει τη γνώμη του.

Δεν συμφωνούσε πολλές φορές με όσα λέγαμε και κάναμε, αλλά ως φωτισμένος άνθρωπος παρουσίαζε όλες τις εναλλακτικές που είχαμε στη διάθεσή μας πριν φτάσουμε στη σύγκρουση. Με χιούμορ αντιμετώπιζε την κυρίαρχη εκείνη την εποχή άποψη που έλεγε «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών». Αποψη που μας είχε οδηγήσει στην επιλογή να μην παρακολουθούμε τα μαθήματα για να αποφύγουμε την ετοιματζίδικη και ύποπτη ιδεολογικά γνώση, αλλά να προτιμούμε την αυτομόρφωση ώστε να εξοπλιστούμε καταλλήλως για να δώσουμε νικηφόρα τις μάχες με τις αντίπαλες οργανώσεις στις συνελεύσεις. Πάντως τα δικά του μαθήματα και μερικών άλλων καθηγητών, όπως του αείμνηστου Σάκη Καράγιωργα, τα παρακολουθούσαμε ανελλιπώς κι ας μην ήμασταν υποχρεωμένοι. Μας είχαν κερδίσει με το ήθος τους. Η ατμόσφαιρα στα Πανεπιστήμια ήταν εκρηκτική λόγω της επιμονής της κυβέρνησης Καραμανλή να περάσει τον διαβόητο νόμο 815. Τότε έγιναν οι πρώτες, μετά το Πολυτεχνείο, καταλήψεις σχολών.

Δεν άρεσε στον δάσκαλο Δεσποτόπουλο αυτή η μορφή πάλης γιατί τον εμπόδιζε να κάνει αυτό που αγαπούσε περισσότερο από κάθε τι άλλο, δηλαδή να διδάσκει νέους ανθρώπους και να μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του, ωστόσο δεν επιχείρησε να μας ποδηγετήσει, ούτε βεβαίως του πέρασε από το μυαλό να καλέσει την αστυνομία για να σταματήσει η κατάληψη. Σεβόταν την αυτονομία μας και υπερασπιζόταν το πανεπιστημιακό άσυλο. Θυμάμαι μάλιστα ότι ένα βράδυ -θα ήταν κοντά μεσάνυχτα- που παλεύαμε να κρεμάσουμε στην πρόσοψη της σχολής ένα τεράστιο αεροπανό, ήρθε γεμάτος αγωνία να μας προειδοποιήσει για τον κίνδυνο ατυχήματος και στη συνέχεια κράτησε τη σκάλα για να μας βοηθήσει.

Ηταν εκεί καθημερινώς, παρενέβαινε όποτε θεωρούσε σκόπιμο στις συνελεύσεις και ουδέποτε αποδοκιμάστηκε, ακόμη και όταν έλεγε πράγματα που ενοχλούσαν τα επαναστατικά αυτιά μας. Πρύτανης ήταν ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος. Πρύτανης είναι ο Θόδωρος Φορτσάκης. Κάθε σύγκριση είναι τουλάχιστον ανοίκεια.

Ανάγωγα

Ο Ηρακλής Κωστάρης, καταδικασμένος για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη», συμπληρώνει τρεις βδομάδες απεργίας πείνας. Το αίτημά του είναι απόλυτα συμβατό με τον νόμο. Διεκδικεί εκπαιδευτικές άδειες τις οποίες δικαιούται και τις έπαιρνε επί 2,5 χρόνια, χωρίς να παραβιάσει ούτε μία φόρα τους όρους. Ηταν επί 12 χρόνια υποδειγματικός κρατούμενος. Προφανώς το σύστημα τον τιμωρεί επειδή ο Χριστόδουλος Ξηρός δραπέτευσε. Η κατάσταση της υγείας του είναι σε οριακό σημείο. Αναρωτιέται κανείς αν τον θέλουν νεκρό. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου, που ήταν και ανώτατος δικαστής, γιατί σιωπά;

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ