Ο θάνατος σου, η ζωή μου

Του Τάσου Παππά.

«Θα είμαστε αυστηροί, αλλά δεν θα εμπλακούμε σ’ έναν εμφύλιο γιατί για μας ο εχθρός είναι εκτός των τειχών» είπε ο Αλέξης Τσίπρας αναφερόμενος στους πρώην συντρόφους του που αποχώρησαν από το κόμμα και συγκρότησαν την «Λαϊκή Ενότητα».

Φιλοδοξεί ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πως τούτη τη φορά τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά στην Αριστερά και πως δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο;

Εύκολο να το λες, δύσκολο όμως να το κάνεις. Και δεν είναι μόνο η παράδοση που θέλει τα κομμάτια της Αριστεράς να συγκρούονται ανηλεώς, άλλοτε για το ιερό δισκοπότηρο, άλλοτε για την ιδιοκτησία του τίτλου, άλλοτε για την ιδεολογική προίκα, μερικές φορές (που είναι και το πιο στενάχωρο) για την περιουσία και τα τιμαλφή.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια εκλογική αναμέτρηση όπου το ένα μέρος  διεκδικεί την πρωτιά (ελπίζει και στην αυτοδυναμία) και το άλλο την αξιοπρεπή παρουσία του στη Βουλή.

Για να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ το στόχο του πρέπει η «Λαϊκή Ενότητα» να κινηθεί σε ρηχά νερά, ενώ για να φτάσει η Λαική Ενότητα στον δικό της πρέπει να υπονομευθεί η δυναμική της μητρικής παράταξης.

Συνεπώς στη μάχη αυτή και οι δύο πλευρές είναι υποχρεωμένες να ρίξουν όλα τα όπλα τους. Άλλωστε, ήδη έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής. Οι παράγοντες της Λαικής Ενότητας κατηγορούν τον Τσίπρα για ωμή παραβίαση των αρχών και του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και για εκτροπή επειδή αποφάσισε εκλογές- εξπρές.

Ο κ. Τσίπρας από την πλευρά του μίλησε ανοιχτά για ανατροπή της κυβέρνησης του από τους βουλευτές που έφυγαν, ενώ συνεργάτες του επιχειρούν να αποδομήσουν τη στρατηγική της «Λαϊκής Ενότητας», επισημαίνοντας ότι δε δικαιούται να επικαλείται το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης γιατί τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας είχαν ψηφίσει λευκό στην Κεντρική Επιτροπή και εγκαλούν τη Λαική Ενότητα για υποκρισία σ’ ότι αφορά τη συμφωνία, θυμίζοντας ότι ο Π. Λαφαζάνης είχε δηλώσει για το κείμενο των 47 σελίδων, που είχε καταθέσει η κυβέρνηση, το οποίο αν γινόταν δεκτό θα συνοδευόταν κι αυτό από μνημόνιο, ότι «δεν αποτελούν τις πρωτογενείς προτάσεις, αλλά μια κατ’ ελάχιστον πρόταση ώστε να επιτευχθεί μια συμφωνία».

Συντροφικότητα λοιπόν δεν πρέπει να περιμένουμε. Σε αντιπαράθεση επί της ουσίας, χωρίς βρόμικα χτυπήματα, μπορούμε να ελπίσουμε; Θα δείξει…

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ