Να σωπάσουμε λοιπόν;

Του Θανάση Καρτερού.

Να σωπάσουμε τελικά, εν ονόματι του κορωνοϊού; Ή να ψυλλιαστούμε ότι κάποιοι βλέπουν το θανατικό, τον φόβο και την κρίση ως ευκαιρία; Για διαιώνιση της εξουσίας τους, για εκμηδενισμό των πολιτικών αντιπάλων τους, για ανοικοδόμηση της οικονομίας, αφού γκρεμιστεί.

Με τους αποκάτω μπάζα και τους αποπάνω roof garden. Και για επανίδρυση της δημοκρατίας με κολώνες αυταρχισμού και μπετόν αρμέ φίμωτρο, γιατί οι καιροί απαιτούν συναινέσεις, έστω και με το στανιό.

Να σωπάσουμε λοιπόν που η Βουλή έχει στην ουσία καταργηθεί και τα πάντα γίνονται με ΠΝΠ και υπουργικές αποφάσεις; Έτσι που το δημόσιο χρήμα να διατίθεται όπως θέλουν και σε όσους θέλουν με τους όρους που θέλουν; Και μέτρα που αφορούν εκατομμύρια ανθρώπους, σήμερα αλλά και αύριο, επιβάλλονται με τη μέθοδο αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν;

Να σωπάσουμε όταν διοικητές νοσοκομείων σημαίνουν σιωπητήριο για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές και τους απαγορεύουν να μιλούν δημόσια για το σύστημα Υγείας και τις αδυναμίες του στον καιρό της πανδημίας;

Να σωπάσουμε όταν η αστυνομία μπαίνει -με τίνος διαταγή και με τίνος ευθύνη- σε νοσοκομεία, για να επιβάλει την τάξη στους ήρωες με τις λευκές και πράσινες μπλούζες;

Να σωπάσουμε όταν η ΕΡΤ διαπράττει κάθε μέρα ανήκουστες ορμπανιές; Με τελευταία τη μη μετάδοση της συνέντευξης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το κρίσιμο θέμα της οικονομικής κρίσης;

Που του έκαναν τη χάρη οι ανεκδιήγητοι κράχτες του Μητσοτακισμού να μεταδώσουν την εισαγωγή, αλλά ούτε μια ερώτηση και απάντηση; Έχετε ξανακούσει εσείς συνέντευξη χωρίς ερωτοαπαντήσεις; Κι αυτό σε περίοδο που η κυβέρνηση κηρύσσει συναινέσεις και εθνικές ενότητες;

Να σωπάσουμε μπροστά στη θηριώδη επιχείρηση εξαγοράς και εκβιασμού των ΜΜΕ, με χρήματα του Έλληνα πολίτη, με αποτέλεσμα την ανατριχιαστική και λατρευτική για τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση ομοφωνία των τελευταίων εβδομάδων; Που ακρωτηριάζει τη δημοκρατία, ισοπεδώνοντας την ελευθερία και τον πλουραλισμό της ενημέρωσης;

Να σωπάσουμε εν ονόματι του κινδύνου να μας αποκαλέσει η οργανωμένη τρομοκρατία τους σε ΜΜΕ και Διαδίκτυο διχαστικούς, ανακόλουθους με τη σοβαρότητα των καιρών, χυδαίους, ακόμα και ανθέλληνες;

Ή να επιμείνουμε, ότι η δημοκρατία της σιωπής ταιριάζει σε νεκροταφεία; Και να θυμηθούμε τον Μπρεχτ; Αν δεν φωνάζεις τόσο δυνατά, ώστε να ακουστείς, θα σ’ τα πάρουν όλα…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ