Μωρές παρθένοι
Του Γιάννη Μυλόπουλου.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όλο και περισσότερο θυμίζει την παραβολή των Μωρών Παρθένων. Πρόκειται για εκείνη την παραβολή που έλεγε ο Ιησούς όταν ήθελε να περάσει το μήνυμα της αξίας που αποκτά η προετοιμασία, η πρόληψη και η καλή οργάνωση στην προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου.
Η κυβέρνηση λοιπόν, όσο περισσότερα πραγματικά προβλήματα καλείται να αντιμετωπίσει καθώς περνά ο χρόνος, τόσο περισσότερο αποδεικνύει πόσο ανοργάνωτη, πόσο ανέτοιμη και πόσο απροετοίμαστη είναι. Πόσο δηλαδή μοιάζει με τις 5 μωρές παρθένους που δεν σκέφτηκαν να πάρουν μαζί τους λάδι για τις λαμπάδες τους κι έτσι έχασαν τον γάμο, επειδή ο γαμπρός ήρθε καθυστερημένα, όταν το λάδι στις λαμπάδες τους είχε τελειώσει. Σε αντίθεση με τις άλλες 5 παρθένους, αυτές που συμμετείχαν στην τελετή και στο πάρτι του γάμου, οι οποίες είχαν σκεφτεί το ενδεχόμενο καθυστέρησης του μυστηρίου και είχαν εγκαίρως προμηθευτεί λάδι για να διατηρήσουν τις λαμπάδες τους αναμμένες.
Παρόλες τις ομοιότητες πάντως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίζει κάποιες σημαντικές διαφορές ακόμη και από την παραβολή των Μωρών Παρθένων. Διαφορές που την κάνουν να φαίνεται ακόμη πιο… μωρή κι από τις μωρές της παραβολής.
Πρώτα γιατί η κυβέρνηση πιάνεται απροετοίμαστη και ανοργάνωτη, ακόμη και όταν η κρίση την οποία καλείται να αντιμετωπίσει είναι απολύτως προβλέψιμη και αναμενόμενη.
Και επιπλέον, γιατί η κυβέρνηση δεν μαθαίνει από τα λάθη της. Πόσες φορές πρέπει να πέσει έξω και πόσες ευκαιρίες πρέπει να χάσει για να αντιληφθεί την αξία της επένδυσης στην πρόληψη και στην καλή προετοιμασία, στη στελέχωση δηλαδή και στον εξοπλισμό του κρατικού μηχανισμού για να αντιμετωπίζει τις κρίσεις και να προφυλάσσει τον πληθυσμό;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Όταν ανέλαβαν για πρώτη φορά την κυβέρνηση φάνταζαν οργανωμένοι, προετοιμασμένοι και ανίκητοι. Κόμπαζαν γι’ αυτό άλλωστε συνέχεια στις τηλεοράσεις, διαφημίζοντας ανύπαρκτες, όπως θα αποδεικνύονταν στη συνέχεια, αρετές για τους αρίστους που είχαν επιλέξει στα κρίσιμα πόστα και για το επιτελικό κράτος που οργάνωναν και το οποίο θα ήταν πανέτοιμο να αντιμετωπίσει κάθε κακοκαιρία, κάθε αρρώστια, κάθε αναποδιά και κάθε κρίση που θα βρίσκονταν μπροστά τους.
Κι ύστερα ήρθε η πραγματικότητα της ζωής για να αναδείξει το μέγεθος της… μωρίας τους.
Πρώτα ήρθε η υγειονομική κρίση. Καμάρωναν για τη διαχείριση της πανδημίας στο πρώτο κύμα, τότε που ο ιός δεν είχε ακόμη επεκταθεί στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης. Μωυσή τον ανέβαζαν και Τσώρτσιλ τον κατέβαζαν τον πρωθυπουργό που είχε καταφέρει με ελάχιστα κρούσματα να ελέγξει την κατάσταση και να θριαμβεύσει.
Κι όταν στο δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο κύμα η πανδημία επεκτάθηκε μέχρι τη χώρα μας, σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Αντιμετώπισαν την πανδημία με την παθητική λογική «μπόρα είναι θα περάσει». Ούτε στο σύστημα υγείας επένδυσαν, ενώ είχαν τον χρόνο, ούτε επαρκή αριθμό νέων ΜΕΘ εξόπλισαν και στελέχωσαν, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν χιλιάδες διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ.
Μόνη τους άμυνα η επικοινωνία. Διέδιδαν αντιεπιστημονικές θεωρίες για «πεταμένα λεφτά» στις ΜΕΘ και για «ΕΣΥ πολυτελείας» και έλεγαν ψέματα ότι δήθεν δεν είχαν μελέτες που να αποδεικνύουν τη μεγάλη θνητότητα εκτός ΜΕΘ.
Κι ακόμη, ούτε σοβαρά μέτρα πήραν όταν χρειάζονταν για να εμποδίσουν τη μεγάλη μετάδοση του ιού, όταν δηλαδή τα κρούσματα και οι θάνατοι κάθε μέρα χτυπούσαν κόκκινο, φέρνοντας την Ελλάδα σε μια από τις 2-3 τελευταίες θέσεις της Ευρώπης ως προς τα θύματα της πανδημίας ανά εκατομμύριο πληθυσμού.
Κι έφτασαν στο έσχατο σημείο αναισχυντίας να δικαιολογούνται επικοινωνιακά απαξιώνοντας την ανθρώπινη ζωή με ανεπίτρεπτες δηλώσεις του τύπου «μη βλέπετε τους θανάτους, δεν έχουν σημασία».
Αν όχι η ανθρώπινη ζωή, τότε τι έχει σημασία γι’ αυτή την κυνική και εγκληματικά ανεύθυνη κυβέρνηση;
Ακόμη και σήμερα, απολογούμενοι για τον όλεθρο που σκορπίζει η πανδημία την ώρα που αυτοί απλώς την παρακολουθούν άπραγοι και ανίκανοι να αντιδράσουν, ρίχνουν την ευθύνη στη δήθεν γερασμένη ηλικιακά σύνθεση του πληθυσμού. Λες και δεν έχουν και οι υπόλοιπες μεσογειακές χώρες, όπως η Ιταλία, πολύ λιγότερους θανάτους με την ίδια και χειρότερη ηλικιακή σύνθεση με εμάς.
Και λες και η κυβέρνηση έχει ευθύνη και υποχρέωση να προστατεύσει αποκλειστικά και μόνο τους νέους σε ηλικία, αφήνοντας τους ηλικιωμένους στην τύχη τους.
Ύστερα ήρθαν οι καλοκαιρινές πυρκαγιές. Ένα μέτριας έντασης ακραίο φαινόμενο, απολύτως αναμενόμενο πάντως στο πλαίσιο της κλιματικής κρίσης και χωρίς μάλιστα ιδιαίτερα δυνατούς ανέμους, κατάφερε και κατέκαψε κοντά 1,5 εκατομμύριο στρέμματα δασικής γης, προκαλώντας τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή των τελευταίων ετών. Τη στιγμή που στα γειτονικά μεσογειακά κράτη, με τις ίδιες ακριβώς καιρικές συνθήκες, οι ζημιές ήταν υποπολλαπλάσιες.
Και πάλι, οι… μωρές παρθένοι της κυβέρνησης, κατά τη συνήθη τακτική τους, άφησαν τα δάση και τις περιουσίες στην τύχη τους, χωρίς προληπτικές ενέργειες όπως καθαρισμούς των δασών και διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών.
Κι αυτό επειδή μοίραζαν το δημόσιο χρήμα που προορίζονταν για την πυροπροστασία σε ημέτερους, τύπου Φουρθιώτη, για να προωθήσουν την κυβερνητική προπαγάνδα.
Κι ακόμη, άφησαν τον κρατικό μηχανισμό χωρίς πυροσβεστικό εξοπλισμό και χωρίς στελέχωση, καθώς στη θέση πυροσβεστών, εκείνοι προσλάμβαναν χιλιάδες αστυνομικούς για να… δέρνουν φοιτητές στα πανεπιστήμια.
Και πάλι την κρίση την διαχειρίστηκαν επικοινωνιακά. Κομπάζοντας ότι μπορεί να άφησαν τόσα δάση να καούν, αλλά τουλάχιστον δεν είχαμε νεκρούς. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός επαίρονταν, απαντώντας στον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, ότι ενώ η δική του κυβέρνηση μετρούσε στρέμματα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μετρούσε νεκρούς.
Κι όταν η κυβέρνησή του μετρούσε και στρέμματα καμένα, αλλά και εκατόμβες νεκρών καθημερινά από την πανδημία, εκείνοι και πάλι κόμπαζαν, συμψηφίζοντας τους θανάτους με τον καλοκαιρινό τουρισμό, που δήθεν σώθηκε επειδή άφησαν χιλιάδες ανθρώπους να πεθάνουν.
Αλλά και με την ενεργειακή κρίση που πυροδότησε τον πληθωρισμό, μια από τα ίδια. Έκλεισαν χωρίς σχέδιο τα λιγνιτωρυχεία στη Δ. Μακεδονία, αποδυναμώνοντας την ενεργειακή αυτοδυναμία της χώρας παραμονές αύξησης της τιμής της εισαγόμενης ενέργειας. Και συγχρόνως, ιδιωτικοποίησαν τη ΔΕΗ, ώστε να παραδώσουν την ενέργεια στους κερδοσκόπους. Με θύματα όλους εμάς που πληρώνουμε τεράστιους λογαριασμούς εξ αιτίας της… μωρίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε τι έκαναν οι… μωρές παρθένοι στην πρώτη κακοκαιρία του χειμώνα. Που δεν ήταν και τόσο ακραία, μια και ήταν μια από τις 8 – 10 χειρότερες των τελευταίων 30 χρόνων, σύμφωνα με μαρτυρίες μετεωρολόγων.
Φυσικά και πάλι δεν έκαναν τίποτε. Άφησαν την κακοκαιρία να εξελιχθεί και όταν αποκαλύφθηκαν οι καταστροφές, άρχισαν να κατηγορούν τους μετεωρολόγους ότι δήθεν δεν τους ειδοποίησαν εγκαίρως, καθώς και τους ιδιώτες που διαχειρίζονται την Αττική Οδό, ότι δεν έκαναν ό,τι έπρεπε. Λες και οι υπόλοιπες οδοί που τις διαχειρίζεται το δημόσιο, τα πήγαν περίφημα…
Μέχρι και τους πολίτες που εγκλωβίστηκαν στα χιόνια κατηγόρησαν, συνεπείς στην πολιτική της ατομικής ευθύνης.
Η τιμωρία των μωρών παρθένων έρχεται πάντα στο τέλος. Όταν εν τω μέσω της νυκτός έρχεται ο νυμφίος των εκλογών.
Ο οποίος αφήνει εκτός κυβερνητικού νυμφώνος όσες από τις παρθένους πιάστηκαν κατ’ επανάληψη να αφήνουν χωρίς λάδι τις λαμπάδες του κρατικού μηχανισμού.
Άρθρο στο tvxs.gr
