My Twitter Feed

29 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Μια προεκλογική εκδήλωση

Του Όμηρου Ταχμαζίδη*


Η πρώτη διαπίστωση είναι ευχάριστη: ο μεγάλος αριθμός των υποψηφίων δεν εμποδίζει την λειτουργία της δημοκρατίας. Τουναντίον έγινε έναυσμα για να αναλάβουν πρωτοβουλίες οι οργανωμένοι πολίτες. Και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Αναφέρομαι στη χθεσινή «συζήτηση»-«debate» στην αίθουσα «Μανόλης Αναγνωστάκης» του δημαρχιακού μεγάρου στην Θεσσαλονίκη.

Η δεύτερη διαπίστωση είναι και αυτή ευχάριστη: η συζήτηση διεξήχθη σε καλό κλίμα. Και προσμετράται και αυτό στα θετικά της εκδήλωσης. Αυτό ίσως και να οφείλεται στο γεγονός πως απουσίαζαν δύο από τους υποψηφίους οι κ.κ. Ταχιάος (επίσημη υποψηφιότητα της «Νέας Δημοκρατίας») και Ορφανός (πρώην βουλευτής της «Νέας Δημοκρατίας»).

Η τρίτη διαπίστωση είναι και αυτή ελπιδοφόρα: η απουσία δύο υποψηφίων, δε δημιούργησε προβλήματα στη διεξαγωγή της «συζήτησης». Τα δίκτυα πολιτών ορθώς δεν ανέβαλλαν την εκδήλωση και ορθώς δεν πτοήθηκαν από τα καμώματα των δύο απόντων. Θα μπορούσαν να παρευρίσκονται, είτε οι ίδιοι, είτε αναπληρωτές τους, αλλά δεν παρευρέθησαν. Οι δύο υποψήφιοι δεν μπόρεσαν να υποβαθμίσουν την εκδήλωση και αυτό συγκαταλέγεται στα μεγάλα «συν» της προσπάθειας της ομάδας των οργανώσεων των πολιτών.

Ως προς την οργάνωση: η αλφαβητική σειρά και η εναλλαγή στη σειρά των ομιλητών θεωρούμε ότι ήταν μια πρακτική και ουσιαστική λύση στο βασανιστικό πρόβλημα κάθε διοργανωτή να αποφύγει την πριμοδότηση του οποιουδήποτε υποψηφίου. Νομίζω ότι και σε αυτό το σημείο οι διοργανωτές επέτυχαν το καλύτερο δυνατό. Το ίδιο ισχύει και για το χρόνο για τις απαντήσεις που  είχαν στη διάθεσή τους οι συμμετέχοντες.  Το ερωτηματολόγιο της συζήτησης ήταν κοινό για όλους και αυτό διευκόλυνε τα πράγματα, η θεματολογία του «ελέγχεται», αλλά αυτό είναι ζήτημα των διοργανωτών: κάθε συνομάδωση πολιτών και οργανώσεων πολιτών έχει τις δικές της προτεραιότητες και τα δικά της ενδιαφέροντα, οπότε συντάσσει και το ανάλογο ερωτηματολόγιο. Δεν αφορούσε δηλαδή ένα ερωτηματολόγιο γενικό και αόριστο αλλά ένα ερωτηματολόγιο που εξέφραζε τα ενδιαφέροντα των διοργανωτών. Κάπως έτσι θα είναι και τα ερωτηματολόγια άλλων διοργανωτών. Εδώ η κριτική μπορεί να γίνει «εκ των ενόντων», από τις ίδιες τις ομάδες πολιτών για την όλη διαδικασία, και λιγότερο από τρίτους. Οπότε αποφεύγω την οποιαδήποτε παρατήρηση, διότι δε γνωρίζω την πρότερη εσωτερική τους διεργασίας επί τους συγκεκριμένου ζητήματος. Η γενική αρχική εικόνα ήταν θετικότατη και σε αυτό μένω.

Οι συμμετέχοντες υποψήφιοι δήμαρχοι για το δημαρχιακό αξίωμα του δήμου Θεσσαλονίκης ήταν  – κατ΄ αλφαβητική σειρά και όπως ήταν παραταγμένοι στο πάνελ – οι κ.κ. Βούγιας (κοινός υποψήφιος ΚΙΝΑΛ-ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ), Ζαρωτιάδης, Ζέρβας, Κυριζίδης, Λεκάκης, Μαρίνης, Νασιούλας, η κυρία Νοτοπούλου (υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ), Ρακκάς, Τρεμόπουλος (εκτός από τους δύο που αναφέρονται ως κομματικοί υποψήφιοι, οι υπόλοιποι προβάλλονται ως ανεξάρτητοι).

Μερικές γενικές παρατηρήσεις: μοναδική γυναίκα στο πάνελ η κ. Νοτοπούλου , η οποία τα πήγε σχετικά καλά και φαίνεται ότι έχει βελτιωθεί αρκετά στις δημόσιες παρουσίες της, χωρίς ωστόσο να μπορεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός της το συγκριτικό επικοινωνιακό πλεονέκτημα της ότι δηλαδή είναι η μοναδική και μάλιστα πολύ νέα γυναίκα υποψήφιος , ο πιο ηλικιωμένος ήταν ο άκρως συμπαθητικός 67χρονος κ. Βούγιας, καθηγητής στο ΑΠΘ, ο οποίος φαινόταν κάπως κουρασμένος και έξω από τα νερά του, αλλά προσπάθησε αρκετά και άφησε μια θετική εικόνα, ο χαμηλής μέχρι πρότινος αναγνωρισιμότητας  κ. Ζαρωτιάδης, Κοσμήτορας της σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, είναι γνωστό ότι κερδίζει πόντους κάθε φορά που εμφανίζεται μπροστά σε κοινό, κατόρθωσε να κλέψει τις εντυπώσεις με τον αφορισμό του «Εγώ ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης δε θα είμαι γενικώς και αορίστως με την κοινωνία των πολιτών, αλλά θα είμαι με την κοινωνία των πολιτών της Θεσσαλονίκης που έχει δημοκρατικό προοδευτικό πρόσημο», ο κ. Ζέρβας προσπάθησε αρκετά, δυσκολευόταν ωστόσο αρκετά από το διπλό του ρόλο, δηλαδή από την ταυτόχρονη προσπάθειά του να αποστασιοποιηθεί ή να ταυτιστεί με την διοίκηση του Γ. Μπουτάρη, της οποίας υπήρξε επιφανές στέλεχος, το πρόβλημα αυτό δεν το είχε ο κ. Λεκάκης, ο οποίος εμφανίστηκε τρόπω τινά ως θεματοφύλακας του έργου  των δύο προηγούμενων  διοικήσεων υπό τον Γ. Μπουτάρη, αλλά πέρα από την υπεράσπιση του παρελθόντος δεν φαινόταν να εμπνέεται από μεγάλη βεβαιότητα για το μέλλον, ο κ. Κυριζίδης κινήθηκε πολύ πιο χαμηλά από ό,τι μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα, ίσως η μεγάλη βεβαιότητα για τις ικανότητές του τον έκαναν να εμφανιστεί κάπως «άνετος» κάτι που έδινε την αίσθηση ότι ήταν πρόχειρος στην αντιμετώπιση διαφόρων ζητημάτων, ο κ. Μαρίνης ήταν πιο αμήχανος και από τον κ. Βούγια και βρισκόταν «έξω από τα νερά του», η επιχειρηματολογία του και οι όποιες αδυναμίες της θα περνούσε απαρατήρητη εάν δεν ερχόταν να επισκιαστεί αρνητικά από την κακή χρήση της γλώσσας, η οποία παρέπεμπε άμεσα στην ξύλινη γλώσσα των αριστερίστικων σχημάτων, ο κ. Νασιούλας, νομίζω ότι μαζί με τον κ. Ζαρωτιάδη και σε τρίτη κατά σειρά την κ. Νοτοπούλου ήταν ο κερδισμένος της χθεσινής συζήτησης, χρησιμοποιούσε με εκλεπτυσμένο τρόπο την υπερσυντηρητική και ακροδεξιά ρητορεία που τη συνόδευε με «τεχνοκρατικού» τύπου επιχειρήματα, θέλοντας να φανερώσει άτομο που γνωρίζει πλήρως τα πράγματα, κάτι που πέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό (αυτός ο τύπος δημόσιου λόγου έχει ένα παρελθόν στην Θεσσαλονίκη στους χώρους του χουντικού μεταπολιτευτικού εργατοπατερισμού και φαίνεται ότι τώρα επανεμφανίζεται «εκσυγχρονισμένος»), ο κ. Ρακκάς παρά την εμπειρία στο δημοτικό συμβούλιο υστερεί στις δημόσιες παρουσίες κάτι που φάνηκε και στη χθεσινή συζήτηση, παρά τις συνήθως τεκμηριωμένες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο απαντήσεις του και, τέλος, ο κ. Τρεμόπουλος, γνωστός και μη-εξαιρετέος, άρχισε πλέον να κουράζει το κοινό, ο λόγος του φαντάζει κοινότοπος, άπνοος και δεν έχει καμία ορμή, δεν μπορεί πλέον να ερεθίσει ούτε και τους αντιπάλους του, θεωρώ ότι αυτή η εκλογική αναμέτρηση θα είναι η τελευταία μάλλον αδύναμη προσωπική πολιτική αναλαμπή του, αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα είναι ο μεγάλος χαμένος μαζί με τον κ. Βούγια των εκλογών που έρχονται.

Αυτά ως προς τη χθεσινή δημόσια αντιπαράθεση των υποψηφίων δημάρχων της Θεσσαλονίκης. Ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, ενεργός πολίτης και επαγγελματίας στο χώρο της επικοινωνίας και της δημοσιογραφίας  προβαίνω σε μια επιπλέον παρατήρηση: παρόμοιες εκδηλώσεις δίνουν ώθηση στη ενίσχυση της τοπικής δημοσιότητας, ενισχύουν την κινητικότητα στο χώρο των ηλεκτρονικών μέσων και αυτονομούν την Θεσσαλονίκη από τον αθηναϊκό έλεγχο επί της πληροφορίας – σε τελική ανάλυση συμβάλλουν στη δημιουργία και θέσεων εργασίας. Αυτό δείχνει ότι η «δημιουργική οικονομία» στην Θεσσαλονίκη την εποχή των νέων κοινωνικών μέσων και του διαδικτύου έχει μεγάλο μέλλον. Μπορούμε περισσότερα: στην δημοκρατική λειτουργία της πόλης, στο δημόσιο λόγο και τον πολιτισμό της, στην οικονομία και στην κοινωνία της…

*Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την ΔΚΘ «Υψίπολις» και υποψήφιο δήμαρχο τον Γρηγόρη Ζαρωτιάδη

Σχολιάστε