Λυσσασμενες αλεπουδες κοντα στα συνορα!

Λυσσασμένες αλεπούδες εντοπίστηκαν στο νομό μας, λίγες εκατοντάδες μέτρα απ` τη συνοριακή γραμμή, σε ορεινή περιοχή. Το γεγονός, που πιστοποιήθηκε κι εργαστηριακά, ανάγκασε τη Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας ν` αποστείλει ενημερωτική ανακοίνωση στα μέλη της σε Β. Ελλάδα.

 Η είδηση προκαλεί ανησυχία, καθότι είναι γνωστό ότι ο ιός της λύσσας μεταδίδεται εύκολα από ζώο σε ζώο και φυσικά στον άνθρωπο.

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να επιδείξουν οι κυνηγοί που έρχονται σε επαφή με τα θηράματά τους και κυρίως τα σκυλιά που χρησιμοποιούν στο κυνήγι. Όπως τονίζουν ιατρικό κύκλοι, πρέπει να ξεκινήσει άμεσα  πρόγραμμα εμβολιασμών ακόμη και των αδέσποτων σκύλων.

Επισήμως η Ελλάδα εδώ και χρόνια συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο χωρών που είναι απαλλαγμένες από τη λύσσα. Ωστόσο, σε γειτονικές μας χώρες εξακολουθούν να καταγράφονται τέτοια κρούσματα. Η αλεπού παγκόσμια θεωρείται ως βασική αποθήκη του ιού στη φύση.

Η πολιτική που ακολουθείται για την αποτροπή διάδοσης της λύσσας, είναι η δημιουργία ζωνών αποτροπής μετάδοσής της. Αυτό γίνεται με εμβολιασμούς των σκύλων που κυκλοφορούν στην ευρύτερη περιοχή. Σε περιοχές με δάση που επεκτείνονται στα σύνορα μεταξύ χωρών όπου έχουν καταγραφεί κρούσματα λύσσας, οι σκύλοι που κινούνται εκεί επιβάλλεται να είναι σωστά εμβολιασμένοι.

 Η λύσσα μεταδίδεται από ζώο σε ζώο, ή από ζώο σε άνθρωπο με δαγκώματα. Για να μεταδοθεί, το τραύμα θα πρέπει να είναι βαθύ και το ζώο που δάγκωσε να έχει τον ιό της λύσσας στο σάλιο του.

Στις Βαλκανικές χώρες, ιδιαίτερα μετά τις αναταραχές και την αποδόμηση του συστήματος δημόσιας υγείας κατά την τελευταία δεκαετία, όλο και συχνότερα εντοπίζονται κρούσματα λύσσας σε ζώα άγρια (αλεπούδες) και οικόσιτα -γάτες, βοοειδή και αιγοπρόβατα. Σπανιότερα, εντοπίζονται και λυσσόπληκτοι σκύλοι. Μάλιστα, μετά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία υπολογίζεται «κάθοδος της λύσσας», με ετήσιο ρυθμό περί τα 30 χιλιόμετρα.