Κόλακες με ιδιοτέλεια

Του Τάσου Παππά

—————————————————————–Καταιγισμός. Στήλες, μικρόφωνα και οθόνες μπήκαν στον πλειοδοτικό διαγωνισμό επαινετικών σχολίων για τον Μ. Γλέζο. Δεξιοί, κεντρώοι και κεντροαριστεροί εξήραν το ήθος, την αγωνιστικότητα, την τόλμη και την ευθυβολία του λόγου του Νέστορα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τέτοιους πολιτικούς (σαν τον Γλέζο και τον Πάγκαλο, σύμφωνα με την επιφυλλίδα του κ. Ψυχάρη στο χθεσινό «Βήμα»), που τα λένε τσεκουράτα και δεν υπολογίζουν το κόστος, έχει ανάγκη η χώρα.

Η αφορμή; Μα, διότι ο Μ. Γλέζος είπε ότι το κόμμα του, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πείθει τους πολίτες επειδή στο πιεστικό ερώτημα που του θέτουν «πού θα βρείτε τα λεφτά για να κάνετε όσα υπόσχεστε;» δεν δίνει ουσιαστικές απαντήσεις. Οθεν; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι φερέγγυος, δημαγωγεί και λαϊκίζει ασυστόλως, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια. Δεν το επισημαίνουν μόνον οι αντίπαλοί του, το παραδέχονται και οι εμβληματικές προσωπικότητές του.

Ωστόσο, οι ίδιοι άνθρωποι (στελέχη της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, δημοσιολόγοι του φιλελεύθερου χώρου και της «σοβαρής Αριστεράς») είχαν χλευάσει αυτόν που σήμερα επιβραβεύουν για το θάρρος του, γιατί είχε επιχειρήσει να κάνει ό,τι δεν μπορεί, όπως τώρα ισχυρίζεται, να κάνει το κόμμα του. Δηλαδή, ν’ απαντήσει στο επίμαχο ερώτημα. Παραμονές των εκλογών του 2012 δήλωσε ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα εξοικονομήσει πόρους για να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμά της «με εθελοντικό δάνειο ως προς τα φτωχά στρώματα και υποχρεωτικό δάνειο ως προς τους υψηλοεισοδηματίες πάνω από 20.000 ευρώ εισόδημα τον χρόνο. Μπορεί εκεί υποχρεωτικά να τους πούμε να δίνουν κάθε μήνα 100 ευρώ».

Αυτά που ελέχθησαν τότε εναντίον του Μ. Γλέζου και του ΣΥΡΙΖΑ (η ηγεσία του οποίου εξέφρασε πάντως τη διαφωνία της με την πρόταση Γλέζου) λίγο απείχαν απ’ όσα διακήρυσσε ο χυδαίος αντικομμουνισμός για την Αριστερά, μέσα στον εμφύλιο, μετά τη λήξη του, αλλά και για πολλά χρόνια ακόμη. Εγινε λόγος για τη στρατηγική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να δημεύσει τις περιουσίες και να ρημάξει τις καταθέσεις των νοικοκυραίων. Οι πιο ψαγμένοι είχαν μιλήσει για νεομπολσεβικισμό με μανδύα κοινοβουλευτικού κόμματος. Από το παραληρηματικό ρεπερτόριο έλειπαν βεβαίως τα γνωστά, ότι θα έρθουν οι αριστεροί να γκρεμίσουν τις εκκλησίες, να βιάσουν τις γυναίκες και να πάρουν τα παιδιά από τις οικογένειές τους, αλλά αυτά ίσως να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον.

Με δηλητηριώδη ειρωνεία είχαν αντιμετωπίσει οι ίδιοι παράγοντες τον Μ. Γλέζο, την περίοδο που, σχεδόν μόνος του, έβαζε στη δημόσια συζήτηση τα ζητήματα των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. «Γραφικός» και «κολλημένος» ήταν οι ηπιότεροι χαρακτηρισμοί, ενώ οι πιο «σεβαστικοί» από τους επικριτές του τον κατηγόρησαν ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου και ότι υπονομεύει τις φιλικές σχέσεις της χώρας με τη Γερμανία, επιμένοντας σε μια υπόθεση που έχει κριθεί. Αργότερα βεβαίως, αναδιπλώθηκαν και προσπάθησαν να πλασαριστούν ως οι υπερασπιστές των εθνικών συμφερόντων. Μάλιστα μερικοί εξ αυτών εισηγήθηκαν την ιδέα να εκβιάσει η κυβέρνηση τη Μέρκελ, απαιτώντας να αφαιρεθεί από το ελληνικό χρέος το ποσό που διεκδικεί η Ελλάδα από τους Γερμανούς. Οι ψοφοδεείς έγιναν θηρία ανήμερα. Παλιά καραβάνα της πολιτικής ο Μ. Γλέζος, είμαστε σίγουροι πως δεν «τσιμπάει» στις κολακείες των αντιπάλων του.