ΚΥΜ πάτα το
Του Κώστα Βαξεβάνη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέσα σε 24 ώρες απέδειξε πώς αντιλαμβάνεται την εξουσία και τον φιλελευθερισμό που διαφημίζει ότι έχει
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης (εν συντομία πλέον και επιτυχώς ΚΥΜ) μέσα σε 24 ώρες, απέδειξε πώς αντιλαμβάνεται και την εξουσία και τον φιλελευθερισμό που διαφημίζει ότι έχει. Τέτοιο φιλελευθερισμό είχαμε να δούμε από τη δεκαετία του 60. Ο φιλελευθερισμός του είναι καταγεγραμμένος πλέον στα ΦΕΚ και προβλέπει, πλήρη έλεγχο της ΕΥΠ από τον ίδιο, πλήρη έλεγχο της ΕΡΤ από τον ίδιο, πλήρη έλεγχο του Αθηναϊκού Πρακτορείου (φυσικά από τον ίδιο) και έπεται συνέχεια.
Πρωθυπουργός άνθρωπος , ο οποίος έχει την σοβαρή ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, αναλαμβάνει τομείς που έπρεπε να δώσει σε παράγοντες της κυβέρνησης και υπαλλήλους. Τι να υποθέσει κανείς; Πως δεν εμπιστεύεται τους συνεργάτες του; Πως έχει θέμα με την εξουσία και γι αυτό την αποδίδει χωρίς φειδώ στον εαυτό του; Πως δεν έχει τι να κάνει και είπε να παίξει με το τηλεκοντρόλ και να σχεδιάσει πώς θα είναι η ΕΡΤ;
Καμία από τις παραπάνω δικαιολογίες που θα γελοιοποιούσαν άλλωστε δεν ισχύει. Ο Μητσοτάκης μετατρέπει την Ελλάδα από χώρα στην οποία υπάρχουν θεσμικές διαδικασίες και κεκτημένα, σε Βόρεια Κορέα και τον εαυτό του σε Κιμ ή έστω Κυμ. Με το «καλημέρα σας» δείχνει τη γλώσσα του του προς ό,τι σχετίζεται με τη Δημοκρατία της εξουσίας και τη διάκρισή της. Τιμά μόνο την εξουσία την οποία υπερσυγκεντρώνει στο πρόσωπό του, ενώ είναι σαφείς οι εντολές προς τους συνεργάτες του για το πώς πρέπει να την αντιλαμβάνονται, ως φέουδο και προσωπικό οικόπεδο.
Δεν είναι τυχαίο που ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης απέπεμψε σκαιότατα τον Αρχηγό της Αστυνομίας, δείχνοντας πως οι επιλογές οφείλουν και θα είναι κομματικές και όχι αξιοκρατικές.
Η αντίληψη του «αγαπάμε και δέρνουμε» και λογαριασμό δε δίνουμε, αποτυπώνεται και στη σύνθεση της κυβέρνησης. Δύο πρώην ανώτατοι δικαστές ανέλαβαν ο ένας, ο Παναγιώτης Πικραμένος, Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ο άλλος, ο Αρεοπαγίτης Δημήτρης Κράνης, υφυπουργός Δικαιοσύνης. Ο Κράνης μάλιστα αποχώρησε τρεις μέρες πριν τις εκλογές για να γίνει (κατά τα πρότυπα του τέως Χαράλαμπου Αθανασίου) υπουργός. Να θυμίσω πως όταν η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου, μετά την συνταξιοδότησή της ανέλαβε άμισθη νομική σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, η ΝΔ το είχε αποκαλέσει θεσμική παρεκτροπή. Και να σκεφτείτε πως η Θάνου δεν ανέλαβε πρωθυπουργός αλλά νομική σύμβουλος, μια θέση που στο παρελθόν είχαν αναλάβει και εν ενεργεία δικαστικοί όπως ο ίδιος ο Πικραμμένος.
Είναι ανησυχητική η αντίληψη του Μητσοτάκη για την «αξιοποίηση» των ανθρώπων της Δικαιοσύνης και ακόμη πιο ανησυχητικό πως οι δύο πρώην δικαστές, «καλύπτουν» ο ένας τη διοικητική Δικαιοσύνη και ο άλλος την ποινική, το σύνολό της δηλαδή.
Φαντάζομαι πολλοί ακόμη εκτός από μένα, φοβούνται πως αυτό δεν αποτελεί προσπάθεια αξιοποίησης της εμπειρίας τους και σίγουρα δεν αποτελεί ωδή στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και τη διάκριση των εξουσιών (εδώ πάντα τα μπέρδευε ο Μητσοτάκης) αλλά πρόθεση να ελεγχθεί η Δικαιοσύνη. Το αν θα δεχθούν να το κάνουν οι δύο πρώην δικαστές είναι άλλο θέμα το οποίο θα φανεί.
Ο Μητσοτάκης φαντασιώνεται τον εαυτό του ως Κυμ της ελληνικής πραγματικότητας, ως επικυρίαρχο μέσα από τη λειτουργία ενός αστυνομικού κράτους, στεγανοποιημένου από τις δημοκρατικές λειτουργίες. Το μοτίβο του είναι Νόμος, Τάξη και Επιχειρηματικότητα, μόνο που όταν λέει νόμος εννοεί ό,τι αυθαιρέτως θα νομοθετεί, όταν λέει τάξη εννοεί τους αστυνομικούς ρόμποκοπ του Χρυσοχοίδη που είχαν κάνει την Ελλάδα να θυμίζει Βόρεια Κορέα από παλιά και όταν λέει επιχειρηματικότητα εννοεί τους δικούς του επιχειρηματίες για τις δικές τους δουλειές μέσα από άγνωστες offshore, αγνώστων συμφερόντων, που θα μπορούν (γιατί όχι) να χρηματοδοτούν και τις οικογενειακές εταιρείες.
Ο Μητσοτάκης δεν είναι μόνος του. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να ανακτήσουν το κράτος που αντιλαμβάνονται ιδιόκτητο καταπατημένο οικόπεδο, που θέλουν να ξανακερδίσουν τους υπηκόοους και τους σκλάβους τους μέσα από νέες εργασιακές συνθήκες, που θα προσπαθήσουν να κάνουν τις τράπεζες πορτοφόλι και ταμείο τους. Απλώς ο Μητσοτάκης πιστεύει πως η διαιώνιση της εξουσίας του σχετίζεται με το βαθμό επιβολής του και στην κυβέρνηση και την κοινωνία. Να θυμίσω μόνο πως το ίδιο πείραμα έγινε ανεπιτυχώς τη δεκαετία του 90 από τον πατέρα του. Και πως ο Κιμ, όπως και κάθε Κυμ δεν είναι αρεστοί για πολύ. Στα πρώτα του βήματα πάντως θυμίζει έντονα τον Σαλβίνι. Ούτε τον Άγγλο πρωθυπουργό, ούτε τον Γάλλο που μάλλον δεν έχουν κατά νου να γίνουν αρχισυντάκτες του BBC και πράκτορες της ΕΥΠ.
ΥΓ: Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα πληροφορία για το ποια είναι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Μητσοτάκης στο μηχανισμό σχετικά με τους «εχθρούς» του. Θα επανέλθουμε μια που οι Μαυρίκηδες είναι μεν εξυπηρετικοί αλλά είναι και ευάλωτοι όπως θα ξέρει από την οικογενειακή του ιστορία.
Άρθρο στο koutipandoras.gr
