Να έρθει η κυρία Μέρκελ για να ορίσουμε καλύτερα τις συντεταγμένες της εκλογικής αναμέτρησης! Από ’δω η Ευρώπη των λαών κι από ’κει η Ευρώπη των τραπεζιτών, των πολυεθνικών, των καρτέλ, του συντηρητισμού και του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού. Από ’δω η Ευρώπη του Νότου, κι από ’κει ο ψυχρός λουθηρανικός Βορράς. Από ’δω η Ευρώπη των αγώνων, του δρόμου, κι από ’κει η Ευρώπη της ψυχρής διπλωματίας, των γραφειοκρατών, των γεωπολιτικών παιγνίων, των λόμπι και των κέντρων ισχύος. Από ’δω η ελεύθερη Ευρώπη των πολιτών, κι από ’κει η φρουρούμενη και σιδερόφρακτη Ευρώπη της εξουσίας, η απεχθής Ευρώπη της λιτότητας και των εκβιασμών. Από ’δω η Ευρώπη του κοινωνικού κράτους, του διαλόγου και της ανάπτυξης, κι από ’κει η Ευρώπη της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Από ’δω το ευρωπαϊκό κεκτημένο κι από ’κει η τρόικα. Από ’δω η αλληλεγγύη, κι από ’κει ο οικονομικός δαρβινισμός, το δίκαιο του ισχυροτέρου, η πολιτική της πυγμής.Να έρθει λοιπόν η κυρία Μέρκελ να συμβάλει και μόνο με την παρουσία της στη δημόσια συζήτηση ενόψει των Ευρωεκλογών. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο καλύτερο χάπενινγκ που να συμπυκνώνει βιωματικά το δίλημμα στο οποίο πρέπει να απαντήσει ο Ευρωπαίος -πόσο μάλλον ο Έλληνας- ψηφοφόρος, γι’ αυτό λέω καλώς, να έρθει.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς ακριβώς το έχουν σκεφτεί οι διοργανωτές μιας τέτοιας φιέστας. Εκτός από τη δεδομένη λαϊκή υποδοχή που θα της επιφυλαχθεί και τις συνακόλουθες εκδηλώσεις στοργής εκ μέρους των δυνάμεων καταστολής, να έρθει η Μέρκελ να προσφέρει στα κυβερνητικά κόμματα τι; Να επιβεβαιώσει ότι «η Ελλάδα βρίσκεται στο σωστό δρόμο»; Σ’ αυτό την πρόλαβε χθες ο κ. Σόιμπλε, αλλά δεν είδα να συγκινείται κανένας Έλληνας επειδή η γερμανική πολιτική ηγεσία επικροτεί την ανθρωπιστική καταστροφή που η ίδια με επιμονή και πείσμα έχει δημιουργήσει. Δεν άκουσα χθες κανένα συμπατριώτη να αναστενάζει με ανακούφιση, κανέναν να συγκινείται ή να νιώθει αισθήματα ανάτασης ακούγοντας τα λόγια του κ. Σόιμπλε.

Τι άλλο περιμένουν να πει η κυρία Μέρκελ για να ανεβάσει στα μάτια των Ελλήνων ψηφοφόρων τις μετοχές της Νέας Δημοκρατίας και της Ελιάς: Ότι «δεν θ’ αφήσουμε μόνη της την Ελλάδα στα δύσκολα»; Μα κι αυτό πρόλαβε και το είπε ο κ. Σόιμπλε, άσε που όλοι ξέρουμε πώς το εννοεί η γερμανική ηγεσία όταν λέει ότι δεν θα μας αφήσουν μόνους, το είδαμε, το νιώσαμε στο πετσί μας, δεν αντέχουμε άλλο τόση αλληλεγγύη. Κι έπειτα, τι ακριβώς θέλει να πει ο κ. Σόιμπλε όταν δηλώνει ότι δεν θα μας αφήνει μόνους στα δύσκολα; Εδώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα δύσκολα πάνε, πέρασαν, ότι βαδίζουμε ήδη στο δρόμο της ευημερίας και της ανάπτυξης, ότι αφήσαμε πίσω τις παλιές μέρες στις οποίες μας οδήγησαν άφρονες πολιτικοί. Για καλό θα τη φέρουν την κυρία Μέρκελ ή για κακό;

Ή μήπως αυτό που περιμένουν ν’ ακουστεί από το στόμα της κυρίας Μέρκελ είναι πως «σύντομα η Ελλάδα θα βγει στις αγορές»; Μα κι αυτό το είπε χθες στην Αθήνα ο κ. Ρεν, πόση αξία έχει να έρθει στην Αθήνα η Μέρκελ, μόνο και μόνο για να επαναλάβει τα λόγια ενός επιτρόπου; Αντιλαμβάνομαι ότι μια τέτοια δήλωση, όσο κοινότοπη και τεχνική και αν ακούγεται, ενδεχομένως να συγκινεί κάποιους τραπεζίτες, κάποιους μεσάζοντες, κάποιους αργυραμοιβούς, κάποιους ραντιέρηδες. Αλλά έχουν μετρήσει πόσο νοιάζει τον άνεργο, τον πρώην μαγαζάτορα ή τον χαμηλοσυνταξιούχο, τον απολυμένο από το δημόσιο, τον απλήρωτο ή τον επισφαλώς εργαζόμενο, πόσο θα βαρύνει στην κρίση του μια δήλωση περί του ενδεχομένου της εξόδου της χώρας στις αγορές ή ακόμα και η ίδια η έξοδος σ’ αυτές;

Θα το επαναλάβω: Δεν καταλαβαίνω τι είδους προεκλογικός σχεδιασμός είναι αυτός, να φέρουν το πιο αντιδημοφιλές στην Ελλάδα άτομο και να αναστατώσουν μια πόλη (με όλες τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό στον τουρισμό, στην κίνηση των καταστημάτων, στην ασφάλεια των νεοκλασικών κτιρίων της πόλης, δικά τους λόγια είν’ αυτά – όχι δικά μου) για να προμοτάρουν το ψηφοδέλτιό τους εν μέσω γενικής κατακραυγής.

Και το πιο παράξενο απ’ όλα είναι ότι μετά δυσανασχετούν όταν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι τους αποκαλούν μερκελιστές…