Και με «ι» και με «ει» η αλαζονεία…
…είναι κακόγουστη.
Του Τάσου Παππά.
Πριν από μερικές μέρες, ο Θεμιστοκλής Πανταζάκος, λέκτορας Ιστορίας – Φιλοσοφίας της Επιστήμης, έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, Γιώργο Μπαμπινιώτη, στην οποία περιέγραφε συγκεκριμένα σωρεία περιστατικών κακοποίησης στο Αρσάκειο-Τοσίτσειο Γυμνάσιο Πατρών, όπου φοίτησε για ένα έτος. Το ThePressProject δημοσίευσε την απάντηση του κ. Μπαμπινιώτη και την αντίδραση του κ. Πανταζάκου. Αναφέρει λοιπόν μεταξύ άλλων ο κ. Μπαμπινιώτης στην κλειστή επιστολή του: «Παρακολουθώντας το επίπεδο της σκέψης, τα σαθρά επιχειρήματα και τα παρανοϊκά συμπεράσματά σας, πλήρη θεωρητικών κοινοτοπιών και αριστερών πομφολύγων, λυπάμαι τους φοιτητές σας στους οποίους διδάσκετε –αν διδάσκετε πουθενά– το πιο απαιτητικό αντικείμενο, την ιστορία της φιλοσοφίας.
»Και μια και μιλάμε για ιστορία, ο καθένας έχει οικοδομήσει την προσωπική του ιστορία, μέσα από την δουλειά, την επιστήμη και το έργο του. Η δική μου ιστορία είναι αρκετά γνωστή. Η δική σας; Γιατί τόση αλαζονία όταν παραμένετε ακόμη ευρύτατα άγνωστος; Φαίνεται, κύριε Επίτιμε, ότι το Αρσάκειο άφησε πάνω σας κάποια ίχνη του: Μάθατε δηλ. τελικά “να αντιδράτε”, αλλά σε λάθος πρόσωπα για λάθος λόγους». Στο σχόλιό του ο κ. Πανταζάκος απαντά επί της ουσίας και επισημαίνει το ορθογραφικό λάθος στην επιστολή Μπαμπινιώτη όπου η λέξη αλαζονεία γράφεται με γιώτα.
Παραπέμπει μάλιστα στο λεξικό του κ. Μπαμπινιώτη. Διαβάζοντας την επιστολή του προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, καθηγητή πανεπιστημίου και πρώην υπουργού Παιδείας, προβληματίστηκα για τη λέξη αλαζονεία. Αναρωτήθηκα αν μέχρι τώρα την έγραφα σωστά ή μήπως έκανα λάθος το οποίο δεν είχαν εντοπίσει ούτε οι εξαιρετικοί στη δουλειά τους συνάδελφοι του τμήματος διόρθωσης της «Εφημερίδας των Συντακτών».
Για να γράφει, είπα, τη λέξη με γιώτα ένας λεξικογράφος της φήμης και του εκτοπίσματος του κ. Μπαμπινιώτη κάτι παραπάνω θα ξέρει. Εκτός αν του ξέφυγε (ανθρώπινο και συγγνωστό λάθος), εκδοχή όμως που δυσκολεύομαι να υιοθετήσω ξέροντας ότι ο κ. Μπαμπινιώτης δηλώνει πολύ αυστηρός, πολύ ψείρας θα έλεγα, σε τέτοια ζητήματα. Δεν διανοούμαι να πιστέψω ότι διολίσθησε στην προχειρολογία. Κοίταξα λοιπόν τα λεξικά που έχω στη βιβλιοθήκη μου. Διαπίστωσα ότι σε όλα η λέξη γράφεται με «ει». Και στο «Μείζον Ελληνικό Λεξικό» του Τεγόπουλου-Φυτράκη, και στο επίτομο του Δημητράκου, και στο Αντιλεξικό του Βοσταντζόγλου, και στο Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας του Κιουπκιολή και στο «Νεώτατον Λεξικόν της αρχαίας ελληνικής γλώσσης» του Κων. Δ. Παπανικολάου.
Ρώτησα φίλους που έχουν κι άλλα λεξικά και μου είπαν ότι δεν τη βρίσκουν με γιώτα ή όπου τη βρίσκουν υπάρχει η παραπομπή στη λέξη με «ει», άρα στη σωστή γραφή υποθέτω κατά την άποψη των συντακτών. Πρέπει όμως να παραδεχτώ ότι τη βρήκα και με γιώτα. Στο 15τομο λεξικό του Δημητράκου στη σελίδα 211 του πρώτου τόμου με την προσθήκη «δ.γ. του αλαζονεία». Δεν ξέρω αν αυτό είχε υπόψη του ο κ. Μπαμπινιώτης, αν ναι, τότε οφείλει να κάνει τις απαραίτητες διευκρινίσεις. Ωστόσο το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι το επιθετικό ύφος της απάντησης του κ. Μπαμπινιώτη, η ανάρμοστη φρασεολογία του, η απόπειρα να απαξιώσει τον συνομιλητή του.
Αμφισβητεί τις προθέσεις του, την επιστημονική επάρκειά του, συνεπώς και την εγκυρότητα της καταγγελίας του. Ειρωνεύεται χωρίς μέτρο. Χλευάζει αδυσώπητα. Κομπορρημονεί ασύστολα. Πρησμένο εγώ. Σε «τελική ανάλυση» (χρησιμοποιώ τον όρο γνωρίζοντας πως είναι άστοχος) το πρόβλημα στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι η αλαζονεία ή η αλαζονία του κ. Μπαμπινιώτη. Στην περίπτωσή του τη λέξη πρέπει να τη γράφουμε με τρία λάμδα: αλλλαζονεία!
Ανάγωγα
Τρία στα τρία για τον υπουργό Ανάπτυξης: Θαύμαζε τον Τραμπ. Ηττήθηκε. Θαύμαζε τον Σαρκοζί. Καταδικάστηκε για διαφθορά. Θαύμαζε τον Ορμπαν. Βγάζει το κόμμα του από τη μεγάλη οικογένεια της ευρωπαϊκής Δεξιάς. Πάντα τέτοια.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
