Η απρόβλεπτη συνέπεια…

…της σύγκρουσης.

Του Σαράντη Δημητριάδη*

Τίποτα δεν προμήνυε μια τέτοια εξέλιξη. Και το ξεκίνημα ήταν σχεδόν αόρατο.  Κανείς πράγματι δεν έδωσε στην αρχή σημασία σε εκείνο το αμυδρό φωτάκι στον ουρανό. Η αλήθεια είναι πως είχε και μια μικρή ουρά, αλλά κάτι τέτοιο το είχαν ξαναδεί στο παρελθόν και κανείς δεν θυμόταν να είχε κάποια ιδιαίτερη συνέπεια.

Οπωσδήποτε δεν θεωρήθηκε κακός οιωνός. Άλλωστε πως θα μπορούσαν να ανησυχήσουν οι παντοδύναμοι επικυρίαρχοι κάτοικοι της γης από κάτι τέτοιο ασήμαντο. Ο πολιτισμός τους βέβαια και η νοημοσύνη τους δεν ήταν και πολύ ανεπτυγμένα αλλά η επικυριαρχία τους ήταν αδιαμφισβήτητη και είχε διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια.

Όλα έμοιαζαν σταθερά και καθησυχαστικά γενικά, οι μόνες δε αλλαγές που συνέβαιναν αφορούσαν τις μεταξύ των επικυρίαρχων σχέσεις, τη βελτίωση και διασφάλιση της μεταξύ τους ισορροπίας. Αυτή η τελευταία μερικές φορές έδειχνε να απειλείται από τη βουλιμία μιας ορισμένης ομάδας τους, των λεγόμενων τυρανόσαυρων, αλλά μέχρι τότε τουλάχιστον η ισορροπία δεν είχε διαταραχθεί, κυρίως επειδή οι τελευταίοι, παρά τη μικρή νοημοσύνη τους, καταλάβαιναν τουλάχιστον οτι χρειάζονταν τις υπόλοιπες ομάδες των επικυρίαρχων, βασικά ως τροφή.

Τα πράγματα όμως αυτή τη φορά εξελίχθηκαν γρήγορα και με έναν άλλο τρόπο. Το φωτάκι στον ουρανό γινόταν όλο και πιο δυνατό για κάποιες μέρες μέχρις ότου έσβησε ξαφνικά μια μέρα που ένοιωσαν τη γη κάτω από τα πόδια τους να κουνιέται κάπως. Αυτό το τελευταίο θυμόταν να το έχουν νοιώσει και πολλές άλλες φορές και δεν του έδωσαν ιδιαίτερη σημασία. Χάθηκε και το φωτάκι που έγινε φως στον ουρανό οπότε δεν υπήρχε λόγος για την όποια ανησυχία.

Αλλά αυτά που ακολούθησαν ήταν πρωτόγνωρα και δεν τα περίμεναν καθόλου. Τίποτα από τότε και μετά δεν ήταν το ίδιο. Και μάλιστα τα πράγματα γινόταν διαρκώς και χειρότερα. Για κάποιο χρόνο οι τυρανόσαυροι ήταν οι μόνοι που τα βόλευαν γιατί τα θηράματά τους ήταν τώρα όλο και πιο αδύναμα και ευάλωτα. Μετά βέβαια τα θηράματα άρχιζαν να σπανίζουν, οι τυρανόσαυροι να πεινάν και αυτοί και να υποφέρουν, μέχρις ότου ο πληθυσμός των επικυρίαρχων λιγόστεψε πάρα πολύ πριν εξαφανιστεί εντελώς.

Αυτή ήταν η πρώτη εξαφάνιση των επικυρίαρχων της γης. Μια εξαφάνιση που είχε αιτία τη σύγκρουση ανάμεσα σε ένα βράχο με τη γη όλη.

* Ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ