Εχθρός λαός

Του Απόστολου Λυκεσά.

«Το σερβίρουμε εις τας εφημερίδας ως δολιοφθοράν αλά κουκουέ και όλοι οι εθνικόφρονες το τρώνε, γλείφουν τα δάχτυλά των και επιθυμούν και άλλο!». Γραφή: Ιάκωβος Καμπανέλλης στο θεατρικό «Εχθρός Λαός»(1975). Λεπτομέρειες αλλάζουν στις μέρες μας, η πρόταση σερβιρίσματος απαράλλαχτη. Ο Εχθρός Λαός δεν ρίχνει ζάχαρη στα τανκς του Εβρου, ζητάει να μείνουν τα αρχαία της Βενιζέλου στη θέση τους, πάει στα δικαστήρια να βρει το δίκιο του, αλλά και το δίκιο γλυκό σαν ζάχαρη δεν είναι;

Ετσι απλά σερβιρίστηκε προχθές στον Tύπο («Εστία») η μέθοδος αντιμετώπισης των πολιτών της Θεσσαλονίκης: Αγωγή του ελληνικού «Δημοσίου» εναντίον όσων θέλουν να βρουν το δίκιο τους. Μαζεύτηκαν το περασμένο Σάββατο ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Μεταφορών και Υποδομών Κώστας Καραμανλής, και ο υφυπουργός Γιώργος Καραγιάννης κι είπανε: μας ρίχνουνε «ζάχαρη» στις μπουλντόζες, οι εργολάβοι ζητάνε 170 εκατομμύρια ευρώ αποζημιώσεις, θα αποδειχθούμε ψεύτες, δεν προλαβαίνουμε να εγκαινιάσουμε το έργο το 2023, τι κάνουμε; Ρίξε στους 300 πολίτες μια ξεγυρισμένη αγωγή «να μας ζηλέψουν κι οι Αμερικανοί», που έλεγε κι ο Καμπανέλλης.

Άγνωστο αν σκέφτηκαν να κάνουν αγωγή και στους πολίτες που ζήτησαν στην τελευταία γνωστή δημοσκόπηση σε ποσοστό 62% να μείνουν τα αρχαία στη θέση τους. Η ιδέα είναι καινοφανής, θα ζήλευε ο Μπρεχτ που έβαζε την κυβέρνηση να αλλάζει ολόκληρο τον Λαό που τη στεναχωρούσε, αλλά κι ο Καμπανέλλης ίσως έβαζε τους πολίτες να πληρώσουν και τα τανκς και τη ζάχαρη. Απαράλλακτα όμως τραγουδάμε πως οι πολίτες «Θέλαν τον νόμο φίλο κι όχι φύλακα/να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα/την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει/ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει».

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ