My Twitter Feed

29 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Επίκαιρα …παλιομοδίτικα

Του Χρήστου Σπίγκου.


Η ήττα του 1897, και εν όψει των κοινοβουλευτικών εκλογών της 7ης Φεβρουαρίου 1899, προκλήθηκαν έντονες πολιτικές συζητήσεις αναφορικά με το δέον γενέσθαι στο επίπεδο των μεταρρυθμίσεων που είχε ανάγκη η χώρα.

Τότε, και συγκεκριμένα το 1897, εκδόθηκε η πολιτική μελέτη του Αθανασίου Ν. Ευταξία με τίτλο «Η Ελλάς εν τω μεταιχμίω ζωής και θανάτου», η οποία αποτέλεσε τον πυρήνα του προεκλογικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος του νεοτρικουπικού «Νεωτεριστικού Κόμματος» με αρχηγό τον Γεώργιο Θεοτόκη.

Ξεφυλλίζοντας το πόνημα του Α. Ευταξία, και αφού διαπίστωσα ότι πολλά χθεσινά επίδικα ζουν και βασιλεύουν ακόμη και σήμερα, μεγάλο ενδιαφέρον μου προξένησαν οι προϋποθέσεις για να αποκτήσει κάποιος το δικαίωμα ψήφου. Πλην των άλλων, ο συγγραφέας πρότεινε τον αποκλεισμό από τους εκλογικούς καταλόγους τουλάχιστον όσων αγνοούσαν «γραφήν και ανάγνωσιν», και την καθιέρωση του απολυτηρίου του Δημοτικού σχολείου ως ελάχιστου απαραίτητου προσόντος του εκλογέα (σελ. 99).

Σήμερα, πολύ ορθά, αποκηρύσσουμε κάθε περιορισμό του εκλογικού δικαιώματος σχετιζόμενο με το μορφωτικό επίπεδο του εκλογέα.

Ωστόσο, η αγωνία του Α. Ευταξία να εξασφαλίσει, έστω και με λανθασμένο τρόπο, την προστασία της ψήφου, από την επιρροή πολιτικά ασήμαντων πραγμάτων και προσώπων, παραμένει απελπιστικά ισχυρή.

Η δύναμη του ψευδεπίγραφου ετεροφωτισμού συνεχίζει να αποτελεί αιτία παρακμής του δημόσιου λόγου.

Διακρίνοντας την εναγώνια προσπάθεια αρκετών του δημόσιου βίου να καλύψουν την πολιτική τους αδυναμία με τσιτάτα και συνθήματα, γεννάται το εύλογο ερώτημα πώς συμβαίνει να παραπλανά τόσο πολύ το περιτύλιγμα.

Λυπάμαι που περιορίζομαι στη θλίψη της διαπίστωσης και δεν μπορώ να προτείνω την ανακούφιση κάποιας θεραπείας.

Φταίνε τα κόμματα που προτείνουν το παραπλανητικό περιτύλιγμα ή φταίει ο ψηφοφόρος που αρνείται να ερευνήσει την ουσία που κρύβεται κάτω από το συναισθηματικά ή ιστορικά φορτισμένο επώνυμο ή τη δημοσιότητα πρόσκαιρων προβολέων ή, τέλος, το παροδικό ευειδές;

Ένα βασανιστικό ερώτημα, ανάλογο με εκείνο που αναζητά την ευθύνη της γέννησης των ωοτόκων όντων.

Από αναλύσεις σχετικά πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων, δεν προκύπτει η βεβαιότητα, ότι οι τίτλοι σπουδών αποτελούν εγγύηση βελτίωσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών των πάσης φύσεως αιρετών. Και ο αείμνηστος Α. Ν. Ευταξίας θα είχε περιέλθει σε αδιέξοδο, αν εκαλείτο σήμερα να προτείνει ελπιδοφόρα βελτιωτική λύση.

Από τη δεκαετία του 1990 και εντεύθεν η πολιτική δεν γοητεύει στον ίδιο βαθμό με παλαιότερα τον πολίτη, με αποτέλεσμα τα κριτήρια της επιλογής να περιορίζονται, είτε στον χώρο των συναισθημάτων, είτε στον χώρο της αντιπαροχής.

Μια διαδικασία που δεν απαιτεί πνευματικό κάματο, δεν υπολογίζει συνέπειες και δεν καταλήγει σε εκπροσώπηση του εκλογικού σώματος, αλλά σε ρητή ή άρρητη αντιπροσώπευση προσδοκιών ατόμων ή μικρών ομάδων πολιτών.

Το όλον συμβιβάζεται με την ιδέα της υποταγής του στο επιμέρους, και ο διάχυτος νεποτισμός συνεχίζει να απενεργοποιεί τον ενεργό πολίτη.

Χθες φάνταζε το απολυτήριο του Δημοτικού ως λύση. Σήμερα τι;

Σχολιάστε