Εμπρός στον δρόμο που…

…χάραξε η Κύπρος.

Του Τάσου Παππά.

«Η Κύπρος βγήκε από το μνημόνιο γιατί εφάρμοσε το πρόγραμμα με συνέπεια». Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης. Είπε με άλλα λόγια όσα υποστηρίζουν εδώ και χρόνια οι αρχιτέκτονες της λιτότητας, ο Σόιμπλε και οι λοιποί συγγενείς, ότι δηλαδή η συνταγή είναι σωστή, αλλά κολλάει το πράγμα στην εφαρμογή.

Να ξεχάσουμε την ομολογία του ΔΝΤ για τον λανθασμένο πολλαπλασιαστή, αλλά και τις τελευταίες δηλώσεις του εκπροσώπου του ότι το Ταμείο είχε εκφράσει από την αρχή τις ισχυρές επιφυλάξεις του για τους δημοσιονομικούς στόχους του προγράμματος.

Να ξεχάσουμε και τη φράση του Γιούνκερ στον Ρέντσι «η λιτότητα είναι βλακώδης επιλογή». Να ξεχάσουμε ακόμη και τις αναλύσεις σπουδαίων οικονομολόγων, οι οποίοι κάθε άλλο παρά αντικαπιταλιστές είναι (Κρούγκμαν, Στίγκλιτς, Πικετί), που αποδόμησαν τον πυρήνα των προγραμμάτων. Να ξεχάσουμε, τέλος, και την αντιμνημονιακή περίοδο της Νέας Δημοκρατίας με τα τρία Ζάππεια.

Σύμφωνοι, να τα ξεχάσουμε όλα αυτά γιατί δεν έχει νόημα να τα θυμίζουμε σ’ έναν ηγέτη ο οποίος με συνέπεια (πρέπει να του το αναγνωρίσουμε) υπερασπίστηκε τα μνημόνια (εκτός από το τρίτο, αν και το ψήφισε), πιστεύοντας ότι αυτά θα οδηγήσουν τη χώρα στον ενάρετο κύκλο.

Δεν μπορούμε όμως να μην αναφέρουμε την έκθεση του ΣΕΒ (δεν πρόκειται για σύναξη επικίνδυνων κομμουνιστών), σύμφωνα με την οποία «η ανεργία στην Ελλάδα διαμορφώνεται σήμερα σε επίπεδα υψηλότερα απ’ ό,τι στην Αμερική την περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που ξεκίνησε το 1929». Τέτοια επιτυχία!

Δεν μπορούμε επίσης να μην επισημάνουμε την ανατριχιαστική δήλωση ενός άλλου εκπροσώπου του συστήματος, του επί δέκα χρόνια κεντρικού τραπεζίτη της Βρετανίας, του Μέρβιν Κινγκ: «Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα είχαμε πάλι σε μια βιομηχανοποιημένη χώρα ύφεση μεγαλύτερη απ’ αυτήν που βίωσαν οι ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930. Είναι φοβερό και συνέβη σχεδόν σαν μια εσκεμμένη πολιτική ενέργεια».

Εσκεμμένη πολιτική ενέργεια; Βαριά κατηγορία. Αν την εκστόμιζε κάποιος Ελληνας αριστερός, θα του την έπεφταν αμέσως οι «δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου για την Ευρώπη» και θα τον κατηγορούσαν για ωμό λαϊκισμό, αντιδραστικό ευρωσκεπτικισμό, χυδαίο αριστερισμό και βεβαίως για εθνικομπολσεβικισμό (το νέο φρούτο που ευδοκιμεί στον κήπο των τζιχαντιστών της αγοράς).

Ανάγωγα

Μια ιδιωτική συνομιλία μεταξύ Μοσκοβισί και Ντάισελμπλουμ δημοσιοποίησε ο Πίτερ Σπίγκελ των «Financial Times»: – Μοσκοβισί: Νομίζω ότι πυροδότησες ένα τεράστιο debate για το χρέος (σ.σ. το ελληνικό). – Ντάισελμπλουμ: Το έκανα επίτηδες. Επίτηδες; Τι πράγματα είναι αυτά;

Εγώ νόμιζα ότι τέτοιες πρακτικές μετέρχονται κάποιοι Βαλκάνιοι ξεπλυμένοι αριστεριστές, που θέλουν οι ανόητοι να αλλάξουν την Ευρώπη, και όχι σοβαροί, μετρημένοι και ενάρετοι (αν εξαιρέσεις το αδίκημα της πλαστογραφίας διδακτορικών) πολιτικοί.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ