Εμμονή με το χακί!
Της Άντας Ψαρρά.
Οσο κι αν οι «σκέψεις» και τα σχέδια του Πάνου Καμμένου, όπως παρουσιάστηκαν από δημοσιογράφους συνομιλητές του, έγιναν στόχος σφοδρών αντιδράσεων, μάλλον πρόκειται για… λάθος συναγερμό.
Ειδικά για το ζήτημα της προαιρετικής στράτευσης όσων γυναικών επιθυμούν να σταδιοδρομήσουν σε ένστολες υπηρεσίες οι έντονες αντιδράσεις ξεπέρασαν από μερίδα της αντιπολίτευσης και από τα ΜΜΕ ακόμα κι εκείνες περασμένων δεκαετιών, όταν η συζήτηση αφορούσε ολόκληρο τον γυναικείο πληθυσμό της Ελλάδας.
Πολλοί υπουργοί Αμυνας μετά τη Μεταπολίτευση «έριχναν» το ζήτημα «γυναίκες στο χακί» στα ΜΜΕ συμβαδίζοντας και με τους προβληματισμούς άλλων χωρών (και ειδικά των ΗΠΑ) εκείνη την εποχή.
Στην Ελλάδα το θέμα προσχηματικά αφορούσε την ισονομία, αλλά δεν έπαυαν να εξαγγέλλονται τέτοιοι σχεδιασμοί ως μέτρα και κατά της υπογεννητικότητας ή, ακόμα χειρότερα, ως μέθοδος να αλλάξει η σύσταση των πληθυσμών της μειονότητας στις περιοχές της Θράκης.
«Την αναλυτική παρουσίαση αυτής της πρωτότυπης θέσης διαβάζουμε στο περιοδικό του χώρου “Τότε” (τ. 40, Φεβρ. 1993), διατυπωμένη από τον Θρασύβουλο Παπαστρατή, γιο του στελέχους της “πατριωτικής πτέρυγας” του ΠΑΣΟΚ και τέως υφυπουργού Εθνικής Αμυνας, Ορέστη Παπαστρατή» («Ιός» 5/10/1997).
Συνοπτικά ο Θ.Π. έλεγε ότι αν μπουν οι νεαρές μουσουλμάνες της Θράκης στο ελληνικό στράτευμα θα συγχρωτιστούν με τους Ελληνες φαντάρους, θα επηρεαστούν και το αποτέλεσμα θα είναι είτε να τους παντρεύονται είτε να μη θέλουν να ξαναγυρίσουν στην καταπίεση των οικογενειών τους. Σε κάθε περίπτωση, υποστήριζε ο Θ.Π., θα αλλοιωθεί χωρίς καμία χρήση βίας ο μειονοτικός πληθυσμός.
Το 1977 ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ για να υποστηρίξει το άτυχο νομοσχέδιό του, το οποίο προέβλεπε την εθελοντική κατάταξη των γυναικών στις Ενοπλες Δυνάμεις, έλεγε: «Η οξύτης του προβλήματος (ενν. της υπογεννητικότητας) δύναται να περιορισθή εις βαθμόν ικανοποιητικόν διά της στρατεύσεως των γυναικών και της χρησιμοποιήσεώς των εις υπηρεσίας προσιδιαζούσας εις την φύσιν των».
Το 1994 ο Γεράσιμος Αρσένης επανέφερε τις θέσεις Αβέρωφ προαναγγέλλοντας την εθελοντική στράτευση των γυναικών σε θέσεις διοικητικές «που αδίκως απασχολούν αξιόμαχους φαντάρους».
Το θέμα ξαναζεστάθηκε επί κυβερνήσεως Σημίτη το 1997, χωρίς ωστόσο και πάλι να αποκτήσει την όποια νομοθετική έκφρασή του. Οι αντιδράσεις στα ΜΜΕ ήταν τότε σχετικά χλιαρές, ενώ η κυβέρνηση Σημίτη θέλοντας να αποδείξει ότι δεν κάμπτεται από το όποιο πολιτικό κόστος εξασφάλισε την απαραίτητη φιλική υποδοχή του μέτρου από τις εφημερίδες και την τηλεόραση.
Ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. Κ. Μητσοτάκης πρότεινε την υποχρεωτική στράτευση των νέων (ανδρών και γυναικών) στα 18 προκειμένου να ελαττωθεί αυτομάτως ο μαθητικός πληθυσμός που συνωστιζόταν έξω από τις πανεπιστημιακές πύλες, με αφορμή τη συζήτηση ενός νομοσχεδίου για την Παιδεία.
Στην πρόταση Μητσοτάκη είχε σπεύσει να συναινέσει προσεκτικότερα η Ντόρα Μπακογιάννη:
«Η πρόταση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τη στράτευση στα 18 όλων των νέων ανοίγει μια νέα προοπτική στο σύστημα των ρυθμίσεων που αφορούν τη νεολαία, τις πανεπιστημιακές σπουδές και τις αναβολές, την κατάταξη των νέων. Η πρόταση για ταυτόχρονη στράτευση των γυναικών είναι μια πρόταση που χρειάζεται να μελετηθεί. Η κατ’ αρχήν εφαρμογή της σε εθελοντική βάση και η ανταπόκριση που θα δείξουν οι Ελληνίδες είναι μία αρχή. Είναι όμως σαφές ότι η στράτευση των γυναικών απαιτεί ειδικές μελέτες και ρυθμίσεις, γιατί η γυναίκα έχει έναν πολυσύνθετο ρόλο ως μάνα και σύντροφος» («Αδέσμευτος Τύπος», 5.9.97).
Σφοδρές ήταν διαχρονικά και οι αντιδράσεις του φεμινιστικού κινήματος σε όλες αυτές τις εξαγγελίες που, εκτός των άλλων, είχαν πάντοτε έντονο εθνικιστικό χαρακτήρα με οπαδούς πριν από κάθε άλλο τους χρυσαυγίτες.
Τελικά το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι οι σκέψεις των υπουργών Αμυνας προσομοιάζουν και σε κάθε περίπτωση το θέμα της στράτευσης, έστω και μικρού μέρους, των γυναικών επανέρχεται για να ξεχαστεί αμέσως μετά. Αλλωστε, όπως αναφέρει και το χθεσινό δημοσίευμα της «Εφ.Συν.», ούτως ή άλλως οι γυναίκες που ακολουθούν ένστολη καριέρα εκπαιδεύονται ήδη στις διάφορες στρατιωτικές ακαδημίες.
Οσο για τις σκέψεις του υπουργού, όπως αυτές καταγράφηκαν από δημοσιογράφους, γύρω από τη δημιουργία στρατιωτικών Λυκείων, είναι φανερό ότι απορρίπτονται απολύτως πριν ακόμα διατυπωθούν.
Και μόνο η ιδέα δημιουργίας στρατιωτικών Λυκείων δημιουργεί δικαιολογημένη ανατριχίλα σε κάθε πολίτη που δεν διακατέχεται από εθνικιστική στρατολαγνεία.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
