Εκθεση χαρακτικης στη ΤΕΧΝΗ
Τη μεθεπόμενη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου, στις 7.30 μ.μ., στην αίθουσα ‘’Κούρος Ευρωπού’’ της ΤΕΧΝΗΣ, θα γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης Χαρακτικής της Κριστιάνας Ηλιοπούλου – Hopirtean με θέμα: ‘’In Situ’’ Monoprints. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου και οι ώρες λειτουργίας της θα είναι:
Καθημερινά: 10 π.μ. έως 12 μ.και 5 έως 8 μ.μ.
Σάββατο: 10 π.μ. έως 4 μ.μ.
Η Κριστιάνα Ηλιοπούλου – Hopirtean γεννήθηκε στο Βουκουρέστι. Αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ του Α.Π.Θ. το 1997 και από το τμήμα της Χαρακτικής του καθηγητή Μανόλη Γιανναδάκη το 2004.
Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, του ΣΚΕΤΒΕ και της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών.
Πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του Εξωτερικού και πήρε μέρος σε πολλές σημαντικές ομαδικές εκθέσεις Χαρακτικής.
Το 2008 κέρδισε το 1ο Βραβείο στη 2η Biennale της Ρουμανίας.
Η Ιστορικός Τέχνης Μαρία Κενανίδου, σχολιάζοντας τα έργα της ενότητας ‘’In Situ’’ Monoprints της καλλιτέχνιδας, αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«… Χρησιμοποιεί σχήματα και χρωματικές αξίες που εισβάλουν στη χαρακτική επιφάνεια σαν σε σκηνή θεάτρου, δημιουργούν επεισόδια, τελειώνουν και φεύγουν. Ο κύκλος περικλείει γραφές, σύμβολα και χρωματικές εντάσεις. Το λευκό είναι λυτρωτικό, αφήνει το χώρο να αναπνεύσει κοντά στο φως. Δεν χρησιμοποιεί την μήτρα. Το τύπωμα δεν περικλείεται σε πλαίσιο ως είθισται, εκτός από το πρώτο του χαρτιού. Προσκαλεί τον θεατή με μία αμεσότητα που ενδυναμώνεται από την κατάθεση του αποστάγματος του απρόσκοπτου πειραματισμού της και συνθέτει στον δικό της προσωπικό χαρακτικό χώρο, αναδιπλούμενο μέσα από σκηνές ενός θεατρικού του υποσυνείδητου, ανάλαφρου, μακριά από τη μιζέρια και την κατήφεια που επιφέρουν η κρίση και η ρευστότητα των καιρών. Μέσα από την προσωπική εμπειρία και ματιά της, δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να ενεργοποιήσει την σκέψη του, να ανιχνεύσει τα αποτυπώματα συναισθημάτων που προκλήθηκαν από βιώματά της, ανθρώπινες καταστάσεις, υπαρξιακές αγωνίες και αδιέξοδα, σχηματοποιημένα σε εικόνες, φέρνει στην επιφάνεια το τυχαίο και διαχειριζόμενη τα επεισόδια στη ύλη, τις μορφές και τις δυνατότητες αλλαγής των στοιχείων διεκδικεί, και μαζί της ο θεατής, το μύθο που υπηρετεί το αρχέγονο στην εικαστική γλώσσα αλλά και στο ασυνείδητο.»
