My Twitter Feed

28 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δωσίλογοι, προδοσία Κύπρου…

…και Novartis.

Του Στέλιου Κούλογλου.


Αυτές τις μέρες κλείνουν 46 χρόνια από την δεύτερη τουρκική εισβολή στην Κύπρο και άλλα τόσα από το παλλαϊκό, αλλά ανεκπλήρωτο αίτημα που γέννησε: την τιμωρία των ενόχων της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμη και ο περιβόητος φάκελος της Κύπρου ανακοινώθηκε ότι «θα ανοίξει» μόλις πριν δύο χρόνια, το 2018, όταν πλέον οι υπεύθυνοι της τραγωδίας δίνουν λογαριασμό μόνο στην Κόλαση.

Η δικτατορία είχε οργανώσει το πραξικόπημα κατά του προέδρου της Κύπρου Μακαρίου, που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή. Μάλιστα οι πρωτεργάτες της προδοσίας το παραδέχθηκαν και δημοσίως, όπως ο Φαίδων Γκιζίκης, «πρόεδρος της Δημοκρατίας» της στρατιωτικής χούντας των Αθηνών, που δήλωσε το 1977 ότι μαζί με τον δικτάτορα Ιωαννίδη και τους συνεργάτες του Μπονάνο και Γεωργίτση, έδωσαν την εντολή στους πραξικοπηματίες.

Το 1974, παραπέμφθηκαν σε δίκη για την κατάλυση της δημοκρατίας και την αιματηρή κατάπνιξη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, το αίτημα για την τιμωρία τους ήταν καθολικό. Αλλά παρότι για την πρώτη υπόθεση οι πρωταίτιοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, η ποινή τους μετατράπηκε σε ισόβια, με απόφαση του Κ. Καραμανλή. Οι βασανιστές έπεσαν στα μαλακά, παρά τα εγκλήματά τους. Και για το πραξικόπημα στην Κύπρο, η κυβέρνηση Καραμανλή ανέστειλε τις διώξεις με επίκληση νομοθεσίας που προέβλεπε ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια αναστολή «όταν απειλούνται οι σχέσεις της Ελλάδος μετά τρίτης τινός χώρας». Ήταν προφανές ότι επρόκειτο για τις Ηνωμένες Πολιτείες (εδώ όλη η υπόθεση). Αλλά το τραγικό και ενδιαφέρον συγχρόνως είναι ότι η δίκη δεν θα προκαλούσε ιδιαίτερα προβλήματα στις, ήδη ταραγμένες τότε, ελληνοαμερικανικές σχέσεις.

Οι ευθύνες των ΗΠΑ στο πραξικόπημα κατά του Μακάριου και της κυπριακής Δημοκρατίας είναι ότι δεν έκαναν όσα έπρεπε για να το αποτρέψουν, αλλά δεν το υποκίνησαν: η ευθύνη ήταν βασικά ελληνική. Ήταν ο έξαλλος εθνικισμός του Ιωαννίδη που εμπόδισε την καθυστερημένη και χλιαρή αμερικανική μεσολαβητική προσπάθεια πριν από την πρώτη εισβολή, η εξομολόγηση του Αμερικανού διπλωμάτη είναι αποκαλυπτική. Είναι γεγονός ότι ο τότε Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Χ. Κίσινγκερ δεν έκανε τίποτα να αποτρέψει τον Αττίλα-2, όπως ονομάστηκε η δεύτερη εισβολή, αλλά όλα ξεκίνησαν από τους Έλληνες προδότες.

Υποστηρίζω ότι η άρνηση του ελληνικού συστήματος εξουσίας και της ελληνικής δεξιάς να τους διώξει και τιμωρήσει, έχει ιστορικές αιτίες. Ανεξάρτητα από τον μεταπολιτευτικό εξευρωπαϊσμό του Κων. Καραμανλή, το πολιτικό προσωπικό το οποίο ανέλαβε τα ηνία της χώρας μετά την πτώση της χούντας ήταν το ίδιο με αυτό που ήταν στα πράγματα πριν το 1967. Και με τη σειρά του, αυτό το προσωπικό είχε γεννηθεί και ανδρωθεί στο πλαίσιο μιας ιστορικής πράξης που ίσως δεν έχει, παγκοσμίως, προηγούμενο: της ατιμωρησίας των Ελλήνων δωσίλογων.

Η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες που υπέστησαν από τα σοβαρότερα πλήγματα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχασε περίπου το 7% του πληθυσμού της και το 70% του προπολεμικού της πλούτου. Η οικονομία της καταστράφηκε και η φτώχεια θέρισε τον πληθυσμό. Μία στις 5 οικογένειες ήταν άστεγη και η ημερήσια κατανάλωση θερμίδων ήταν κάτω από το μισό της προπολεμικής(*). Για την μικρή αλλά όχι ευκαταφρόνητη μειοψηφία του πληθυσμού που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές, υπήρχε το παλλαϊκό αίτημα της τιμωρίας τους.

Αλλά οι δωσίλογοι δεν τιμωρήθηκαν στην Ελλάδα. Να ποια ήταν η κατάσταση στη χώρα μερικά χρόνια μετά από μερικά χρόνια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης του 1951. Επί συνόλου 19.797 κρατουμένων, οι 14.787 είχαν καταδικαστεί από κάποιο τακτικού ή έκτακτο στρατοδικείο ως μέλη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οι ποινικοί ήταν 3.954 ενώ οι συνεργάτες των Ναζί που παρέμεναν στη φυλακή 924. Από τους θανατοποινίτες οι 1136 καταδικασμένοι « δια εγκλήματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ », ενώ «για συνεργασία με τον εχθρό » 30.(**) Από τους τελευταίους, τη δεκαετία του 50 δεν έμεινε κανείς στις φυλακές.

Όχι μόνο τη γλίτωσαν φθηνά, αλλά έκαναν και καριέρα. Ο Ξενοφών (φον) Γιοσμάς, ένας γερμανοντυμένος συνεργάτης των Ναζί αποτελεί συμβολική περίπτωση. Αποχώρησε με τα γερμανικά στρατεύματα το 1944, ανέλαβε υπουργός στην αξιοθρήνητη, βραχύβια «εξόριστη ελληνική κυβέρνηση» Τσιρονίκου που εγκατέστησαν οι Ναζί στην Αυστρία και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο ενώ είχε καταφύγει στη Γερμανία. Εκεί συνελήφθη το 1947, ξαναδικάστηκε στην Ελλάδα αλλά αποφυλακίστηκε το 1952 μετά από βασιλική χάρη.

Τα επόμενα χρόνια έγινε τοπικός παράγοντας στην Τούμπα, ίδρυσε στη Θεσσαλονίκη τον Σύνδεσμο Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής Αντιστάσεως(!) και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση των παρακρατικών ομάδων και τη συγκέντρωση των αντιφρονούντων που δολοφόνησαν τον βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάιο του 1963. Χάρις στις θαρραλέες ενέργειες, την αφοσίωση και το πείσμα του εισαγγελέα Παύλου Δελαπόρτα και του ανακριτή Χρήστου Σαρτζετάκη, που κατάφεραν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και τις συνεχείς επιθέσεις που δεχόταν από το κατεστημένο σύστημα εξουσίας, ο «φον Γιοσμάς», όπως του άρεσε να τον αποκαλούν, συνελήφθη κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία στη δολοφονία.

Με τις πολιτικές αλλαγές που έγιναν, τελικώς καταδικάστηκε για… διατάραξη της κοινής ειρήνης με ποινή φυλάκισης ενός έτους, που είχε ήδη καλυφθεί από την προφυλάκισή του. Το σχέδιο του για την αποκατάσταση των «αγωνιστών» της «Εθνικής Αντιστάσεως» έγινε πραγματικότητα από τη χούντα, που έδωσε συντάξεις στους συνεργάτες των κατακτητών. Ο Δελαπόρτας διώχθηκε από το Δικαστικό Σώμα. Ο Σαρτζετάκης συνελήφθη, βασανίστηκε και κλείστηκε μέχρι το 1971 στις φυλακές του Κορυδαλλού.

Η υπόθεση Novartis είναι ένα μεγάλο οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο. Όπως έγινε και με τους συνεργάτες των Ναζί, η εταιρεία τιμωρήθηκε στο εξωτερικό. Αλλά διαβάζοντας την πρόσφατη ιστορία μας, δεν προξενεί εντύπωση η εξέλιξη της υπόθεσης στην Ελλάδα. Όταν οι δωσίλογοι της κατοχής πήραν σύνταξη εθνικής αντίστασης, γιατί η ανακρίτρια του σύγχρονου σκανδάλου να μην διωχθεί και οι ένοχοι όχι μόνο να τη γλιτώσουν αλλά να γίνουν και τιμητές;

(*) Αντώνης Λιάκος, Ο ελληνικός εικοστός αιώνας, εκδόσεις Πόλις
(**) Δημήτρης Κουσουρής, ΔΙΚΕΣ ΤΩΝ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ 1944-1949, εκδόσεις Πόλις
(***) Η ιστορία του φον Γιοσμά και του δωσιλογισμού στο ντοκιμαντέρ «Νεοναζί, το ολοκαύτωμα της μνήμης» και «Υπόθεση Λαμπράκη, το μακρύ χέρι του παρακράτους».

Άρθρο στο tvxs.gr

Σχολιάστε