…διαβολοσκορπίσματα

Του Απόστολου Λυκεσά.

Σύμφωνα με τα fake news μιας περασμένης εποχής ο Ινοχ Σόουμς είναι προϊόν φαντασίας του καρικατουρίστα, δημοσιογράφου, στιλίστα δοκιμιογράφου Μαξ Μπίρμπομ (1872-1956). Πρόκειται για απάτη, σκοπός της οποίας είναι να διασκεδαστούν οι ανθρώπινες αδυναμίες και οι συνέπειές τους.

Φανταστείτε, για παράδειγμα, να κλείνει κάποιος σήμερα συμφωνία με τον διάβολο ζητώντας οι μελλοντικές γενιές να τον έχουν ξεχάσει, να τον διαγράψουν από την Ιστορία, να μην τον θυμάται κανείς, να γίνουν καρβουνόσκονη όλες του οι πράξεις, μην πω για τυχόν παραλείψεις του που οδήγησαν σε τραγωδίες.

Αποκαθιστώντας την αλήθεια της περασμένης εποχής συμπληρώνω ότι ο συγγραφέας Μπίρμπομ είναι αποκύημα της φαντασίας του ήρωά του Σόουμς. Ολα τα αποδεικτικά στοιχεία υπάρχουν στην πρόσφατη έκδοση «Ηνοχ Σόουμς – Μια ανάμνηση από την δεκαετία του 1890» σε λαμπρή μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη και εξαιρετικά διαφωτιστικό και αποκαλυπτικό επίμετρο του Αριστοτέλη Σαΐνη (εκδόσεις Αγρα). Προσκομίζω τούτη τη νουβέλα ως απόδειξη, όχι κάποιας μορφής ματαιοδοξίας των μινόρε ή των υπέρλαμπρων λογοτεχνών και των κάθε είδους και μεγέθους γραφιάδων της οικουμένης, αλλά ακριβώς το αντίθετο.

«ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ για να μάθουν ότι όντως υπήρξα» λέει μόνο στον Μπίρμπομ ο Ινοχ Σόουμς απογοητευμένος από την ανυπαρξία οιασδήποτε επίδρασης του έργου του, την απουσία κάθε αναφοράς στην ανεπιτυχή προσπάθειά του να καταγραφεί, έστω το όνομά του, στο βιβλίο της παγκόσμιας ιστορίας.

Αν η ανθρώπινη ματαιοδοξία, το κυνήγι τής μετά θάνατον φήμης, φτάνει μέχρι του απώτατου σημείου ο Θεός να δει όνειρο κάποιον Ινοχ Σόουμς, ο οποίος μεταφυτεύεται στο όνειρο ή τη φαντασία κάποιου Μπίρμπομ, ή το αντίθετο, αν γι’ αυτήν οι άνθρωποι πουλάνε την ψυχή τους στον διάβολο προκειμένου να ταξιδέψουν στο μέλλον και να δουν τη φήμη τους ως φωτισμένη υποσημείωση λογοτεχνικού δοκιμίου, τότε τίποτα δεν αποκλείει να κάνουν και το ακριβώς αντίθετο: να πουλάνε την ψυχή τους προκειμένου να διαπιστώσουν με ακαταμάχητη βεβαιότητα ότι οι μελλοντικές γενιές θα τους έχουν διαγράψει πλήρως όχι μόνο από την Ιστορία, αλλά από κάθε είδους ανάμνηση.

Πόσοι δεν ήθελαν άραγε αυτό να συμβεί σήμερα, πόσοι δεν έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον διάβολο στο τόσο κοντινό παρελθόν, οικοδομώντας τη χώρα στη βάση της ιδιωτικής απληστίας, στερεώνοντας έτσι τη δημόσια αδυναμία, έστω μεταφρασμένη σε ανικανότητα, ελπίζοντας ότι μακροπρόθεσμα, σήμερα δηλαδή, αυτός, ο διάολος, δεν θα ζητήσει την τήρηση του συμβολαίου με τις ματωμένες ρήτρες. Ο Ινοχ Σόουμς αποδέχεται και πληρώνει την ευθύνη του χωρίς να πει λέξη.

Εμείς ελπίζουμε, μάλλον το πιστεύουμε, ότι όλα μπορούν να διορθωθούν στα συμβόλαια, φτάνει απλώς να διαολοστέλνουμε αυτούς που αναλόγως με την περίσταση θεωρούμε φταίχτες.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ