ΔΑΣ-ΟΤΑ: Αγώνας για “5μηνίτες”
Σε ανακοίνωσή της σχετικά τη στάση των δημάρχων και των πλειοψηφιών των δημοτικών συμβουλίων απέναντι στα προβλήματα των εργαζομένων στα 5μηνα προγράμματα, η ΔΑΣ – ΟΤΑ Κιλκίς Παιονίας (ΠΑΜΕ), αναφέρει τα εξής:
“Συνάδελφε, συναδέλφισσα,
Η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία εργαζομένων ΟΤΑ Κιλκίς-Παιονίας (ΔΑΣ ΟΤΑ) καλεί τους συναδέλφους εργαζομένους στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αλλά και το υπόλοιπο προσωπικό, ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας, σε κλιμάκωση του αγώνα διεκδικώντας ενιαία το δικαίωμα όλων στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Οι πρόσφατες αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων Κιλκίς και Παιονίας για συμπαράσταση στον αγώνα των εργαζομένων κοινωφελούς εργασίας δεν πρέπει να μας εφησυχάζει. Με κολακευτικά σχόλια για την προσφορά των εργαζομένων του προγράμματος και ευχολόγια για ένα καλύτερο μέλλον που θα έρθει μόνο μέσω της “ανάπτυξης” δεν λύνονται τα προβλήματα.
Ως παράταξη οφείλουμε να θυμίσουμε στους συναδέλφους ότι ουδέποτε στο πρόσφατο παρελθόν οι τοπικές δημοτικές αρχές δεν κατήγγειλαν δημόσια τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, ουδέποτε στο παρελθόν δεν διεκδίκησαν οργανωμένα μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους τους εργαζομένους.
Πως να το πράξουν άλλωστε όταν την ίδια στιγμή που διακηρύττουν σε όλους τους τόνους ότι η δημοτική αρχή υπάρχει για να υπηρετεί όλους τους δημότες (δηλαδή και τους μεγαλοεργολάβους και τους βιομηχάνους), την ίδια στιγμή γυρίζουν την πλάτη στους εργαζομένους όταν αυτοί αντιδρούν και αντιστέκονται στην βάναυση καταπάτηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα (απολύσεις, απληρωσιά, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, εργατικά ατυχήματα). “Δεν έχουν δικαιώματα μόνο οι εργαζόμενοι αλλά και οι εργοδότες…”, “δεν βγαίνει ο άνθρωπος, τι να κάνει…”, “Εσείς κοιτάτε την δουλεία σας και την οικογένεια σας. Αυτά δεν σας αφορούν…”.
Ποιους δημότες υπηρετούν τελικά; Είναι φανερό ότι επιλέγουν να υπηρετούν τους λίγους που ελέγχουν τους πολλούς, δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο και τους συμμάχους τους. Αυτούς που ελέγχουν ποιος θα έχει δουλειά και ποιος όχι. Αυτούς που η επιθυμία τους είναι διαταγή για τους πολλούς. Αυτούς που έχουν τελικά την εξουσία και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να την αμφισβητεί ακόμη και εάν είναι κυβέρνηση ή δημοτική αρχή. Έτσι μόνο εξηγείται και η συμβιβασμένη στάση όλων των δημάρχων που πίνουν νερό στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Αυτοί θα συνεχίζουν να ιδιωτικοποιούν προσφέροντας απλόχερα κέρδη για το κεφάλαιο με εγγυημένο όφελος τουλάχιστον 18% και ΦΠΑ 23% το οποίο ποτέ δεν θα μετατρέπεται σε κοινωνικές παροχές αλλά σε επιδοτήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτοί θα συνεχίζουν με τις αποφάσεις τους να παράγουν κέρδη για το κεφάλαιο και νέα δεινά για τους εργαζομένους (ανταποδοτικά τέλη, φόρους, εμπορευματοποίηση όλων των αγαθών στην υγεία, την παιδεία την πρόνοια).
Συνάδελφε, το κεφάλαιο και οι υπηρέτες τους σε κεντρικό κράτος και τοπική διοίκηση δεν θα σταματήσουν εάν δεν τους σταματήσουμε. Ό,τι κερδίσαμε, το κερδίσαμε με τον αγώνα μας. Διεκδικούμε το αυτονόητο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα. Διεκδικούμε εργασία και ζωή με αξιοπρέπεια για μας και τις οικογένειές μας. Διεκδικούμε να μην δουλεύει κανείς κάτω από τα 751,00 ευρώ.
Ο καθένας και η καθεμία από μας ας κάνει δική του υπόθεση την επιτυχία της απεργίας στις 3 Δεκέμβρη. Η συμμετοχή όλων – και στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 10:30 το πρωί στην Πλατεία Ειρήνης – ας αποτελέσει εφαλτήριο για την ανασύνταξη του κινήματος που αποτελεί την μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη για να γεννηθεί η πραγματική ελπίδα στους εργαζομένους. Οι μόνοι αγώνες που έχουν αξία, είναι οι αγώνες για άλλη κοινωνία, για άλλη εξουσία που θα έχει ως στόχο την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας και όχι του κέρδους μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών.
Δεν σκύβουμε το κεφάλι, αντιστεκόμαστε, παίρνουμε κουράγιο, δύναμη μέσα από τους ταξικούς αγώνες, κατανοούμε όλο και βαθύτερα ιστορικό καθήκον μας ως εργατική τάξη για την κατάκτηση της ζωής που μας αξίζει. Το πόσο κοντά ή μακριά είναι αυτός ο στόχος θα εξαρτηθεί από τους σκληρούς ταξικούς αγώνες που δίνουμε καθημερινά και όχι από τις επιθυμίες μας. Γίνε ο πρωταγωνιστής στην κοινωνική εξέλιξη και όχι παθητικός θεατής της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.”
