Γουρουνιές γουρουνόσβερκων
Του Απόστολου Λυκεσά.
Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε από την ειδησεογραφία όλα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2015 στο Ολλανδικό χωριό Εσμαρκεβέλντ όταν ακροδεξιοί πέταξαν 14 γουρουνοκεφαλές στην είσοδο χώρου που θα φιλοξενούσε πρόσφυγες. Οι εγκεφαλικές επισυνάψεις των ακροδεξιών καθοδηγητών μοιάζουν με κρύες συγκολλήσεις σε πλακέτες τηλεοράσεων. Φαίνονται σωστές αλλά θέλουν επιδιόρθωση. Πίστευαν ότι εφόσον το ισλάμ απαγορεύει την κατανάλωση χοιρινού κρέατος η ρίψη κεφαλιών του οικόσιτου ζώου θα βεβήλωνε τον χώρο, και οι πρόσφυγες δεν θα πατούσαν χώμα αφού έχει μαγαριστεί από το ανόσιο. Αν χρησιμοποιούσαν μεσαιωνικά ξόρκια μπορεί να ήταν αποδοτικότερα αφού τελικά το σχέδιο τους απέτυχε πλήρως, ουδόλως ενοχλήθηκαν οι πρόσφυγες οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο σημείο παρά τις προθέσεις των ακροδεξιών και νεοναζιστών.
Βέβαια όσους εμφορούνται από τέτοια πιστεύω δεν μπορείς να τους πεις γουρουνοκέφαλους διότι είναι γνωστό ότι τα γουρούνια είναι από τα πιο έξυπνα ζώα του ζωικού βασιλείου. Μπορείς να τους πεις γουρουνόσβερκους διότι πολλοί εξ αυτών έχουν φαρδύ σβέρκο από τα αναβολικά των γυμναστηρίων ή απλώς γουρουνόμορφους καθότι με βάση την ανθρώπινη αισθητική τα ζώα αυτά δεν φημίζονται για την ομορφιά τους.
Περί ορέξεως βέβαια κολοκυθόπιτα διότι όπως είχε γνωστοποιηθεί πριν από λίγο καιρό ο νυν πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας είχε ανακαλύψει ότι ήταν θελκτικά και επιθυμητά ακόμη και σεξουαλικά γι αυτό και άνευ ενδοιασμού είχε ερωτοτροπήσει με κάποιον χοίρο ή μια γουρούνα, αδιευκρίνιστο παραμένει εισέτι, κατατείνω στο δεύτερο. Καθόλου τυχαία ίσως τα θηλυκά γουρούνια αποκαλούνται και σκρόφες λέξη που αποδίδονταν ως χαρακτηρισμός σε γυναίκες ελευθερίων ηθών αλλά αν και κακόηχη μια χαρά βρίσκει το αντίστοιχό της και στο αρσενικό πρόσωπο.
Όπως και να ‘χει τα πάντα ξεκίνησαν στην Ολλανδία και το γεγονός εντοπίστηκε από εγχώρια ακροδεξιά ιστολόγια τα οποία βάλθηκαν να αναπαράγουν την είδηση σαν να είχε κάποιο αποτέλεσμα η πράξη των Ολλανδών ομοίων τους. Κι έτσι έκαναν τον κούκο μπούφο, δηλαδή το ίδιο, έξω από τον προσφυγικό καταυλισμό στο Σχιστό όπου η προσπάθεια να βρωμίσουν τον χώρο και να τον καταστήσουν απάτητο από μουσουλμάνους κατέστη άλλη μια φορά άκαρπος. Αλλά αν το σβέρκο σου έχει διευρυνθεί περισσότερο από τον εγκέφαλό σου όλα αυτά δεν έχουν καμιά αξία κι έτσι οι ομοϊδεάτες τους στην Βέροια επιχείρησαν το ίδιο καταγράφοντας φυσικά άλλη μια ξεγυρισμένη νίλα.
Εφόσον φυσικά είσαι περιορισμένης αντίληψης προχωράς σε τέτοιες ενέργειες συνεχώς διότι ακόμη κι αν πιστεύεις ότι θα πιάσουν ανάλογα μαγικά κόλπα δεν μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα και να σκεφτείς ότι δεν χρειάζεται να φανείς κιόλας στα μάτια όλων ως βλαξ εφόσον αν κάτι τέτοιο είχε αποτέλεσμα θα ήταν αρκετό όχι πλείστες γουρουνοκεφαλές να ρίπτονται στο χώμα αλλά θα έφτανε και η σκέψη ότι οι μουσουλμάνοι δεν θα επιδιώκουν καν να έρχονται σε οιασδήποτε μορφής επαφή με ανθρώπους που τρώνε χοίρινο κρέας, γεγονός που θα ήταν αηδιαστικότερο ακόμη και στη σκέψη. Οπότε και δεν θα χρειαζόταν κανένας κόπος να σηκώνουν τα δυτικά κράτη φράχτες και να ξαμολάνε φρεγάτες και αντιτορπιλικά στις θάλασσες, μία γουρουνοκεφαλή σε έναν πάσαλο θα έφτανε για ανακόψει οποιαδήποτε σκέψη στους φανατικούς ισλαμιστές να διαβούν οποιοδήποτε σύνορο.
Απορώ μάλιστα πως οι εγχώριοι ακροδεξιοί και νεοναζιστές οι οποίοι το έχουν περί πολλού ότι είναι συνεχιστές των αρχαίων ελλήνων -τρομάρα τους- δεν σκέφτηκαν σε αντίθεση με τους Ολλανδούς ομολόγους τους να συνδεθούν κατευθείαν με την μυθολογία και τον ήρωα όλων των ηρώων, τον ημίθεο Ηρακλή, και να φορτωθούν όπως εκείνος τον Ερυμάνθιο κάπρο στην πλάτη, αυτοί, να φορτωθούν χοίρους ολοζώντανους στα γουρουνόσβερκά τους και να κάνουν λιτανείες με αυτό τον τρόπο γύρω από καταυλισμούς προσφύγων.
Κάτι τέτοιο φυσικά μπορεί να τους έφερνε σε αντίθεση με κανένα πατερ Ευλόγιο εφόσον εάν αυτός ενθυμούνταν την ευαγγελική ρήση «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων» (Ματθαίος 7.6.) πολύ περισσότερο υποθέτω, μαργαρίτες έμπροσθεν δύο χοίρων, ενός πάνω στον άλλο.
Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ σε πόσα κομμάτια θα κόβουν τούτοι οι νεοναζί το παραμύθι με τα τρία μικρά γουρουνάκια τον Χοντρουλό, τον Παχουλό και τον Στρουμπουλό που έχτιζαν σπιτάκια, και των δύο πρώτων γινόταν ερείπια στο πρώτο φύσημα του αγέρα διότι μυαλό δεν είχαν ασχολούνταν μόνο με το σβέρκο τους, ενώ του τρίτου το σπίτι δεν άντεχε μόνο πολλά αλλά καθίσταται στο τέλος του μύθου και στέγη λυκόπληκτων… προσφύγων.
Το γουρούνι στο κόμικ του Αρκά προσώρας την γλυτώνει διότι πιστεύουν ότι ο κομίστας είναι χοιροτρόφος της Αρκαδίας και όχι για καλλιτέχνης. Αν και οι γουρουνόσβερκοι όπως έχουν δηλώσει και το έχουνε συνήθειο από παλιά όταν ακούνε για τέχνη τραβάνε λεπίδι -όσο δεν έχει νομιμοποιηθεί ακόμη το περίστροφο.
Άρθρο στο stokokkino.gr
