Βλακείας εγκώμιον
Του Θανάση Βαφειάδη.
Βγήκα σήμερα να δουλέψω και βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή από το ψοφόκρυο που ‘κανε. Πάγωσαν τα δάχτυλα μου κι ούτε τους μικροβατικούς κοχλίες δε μπορούσα να μετακινήσω στο γεωδαιτικό σταθμό για να μπορέσω να μετρήσω. Και μου ‘ρθε ν’ αρχίσω να γαυγίζω σα τα σκυλιά που αλυχτούσαν από τις διπλανές αυλές, γιατί μόνο σκυλιά έχουν απομείνει στα χωριά μας. Ανθρώπινη ψυχή δε βλέπεις.
Α, ρε μάνα! Μ’ έκανες που μ’ έκανες δυο μέτρα, δε μπορούσες να με κάνεις μια ξανθιά δίμετρη, με μάτια σαν τις πράσινες ή τις θαλασσιές τις χάντρες να τα βλέπουν και να ξελιγώνονται οι ψηφοφόροι άντρες; Και ξανθιά να μην ήμουνα και έγχρωμα μάτια να μην είχα δε θα πείραζε. Με μια βαφή μαλλιών και με φακούς επαφής, πλατίνα θα το ‘κανα το μαλλί μου και βαθυγάλαζα τα μάτια μου, σαν τα νερά του Ιονίου. Μόνο κορμάρα, κοντά στα υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη και μαμουνιάρα αρκούσε να ήμουνα και στην Ευρωβουλή θα βρισκόμουνα και αντιπρόεδρο του Ευρωκοινουλίου θα με κάνανε και τούβλα με ευρώπουλα θα ‘χα στις σπιταρόνες μου στις Βρυξέλες, στο Ψυχικό, στο Κολωνάκι, στη Σαλονίκη και δε ξέρω πού αλλού.
Κι άντε ρε μάνα κορίτσι δε μ’ έκανες, προτίμησες να κάνεις γιο. Χάθηκε να μου δώσεις λίγη ομορφιά; Όλη για σένα την κράτησες; Να μ’ έκανες ας πούμε σαν τον Γεωργούλη τον «εραστή βορείων προαστείων», που είναι ο άλλος ευρωβουλευτής, ο αριστερός!!! Γιατί για να γίνεις ευρωβουλευτής την σήμερον ημέραν δυο πράγματα χρειάζονται: πρώτον να είσαι ευειδής – αν είσαι ευήθης δεν πειράζει- και δεύτερον να γράφεις στο τηλεοπτικό γυαλί. Γιατί ο,τιδήποτε άλλο και να γράψεις, γραμμένο σ’ έχουνε όλοι αυτοί που «βρήκαν το ταίρι τους» το πολιτικό στις τηλεπερσόνες.
Και συ βρε πατέρα; Όταν τ’ άλλα παιδάκια παίζανε μπάλα στην αλάνα ή στο σπίτι με κρατούσες να διαβάζω για ν’ ανοίξει το μυαλό μου ή στο μαγαζί μ’ έπαιρνες να ψαλιδίζω φόντια, για να μάθω από μικρός στη δουλειά. Γιατί μόνο με τη δουλειά προκόβεις! Έτσι έλεγες. Έτσι νόμιζες. Έτσι σου είχε πει ο παππούς μου. Έγκιτι τι! Σασκινιά, που θα ‘λεγε κι η γιαγιά μου η Στενημαχίτισα, που δε τη γνώρισα.
Ενώ αν μ’ άφηνες να κλωτσάω το τόπι όλη μέρα, πού ξέρεις μπορεί να γινόμουνα καλός ποδοσφαιριστής και ως τέτοιος να εκλεγόμουν πρώτος σε σταυρούς προτίμησης ευρωβουλευτής σαν το Ζαγοράκη. Ε, δεν είναι και λίγο πράγμα να παντελονιάζεις 25 χιλιάρικα το μήνα για να κρατάς το στόμα σου κλειστό, επειδή δεν ξέρεις τι να πεις.
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, πικρόχολα αστειάκια είναι, γιατί ούτε εγώ ούτε και σεις φαντάζομαι, θα θέλατε να λερώσετε τα χέρια σας με τα βρώμικα και ματωμένα χρήματα που δίνουν οι δυνατοί αυτού του κόσμου στους πρόθυμους συνεργάτες τους. Κι ούτε κανένας μας ζηλεύει τους κάθε λογής ανίκανους που έχουν καταλάβει καίριες θέσεις, εκμεταλλευόμενοι το κλίμα της εποχής, που ευνοεί την άνοδο της ασημαντότητας και την επιβράβευση της ανηθικότητας.
Μόνο να σταματήσουν να μας ζαλίζουν με τις ψευτιές τους ότι δήθεν πέτυχαν γιατί διέθεταν προσόντα και ικανότητες και ότι οι απολαβές τους και η χλιδάτη ζωή τους είναι αποτέλεσμα της δουλειάς τους. Τι δουλειά ακριβώς έκανε ο μεγάλος πολιτικός ανήρ Αβραμόπουλος για να τσεπώνει ως επίτιμο μέλος 5.000 ευρώ από τη διεφθαρμένη ΜΚΟ του άντρα της Καϊλή; Και τι δουλειά έκανε ο γιος του Ζαγορίτη και έμμισθος συνεργάτης της άλλης ευρωβουλεύτριας της Σπυράκη που ήταν αραχτός στην Αθήνα και τσέπωνε κι αυτός τα μισθά του; Και γιατί οι χαραμοφάηδες να κολυμπάνε στο χρήμα ενώ αυτοί που δουλεύουν σκληρά να ‘χουν ανάγκη το επίδομα φαγητού των 70 λεπτών την ημέρα, που τους πετάει σαν ξεροκόμματο σε σκυλί η κυβέρνηση των αρίστων;
Τώρα θα μου πείτε εκνευρίζεσαι γιατί ο κάθε ανίκανος και ο κάθε βλάκας περνάνε ζάχαρη και άνθρωποι ικανότατοι και έξυπνοι παλεύουν με νύχια και με δόντια να επιβιώσουν;
Ναι, εκνευρίζομαι κι ας το ξέρω ότι οι βλάκες, ως διαπλεκόμενοι βρίσκουν πάντα τον τρόπο να είναι πανίσχυροι και να περνάνε ζωή χαρισάμενη. Το ‘λεγε κι ο Μπρεχτ στο γνωστό ποίημα του «στη γέννηση ενός γιου», το οποίο παραθέτω:
«Άμα γεννιέται ένα παιδί,
όλη η φαμίλια του εύχεται έξυπνο να γίνει.
Εγώ που, με την εξυπνάδα μου,
ρήμαξα τη ζωή μου,
ελπίζω ο γιος μου
αγράμματος να μείνει και φτωχός στο πνεύμα.
Έτσι, θα ζήσει γαλήνια κι ωραία
σαν υπουργός της κυβερνήσεως».
