My Twitter Feed

28 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Από το Μωυσή στο Νέρωνα…

Του Γιάννη Μυλόπουλου.


Όταν μια κυβέρνηση έχει αποτύχει σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής της, από τα πιο προβεβλημένα και εμβληματικά, σύμφωνα με την προπαγάνδα της, μέχρι τα πλέον συνήθη και τα πιο καθημερινά, μόνη διέξοδος που της μένει για να επιβιώσει πολιτικά είναι η καλλιέργεια κλίματος πόλωσης και διχασμού.

Όταν μάλιστα μιλάμε για μια κυβέρνηση της Δεξιάς, για την οποία το δόγμα της ασφάλειας και η θεωρία «Νόμος και Τάξη» είναι δεύτερη πολιτική της φύση, τότε η αναταραχή, η βία, η πόλωση, η καταστολή και ο διχασμός είναι το φυσικό της καταφύγιο.

Γιατί, όπως λένε: «Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται».

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αρχίσει πλέον να εμφανίζει ορατά σημεία φθοράς.

Το λένε οι δικές της δημοσκοπήσεις, που την δείχνουν στο χαμηλότερο, μέχρι τώρα, σημείο της πολιτικής της δημοφιλίας, με την ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ να μειώνεται αργά αλλά σταθερά.

Οι 20 μονάδες διαφοράς της περσινής άνοιξης, της άνοιξης της αθωότητας για τους πολίτες και των θριάμβων για την κυβέρνηση, φέτος τον χειμώνα της αποκάλυψης της πολιτικής που κρύβονταν πίσω από τα επικοινωνιακά δοξαστικά και τα «Ωσαννά» για τον Μωυσή, έπεσαν στις 9 μόλις μονάδες.

Και ο κατήφορος συνεχίζεται…

Η ΝΔ τους 20 μήνες που βρίσκεται στην κυβέρνηση απέτυχε σε όλα τα πεδία της πολιτικής της.

Ξεκινώντας από το πιο εμβληματικό και προβεβλημένο ζήτημα της αριστείας.

Η οποία βούλιαξε στον βούρκο των αποκαλύψεων για την παιδοφιλία και τους βιασμούς μικρών παιδιών για τα οποία κατηγορείται ο σημαιοφόρος της αριστείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο «γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός» Δημήτρης Λιγνάδης. Για χάρη του οποίου η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη κατήργησε το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για διορισμό των καλλιτεχνικών διευθυντών μετά από διαγωνισμό και αξιολόγηση των υποψηφίων.

«Λόγους δημοσίου συμφέροντος», είχε επικαλεστεί τότε στη Βουλή η υπουργός. 1,5 χρόνο μετά αποκαλύφθηκε σε όλους ότι η κυβέρνηση όταν επικαλείται λόγους δημόσιου συμφέροντος, εννοεί τη συγκάλυψη ποινικών αδικημάτων και αξιόποινων πράξεων των κατά τα άλλα άριστων στελεχών της.

Όλοι γνώριζαν για τον Λιγνάδη, όπως αποκάλυψε το πόρισμα της ανάκρισης. Αφού εδώ και 30 χρόνια ήταν γνωστό ότι ο συγκεκριμένος παρενοχλούσε σεξουαλικά και βίαζε μικρά αγόρια. Προκύπτει ακόμη από το γεγονός της μη ανανέωσης της θητείας του στο Εθνικό Θέατρο το 2012, όπως κατέθεσε ο τότε πρόεδρος του Εθνικού, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Προκύπτει τέλος και από τις καταθέσεις των αποφοίτων του Αρσακείου, όπου ο συγκεκριμένος δίδασκε υποκριτική.

Μόνο ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε για την κακοποιητική και ποινικά κολάσιμη συμπεριφορά του εκλεκτού του, τον οποίο είχε διορίσει ως καλλιτεχνικό διευθυντή του κορυφαίου πολιτιστικού θεσμού της χώρας, του Εθνικού Θεάτρου. Για λόγους… δημοσίου συμφέροντος, βεβαίως!

Δεύτερο εμβληματικό και προβεβλημένο πεδίο πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη που απέτυχε παταγωδώς, υπήρξε η επινόηση του «επιτελικού κράτους».

Το οποίο μετά το σκάνδαλο των σεμιναρίων επιμόρφωσης τύπου «σκόιλ ελικικού», μετά την αποκάλυψη των εμβολιασμών ημετέρων και των συγγενών τους εκτός σειράς, μετά την ανικανότητα διαχείρισης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς σύμφωνα με τις υγειονομικές απαιτήσεις της πανδημίας, μετά τα λίγα τεστ για τον κορονοϊό που εκθέτουν διεθνώς τη χώρα και μετά τις αποκαλύψεις για διπλά βιβλία και αλλοίωση στοιχείων από τον ΕΟΔΥ, προσέκρουσε στα ρηχά της Μήδειας.

Μιας συνηθισμένης κατά τα άλλα κακοκαιρίας, όπως βεβαιώνει το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, η οποία αν και με συχνότητα επανεμφάνισης 4 φορές τα τελευταία 20 χρόνια, εμφανίστηκε εντούτοις από το επιτελικό κράτος σαν εξαιρετικά σπάνιο και ακραίο φαινόμενο. Για να δικαιολογηθεί η πρωτοφανής ανεπάρκειά του που πάγωσε Φλεβάρη μήνα και συσκότισε για μέρες τα βόρεια και πιο προνομιούχα προάστια της Αθήνας.

Για να ακολουθήσει η παταγώδης αποτυχία της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης. Η οποία από την ευφορία της περσινής άνοιξης, όταν η Ελλάδα, όπως και κανένα από τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης και ειδικότερα των Βαλκανίων δεν κινδύνευσε από την πανδημία, γεγονός που παρουσιάστηκε από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ σαν μεγάλη επιτυχία του Μωυσή – πρωθυπουργού, πέρασε απευθείας στο Βατερλώ του καλοκαιριού.

Που όπως παρατήρησε και ο ίδιος ο Άδωνης Γεωργιάδης, άνοιξαν χωρίς ελέγχους τα σύνορα της χώρας για να μπει ο τουρισμός, αλλά αντί γι’ αυτόν, μπήκαν χιλιάδες κρούσματα που διέσπειραν τον επικίνδυνο ιό στο εσωτερικό της χώρας. Προκαλώντας έτσι ένα δεύτερο και πολύ βαρύτερο κύμα της πανδημίας, ειδικά στη Β. Ελλάδα, όπου τα σύνορα συνέχισαν να παραμένουν ανοικτά μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου…

Αλλά τα δεινά με την αποτυχία της διαχείρισης της πανδημίας δεν σταμάτησαν στο θερινό Βατερλώ. Προχώρησαν και στην σκόπιμη, από πλευράς κυβέρνησης πολιτική της μη προετοιμασίας του ΕΣΥ και της μη ενίσχυσής του με προσωπικό και εξοπλισμό νέων ΜΕΘ.

Τα «πεταμένα λεφτά στις ΜΕΘ» του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου Πέτσα και οι «πολλές ΜΕΘ που αυξάνουν τους θανάτους», του Γεραπετρίτη, αποτελούν μνημεία ενοχής για το τραγικό, όσο και ένοχο για την κυβέρνηση απολογισμό του δεύτερου κύματος της πανδημίας.

Σύμφωνα με τον οποίο το 80% των νεκρών, 4.000 άνθρωποι δηλαδή, έχασαν τη ζωή τους επειδή το ΕΣΥ δεν διέθετε επαρκείς ΜΕΘ για να τους νοσηλεύσει.

Για να πάμε στη συνέχεια στην Οικονομία, που είναι και το Ρέκβιεμ της κυβερνητικής πολιτικής.

Με έναν διψήφιο ρυθμό ύφεσης, πρωτοφανή για την Ευρώπη, με τα κράτη της οποίας η κυβέρνηση αρέσκεται να συγκρίνεται όποτε την βολεύει, η Ελλάδα πληρώνει ακριβά το τίμημα της κεντρικής επιλογής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Που συνοψίζεται στο να μη στηρίξει μικρομεσαίες επιχειρήσεις και εργαζόμενους και αντί γι’ αυτούς, να στηρίξει επιλεγμένες μεγάλες επιχειρήσεις, όπως την Aegean, επιλεγμένα με ιδιοτελή και κριτήρια πολιτικής σκοπιμότητας ιδιωτικά συμφέροντα, όπως τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και τα μεγάλα κανάλια, καθώς και ιδιωτικές κλινικές και ημετέρους, αφήνοντας τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας στο έλεος του ακορντεόν, με το οποίο επέλεξε να επενδύσει μουσικά το πένθιμο εμβατήριο της Οικονομίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα, η μόνη χώρα στην Ευρώπη η κυβέρνηση της οποίας επένδυσε μονοψήφιο ποσοστό του ΑΕΠ της στη στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων, είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο σήμερα, διψήφιο συγκεκριμένα, ρυθμό ύφεσης.

Η Οικονομία είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο της πολιτικής όπου ισχύει απολύτως η αρχή της ανταποδοτικότητας. Παίρνεις ό,τι ακριβώς επενδύεις…

Η μεγάλη εικόνα της αποτυχίας της κυβέρνησης κλείνει με την εξωτερική πολιτική. Όπου οι… υπερήφανες εθνικιστικές κορώνες των υποκινούμενων από τη ΝΔ Μακεδονομάχων στις πλατείες και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα για την «προδοσία των Πρεσπών», ναυάγησαν στα νερά του Αιγαίου. Όπου οι Τούρκοι ασκούνται συστηματικά σε ασκήσεις παραβίασης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, την ώρα που η ελληνική διπλωματία διεξάγει διάλογο μαζί τους.

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή θέση. Μόνο της καταφύγιο για να αποφύγει την διογκούμενη δυσαρέσκεια είναι η πόλωση και ο διχασμός.

Ο αντιπερισπασμός της ακραίας αστυνομικής βίας και καταστολής στο ΑΠΘ, σε εφαρμογή του αυταρχικού και αντιδημοκρατικού νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοίδη που απέρριψαν όλα τα πανεπιστήμια, ο οποίος όμως δεν έλυσε το πρόβλημα της διασφάλισης της εργασιακής ειρήνης στο ΑΠΘ, αλλά βοηθούντος του πρύτανη, επέτρεψε την κατάληψη του επιτηδευμένα ανοχύρωτου κτιρίου διοίκησης, πυροδότησε το κλίμα.

Η ακραία, εκδικητική και δημοκρατικά ελλειμματική επιλογή της κυβέρνησης, να γίνει η Ελλάδα επί Μητσοτάκη η πρώτη χώρα στην Ευρώπη, μετά από μισό αιώνα, στην οποία θα αφεθεί φυλακισμένος απεργός πείνας να πεθάνει, είναι η ιδανική πυριτιδαποθήκη.

Ούτε θέλω να σκέφτομαι τι θα συμβεί στη Θεσσαλονίκη, με το κτίριο διοίκησης του ΑΠΘ εγκαταλελειμμένο από τις αρχές σε μια κατάληψη που συνέβη με την ανοχή τους, με ό,τι αυτό σημαίνει σε εγκάθετους και προβοκάτορες που θα έχουν εισδύσει σε αυτήν, αν συμβεί το μοιραίο στον κατάδικο απεργό πείνας Κουφοντίνα.

Δεν ξέρω αν ο Μητσοτάκης διαβάζει Μάο. Αλλά η ρήση του μεγάλου τιμονιέρη «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση», στην παρούσα συγκυρία φαίνεται να τον βολεύει.

Καλλιεργεί την αναταραχή, την ένταση, τη βία και την πόλωση για να κρύψει την αποτυχία του και να οδηγήσει τη χώρα σε αιφνίδιες πρόωρες εκλογές με το δόγμα «Νόμος και Τάξη» και με την πρώτη ευκαιρία, πριν εκδηλωθούν και γίνουν αντιληπτές οι ολέθριες συνέπειες της πολιτικής του στους πολλούς.

Αν ο Μάο έμεινε στην ιστορία ως μεγάλος τιμονιέρης, ο δικός μας… Μωυσής θα μείνει ως «μεγάλος εμπρηστής».

Ελπίζω μόνο να είναι σε γνώση του ποιο τέλος επεφύλαξε η ζωή στον άλλο γνωστό από την ιστορία εμπρηστή, στο Νέρωνα…

Άρθρο στο TVXS

Σχολιάστε