Αναζητώντας Κεντροαριστερά

Του Χρήστου Μαχαίρα.

Αν πάρουµε όσα λέγονται και γράφονται τοις µετρητοίς, ο Τσίπρας καίγεται να µετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρώο κόµµα και κάποιοι δίνουν µάχη να προασπίσουν τον αριστερό χαρακτήρα του

Το ωραίο του πράγµατος είναι, µάλιστα, ότι αυτοί που τα λένε και τα γράφουν είναι οι ίδιοι που υποστήριζαν µέχρι πρόσφατα ότι οι συριζαίοι και ο πρωθυπουργός δεν έχουν σχέση µε την ευρωπαϊκή δηµοκρατική παράδοση και ότι µέσα τους χτυπάει η καρδιά του Μαδούρο.

Μάλιστα. Μικρό τα κακό. Στην πολιτική, άλλωστε, κανείς δεν έχασε από τις… κωλοτούµπες. Το ξέρουν και οι πολιτικοί και οι διαµορφωτές της κοινής γνώµης. Αν είναι να αποδοµηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η γραµµή δεν πιάνει, αλλάζει η γραµµή και ο Τσίπρας-Μαδούρο µετατρέπεται σε… εξωµότη, που πουλάει µισοτιµής την ψυχή της Αριστεράς, µπας και παραµείνει εκείνος και η παρέα του στα χλιδάτα σαλόνια της εξουσίας. Για να σοβαρευτούµε, την ίδια ώρα που η πρωτοβουλία σύγκλισης της Αριστεράς µε την Κεντροαριστερά στην Ελλάδα λοιδορείται ακραία, η ευρωπαϊκή σοσιαλδηµοκρατία δείχνει να αδιαφορεί για τα εγχώρια πάθη και αντιµετωπίζει τον Τσίπρα ως στρατηγικό σύµµαχο στην προσπάθεια να αντιµετωπιστεί η έφοδος των πάσης φύσεως Σαλβίνι στο κέντρο της σκηνής.

Ο Τίµερµανς ήρθε στην Ελλάδα, τα είπε, τα εξήγησε, αλλά ποιος τον άκουσε… Οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές δεν ζητούν από την ευρωπαϊκή Αριστερά να µεταµορφωθεί ούτε απαιτούν να κάνει την αυτοκριτική της επειδή κάποια στιγµή τα έβαλε µε τον Σρέντερ ή τον Μπλερ. Κατανοούν, αντίθετα, ότι η αναζήτηση νέων συµµαχιών είναι ο µόνος τρόπος για να ανακάµψει ο χώρος της σοσιαλδηµοκρατίας και να επανασυνδεθεί µε τις αρχές, τις παραδόσεις και τις πολιτικές που πολτοποίησε η συγκατοίκηση µε τον νεοφιλελευθερισµό.

Στην Ελλάδα, όπου η περιπέτεια της κρίσης αναδιέταξε ολόκληρο τον πολιτικό χάρτη, απογειώνοντας κόµµατα και καταστρέφοντας άλλα, ένα τµήµα της Κεντροαριστεράς εξακολουθεί να παραµένει φανατικά προσηλωµένο στη γραµµή δαιµονοποίησης του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή, ωστόσο, η γραµµή αυτή διαψεύσθηκε από τις ίδιες τις εξελίξεις, ο Τσίπρας δεν εµφανίζεται πλέον ως αρχηγός των ατάκτων που ήρθαν να αποκόψουν τη χώρα από τον ευρωπαϊκό κορµό, αλλά ως ο επικεφαλής µιας «νέας ∆εξιάς», που κατά το αφήγηµα της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ συναγωνίζεται σε συντηρητισµό τη Νέα ∆ηµοκρατία Μόλις χθες, ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης, υπό το βάρος όσων δήλωσε ο Φρανς Τίµερµανς, υποστήριξε (NEWS 24/7) ότι η γραµµή του προοδευτικού µετώπου που έχουν υιοθετήσει οι Ευρωπαίοι σοσιαλδηµοκράτες δεν ισχύει για την Ελλάδα (!), επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση µε την Κεντροαριστερά.

Αλλοι σύντροφοι του ευρωβουλευτή, πιο… arrogant αυτοί, το πάνε ένα βήµα παρακάτω και ισχυρίζονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καν προοδευτικό κόµµα. Ας το δεχτούµε χάριν του διαλόγου, αν και προκύπτουν «ερµηνευτικά» προβλήµατα. ∆ιότι, αν η Ν∆ είναι η ∆εξιά και ο ΣΥΡΙΖΑ η «νέα ∆εξιά», τότε πού στεγάζεται ο προοδευτικός χώρος; Αν βρίσκεται µόνο στο ΚΙΝΑΛ, όπως ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζονται τα στελέχη του, τότε κάποιος δεν πρέπει να ευθύνεται που εξατµίσθηκε η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα;

Άρθρο στο ΕΘΝΟΣ